หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1050

“คุณเฉิน เราจะไปถึงตอนรุ่งสาง สองสามวันที่ผ่านมานี้คุณนอนหลับไม่สนิทเลย ทำไมคุณไม่นอนก่อนสักพักล่ะครับ?” หลินเทียนหู่ถามอย่างเป็นห่วง

เฉินผิงไม่ได้นอนเลยตลอดสองวันที่ผ่านมาเพราะเขาต้องคอยดูแลกู่หลิงเอ๋อร์อยู่ไม่ห่าง เขากลัวว่าจะเกิดอะไรร้ายๆ ขึ้นหากเขาเผลอหลับไป

“ไม่เป็นไร คุณไปพักเถอะ และช่วยคุ้มกันคุณซูกับคุณกู่ด้วยนะ ผมรู้สึกว่าจินฝูเซิ่งมีท่าทีแปลกๆ” เฉินผิงย้ำ

พวกเขาไม่เกี่ยวข้องอะไรกับจินฝูเซิ่งเลยไม่ว่าในทางไหน อันที่จริงก็ไม่ถือว่าเป็นเพื่อนกันด้วยซ้ำ พวกเขาเป็นแค่คนที่เข้าไปซื้อของในงานประมูลเท่านั้นเอง

ถ้าจินฝูเซิ่งอยากจะช่วยพวกเขามากเพื่อประจบกู่เวิ่นเทียน เขาก็แค่ส่งเรือเล็กมาก็ได้ เพราะการเดินทางบนเรือสำราญสุดหรูนี้จะมีค่าใช้จ่ายสูง

ยิ่งไปกว่านั้น การเดินทางไปกลับจะต้องใช้เวลาถึงสี่วันด้วยกัน นักท่องเที่ยวที่อยู่บนเกาะจะต้องวุ่นวายกันอย่างมากแน่นอน อีกอย่าง คนที่โดยสารมากับเรือสำราญที่หรูหราลำนี้ล้วนแล้วแต่ไม่ใช่คนธรรมดา

แม้ว่าจะต้องเสี่ยงทำให้แขกคนอื่นขุ่นข้องหมองใจ แต่จินฝูเซิ่งก็ยังคงเลือกจะส่งพวกเขากลับมาด้วยเรือสำราญลำนี้ ซึ่งมันน่าสงสัยว่ามีจุดมุ่งหมายแฝงอยู่หรือเปล่า

นักธุรกิจทุกคนต่างแสวงหากำไรกันทั้งนั้น เฉินผิงไม่เชื่อว่าจินฝูเซิ่งจะทำทั้งหมดนี้ด้วยเจตนาที่ดี

“ได้ครับ ผมจะคอยดูไว้” หลินเทียนหู่พยักหน้า

สองชั่วโมงต่อมา ท้องฟ้าก็สว่างขึ้นและพวกเขาก็ใกล้เทียบท่าที่เมืองใต้กันแล้ว ในเวลานั้น เรือเร็วสองลำก็ลอบแล่นเข้ามาใกล้เรือสำราญ คนในเรือราวเจ็ดถึงแปดคนใช้บันไดค่อยๆ ปีนขึ้นมาบนเรือ

ไม่นานนัก พวกเขาก็ถูกพาไปที่ห้องของจินฝูเซิ่ง คนกลุ่มนั้นมีชายสี่คนที่หน้าเหมือนกันราวกับแกะ พวกเขาไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นสี่คนโฉดซึ่งเป็นแฝดสี่

“พวกเขามาแล้วครับ เจ้านาย…” ชายสวมสูทแจ้งขณะที่เขาเดินเข้ามาในห้องจินฝูเซิ่ง

จินฝูเซิ่งจัดระเบียบเสื้อผ้าตัวเองก่อนจะโบกมือขึ้นมา “ให้พวกเขาเข้ามา!”

“นักท่องเที่ยวสองสามคนงั้นเหรอ?” พี่คนโตตื่นตระหนก “ถ้าเป็นแค่นักท่องเที่ยว ลูกน้องคุณเองก็สังหารพวกเขาได้อย่างง่ายดาย ไม่จำเป็นต้องจ้างพวกเขาด้วยซ้ำไม่ใช่เหรอ?”

พวกเขารู้จักจินฝูเซิ่งดี เขายินดีแลกชีวิตกับเงินตรา ถ้าหากคู่ต่อสู้เป็นพวกที่จัดการได้ง่ายๆ เขาก็คงไม่ยอมจ่ายให้สี่คนโฉดมาช่วยจัดการแน่นอน

“มีนักต่อสู้อยู่สองคนในกลุ่มนั้นและดูเหมือนพวกเขาจะแข็งแกร่งมากด้วย เพื่อความปลอดภัย ผมเลยต้องเชิญคุณทั้งสี่มาจัดการให้” จินฝูเซิ่งอธิบาย

“เข้าใจแล้ว ในเมื่อมีนักสู้อยู่สองคนในกลุ่มและเราไม่รู้ว่าพวกเขาแข็งแกร่งมากแค่ไหน มันก็ยากที่จะบอกค่าจ้างที่แน่นอนได้ แต่มันคงไม่ต่ำกว่าล้านนึงแน่ๆ…”

“ไม่มีปัญหาเลย! ตราบใดที่คุณสังหารเขาและทิ้งศพลงทะเลไป ผมจะให้คุณห้าล้านเลยก็ได้” ก่อนที่พี่คนโตจะพูดจบ จินฝูเซิ่งก็ชิงยอมรับมาอย่างง่ายดาย

เมื่อเทียบกับของโบราณที่ราคาหลายหมื่นล้าน แค่ค่าจ้างไม่กี่ล้านคงไม่สะทกสะเทือน