“บอกเราทีว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน เราจะได้ไปจัดการ”
สี่คนโฉดพร้อมที่จะเริ่มแผนการของพวกเขา
“ผมจะให้คนพาพวกคุณไปที่นั่น”
ขณะที่พูดอยู่นั้น จินฝูเซิ่งก็ปรบมือและชายสวมสูทคนเมื่อครู่ก็กลับเข้ามา
“พาสี่คนโฉดไปจัดการคนพวกนั้นซะ ตรวจดูให้ดีด้วยล่ะ…”
ชายคนนั้นพยักหน้ารับคำสั่งจากจินฝูเซิ่ง เมื่อจินฝูเซิ่งพูดจบ ชายคนนั้นก็หันไปหาสี่คนโฉดก่อนจะบอกว่า “ตามผมมาครับ”
สี่คนโฉดเดินตามเขาไปยังห้องของเฉินผิงและคนอื่นๆ
“ในห้องนี้มีผู้ชายคนนึงกับผู้หญิงอีกคน” ชายสวมสูทอธิบายให้มือสังหารฟัง “ส่วนอีกสองห้องข้างหน้านั้นมีคนเฝ้าประตูอยู่ คุณจะจัดการกับพวกเขาทั้งหกคนยังไงก็ได้ มีชายสี่และหญิงอีกสอง นอกจากนั้นแล้วก็ไม่มีคนอื่นอีกในเรือลำนี้”
พี่ใหญ่ผู้เป็นหัวหน้าสี่คนโฉดเหลือบมองห้องข้างหน้าก่อนจะคิดหนัก “เราจะเริ่มจากห้องนี้ก่อน”
ทั้งหมดเห็นด้วย และพวกเขาก็เริ่มทำงานทันที พวกเขากลั้นใจก่อนจะแอบเปิดประตูเข้าไปในห้อง
ภายในห้องนั้น เฉินผิงและกู่หลิงเอ๋อร์นอนอยู่บนเตียงโดยไม่เคลื่อนไหวใดๆ เลย
เฉินผิงนอนหลับอยู่ฝั่งเตียงที่อยู่ใกล้ประตูมากกว่าขณะที่กู่หลิงเอ๋อร์นอนอยู่ด้านใน
“เจ้าสาม แกจัดการสองคนนี้ ฉันสังเกตว่าช่วงนี้แกชักจะขี้สงสาร แต่แกเป็นมือสังหารนะ อย่าให้ความรู้สึกมาบงการแกสิ” พี่ใหญ่สั่งการ
เจ้าสามพยักหน้าเงียบๆ ก่อนจะหยิบมีดออกมา เขากัดฟันและจ้วงแทงไปที่เฉินผิงอย่างเต็มกำลัง
เคร้ง!
เสียงโลหะปะทะกันดังก้องไปทั่วห้อง มีดของเจ้าสามส่งประกายไฟออกมาจากการปะทะนั้น
ทั้งสี่ถึงกับงุนงง โดยเฉพาะเจ้าสามที่รู้สึกไม่ดีเลย
เมื่อมองอาวุธของตัวเองใกล้ๆ ดวงตาเขาก็เบิกกว้างด้วยความไม่อยากจะเชื่อ อะไรกันเนี่ย? มีดของฉันทื่อไปเลยงั้นเหรอ?
“เขา… เขาไม่ใช่คนงั้นเหรอ? เขาคือตัวอะไรกันแน่?”
เจ้าสามเข้าไปมองเฉินผิงใกล้ๆ
เจ้าสามมองหน้าเขาอย่างไม่พอใจ มีดนี้ทำจากเหล็กที่ดีที่สุดเชียวนะ! อาวุธของเขาได้รับการเสริมความแข็งแกร่งมาเต็มอัตรา นึกไม่ถึงว่ามันจะเสียหายอย่างง่ายดายเช่นนี้
แกร๊ก!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...