หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1052

เหล่านักฆ่าทรุดลงไปกับพื้นภายใต้แรงกดดัน พวกเขาไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมาได้ด้วยซ้ำ

ความกลัวเข้าครอบงำจิตใจพวกเขา มันมากล้นจนเกือบฉี่รดกางเกง

พวกเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนจะขาดใจตายเช่นนี้มาก่อน และก็รู้อยู่แก่ใจแล้วว่าพวกเขาไม่อาจต้านทานพลังของชายคนนี้ได้

“ใครส่งพวกคุณมา?”

เฉินผิงลงมาจากเตียงช้าๆ และเดินเข้ามาหาพวกเขา ก่อนจะก้มลงมองสี่คนโฉดที่นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น

ทั้งสี่คนตัวสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัว แต่ไม่มีใครเลยที่อ้าปากพูดออกมา

เพราะมันเป็นกฎของพวกเขาที่จะไม่เปิดเผยชื่อผู้ว่าจ้างที่สั่งให้มาสังหารเป็นเด็ดขาด

แม้พวกเขาจะตื่นตระหนกกับท่าทีของเฉินผิง แต่พวกเขาก็ยังคงยึดมั่นในกฎของตนเองอยู่

เฉินผิงยิ้มออกมาเมื่อไม่มีใครตอบเขาเลย “พวกคุณเลิกปากแข็งเถอะน่า ก่อนที่ผมจะแสดงให้ดูว่าการดื้อดึงกว่านั้นมันเป็นยังไง”

เมื่อพูดจบ เฉินผิงก็ยกมือขึ้นมา

วื้ด!

ลำแสงสีทองกวาดผ่านพวกเขาไป และก่อนที่พวกเขาจะเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้น มือของเจ้าสามก็ร่วงลงไปอยู่กับพื้นแล้ว

เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วจากบาดแผลที่เขาถูกตัดมือออกไป

“อ้าก!” เจ้าสามกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

เฉินผิงเหวี่ยงเขาอีกครั้งในขณะที่เขากรีดร้อง หลังจากนั้น กรามของเจ้าสามก็มีรอยบุ๋มเกิดขึ้น และเขาไม่สามารถพูดได้อีกต่อไป

คนที่เหลือรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัวเมื่อได้เห็นความโหดร้ายที่เกิดขึ้นกับเจ้าสาม

เมื่อพี่ใหญ่เห็นเช่นนั้น เขาก็รู้ว่าต้องก้มหัวให้ทันที “คุณครับ พวกเราขอโทษกับสิ่งที่เราทำลงไปในวันนี้ หากคุณใจดีพอจะปล่อยพวกเราไป เราสัญญาว่าคุณจะไม่ได้เห็นหน้าพวกเราอีก และเราจะการันตีได้ว่าพวกคุณจะปลอดภัยตราบใดที่อยู่ในเมืองใต้แห่งนี้”

“คุณคิดว่าคุณเป็นใครกัน?” เฉินผิงถามในขณะที่ยิ้มเยาะ “ผมไม่จำเป็นต้องให้พวกคุณมารับรองความปลอดภัยของผมหรอก”

พี่ใหญ่เป็นคนแรกที่นึกออก

“งั้นคุณก็รู้จักผมสินะ?”

อันที่จริงเฉินผิงไม่คิดเลยว่าจะมีใครในเมืองใต้ที่รู้จักเขาด้วย แต่จากสีหน้าที่ซีดเผือดของพวกเขา ก็ทำเดาออกว่าพวกเขาน่าจะรู้จักเฉินผิงจริงๆ

“แหงอยู่แล้ว พวกเรารู้จักคุณครับ คุณเฉิน ผมขอโทษที่ปล่อยให้เกิดเรื่องผิดพลาดในคืนนี้ เราคงไม่มาที่นี่หากเรารู้ว่าเป็นคุณ จินฝูเซิ่งเป็นคนที่จ้างพวกเรามา ได้โปรดให้อภัยเราด้วยเถิด พวกเราแค่ทำตามคำสั่งเท่านั้นเอง” พี่ใหญ่อธิบาย

สี่คนโฉดโดยเฉพาะเจ้าสองสำนึกผิดมากจนยอมก้มหัวให้เฉินผิงตลอดเวลา ในตอนนี้ เจ้าสองไม่ได้แสดงท่าทีเย่อหยิ่งอีกต่อไปแล้ว

“ทำไมเขาถึงอยากฆ่าเรา?” เฉินผิงถาม

พี่ใหญ่ส่ายหัวอย่างจริงจัง “เราก็ไม่ทราบครับ คุณเฉิน จินฝูเซิ่งมักจะฆ่าคนเพื่อหวังเงินของคนเหล่านั้น คุณอาจจะต้องคิดเองว่าคุณมีของมีค่าที่เขาสนใจอยู่กับตัวหรือเปล่า”

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้น เขาก็เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งว่าทำไมจินฝูเซิ่งถึงต้องการฆ่าพวกเขา เขาคงอยากจะเอาของโบราณที่ประมูลมาได้คืนไปน่ะสิ

และนั่นคงเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงเสนอให้ส่งเรากลับไปด้วยเรือสำราญของเขาเอง พนันได้เลยว่าเขาต้องการกำจัดเราก่อนจะโยนลงทิ้งทะเล ไอ้จิ้งจอกแก่แสนเจ้าเล่ห์เอ๊ย!