“ออกไปซะ จำไว้ผมไม่อยากเห็นหน้าพวกคุณอีก” เฉินผิงเตือนขณะเหลือบตามองพวกเขา
เมื่อสี่คนโฉดรู้ว่าพวกเขาได้รับการอภัยแล้ว พวกเขาก็ขอบคุณเฉินผิงซ้ำๆ ก่อนจะออกไปจากห้องนั้น ขณะที่เฉินผิงกลับไปที่เตียงนอน เขาครุ่นคิดว่าจินฝูเซิ่งจะเดินเกมอย่างไรต่อไป
หลังจากสี่คนโฉดเผ่นหนีไปไกลจนมั่นใจว่าปลอดภัยแล้ว พวกเขาก็เริ่มพูดคุยกันเอง
เจ้าสามโกรธมากกับสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากเขาสูญเสียมือไป “ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจินฝูเซิ่งทำแบบนี้กับเรา! เขาควรจะรู้ดีกว่าใคร! ฉันจะไม่ให้อภัยเขาเด็ดขาด!”
“ใช่ไหมล่ะ? เราจะปล่อยเขาไปง่ายๆ ไม่ได้ เขาจะต้องชดใช้ในสิ่งที่เขาทำลงไป!” เจ้าสองเสริมขณะที่ร่างเขาเต็มไปด้วยเจตจำนงสังหาร
เมื่อพี่ใหญ่ได้ยินเช่นนั้น เขาตัดสินใจจะพาน้องๆ กลับไปล้างแค้น “เราต้องทำอะไรสักอย่าง เอาล่ะ ไปสั่งสอนเขาให้รู้สำนึกกันไปเลย”
เมื่อตัดสินใจได้เช่นนั้น สี่คนโฉดก็กรูกันเข้าไปที่ห้องจินฝูเซิ่ง
จินฝูเซิ่งยังคงร้องเพลงอย่างมีความสุขในขณะที่กำลังรอข่าวดีจากสี่คนโฉด
เขาไม่รู้เลยแม้แต่น้อยว่า เมื่อเขาได้เจอสี่คนโฉดอีกครั้งหนึ่ง เขาจะต้องตกที่นั่งลำบาก ทันใดนั้นสี่คนโฉดก็บุกเข้ามาในห้อง ทำให้จินฝูเซิ่งตกใจเป็นอย่างมาก
“อ้อ” จินฝูเซิ่งพูดออกมาอย่างยินดี “เป็นไงบ้าง? ผมไม่คิดเลยว่าพวกคุณจะกลับมาเร็วขนาดนี้”
“ไอ้สารเลวเอ๊ย!”
เจ้าสองผู้มีอารมณ์ร้อนพุ่งเข้าไปหาและตบจินฝูเซิ่งเข้าที่ใบหน้าอย่างรุนแรง
ด้วยความที่เขาเป็นถึงปรมาจารย์ จินฝูเซิ่งจึงมีปฏิกิริยาว่องไวมาก เขากระโดดถอยหลังและหลบการโจมตีได้
“เกิดอะไรขึ้น?” เขาร้องตะโกนด้วยความงุนงง
“เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ? นี่แกยังกล้าถามคำนี้ออกมาอีกเหรอ? แกเกือบทำเราตายแล้วนะ! ดูสิว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าสาม!”
พี่ใหญ่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟเมื่อเขาเห็นจินฝูเซิ่ง เขาดึงเจ้าสามออกมาให้ผู้บงการดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา
จินฝูเซิ่งสั้นเทิ้มเมื่อได้เห็นเช่นนั้น
“อะไรกัน… เป็นไปได้ไง?”
จินฝูเซิ่งงุนงง เขาไม่คิดเลยว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้
ราวกับว่าเขาถูกสายฟ้าฟาดเข้ากลางหน้าผาก ปรมาจารย์ยุทธ์งั้นเหรอ?
สำหรับจินฝูเซิ่ง ปรมาจารย์ยุทธ์นั้นเป็นดั่งเทพเจ้าที่ยังมีชีวิตอยู่ อะไรกัน? ฉันไม่รู้เรื่องเลย! ให้ตายเถอะ ฉันจบเห่แล้วแน่!
เดี๋ยวนะ… ฉันไม่รู้สึกถึงสัญญาณบางอย่างจากพวกเขาเลย ชายชราสองคนนั้นดูเหมือนจะเป็นคนปกติธรรมดา ส่วนคู่รักหนุ่มสาวคู่นั้น ก็ไม่มีทางที่จะมีขุมพลังระดับนั้นได้ด้วยวัยของพวกเขา! ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเป็นคู่รักวัยกลางคนคู่นั้น แต่ให้ตายเถอะ ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรเลยตอนที่อยู่ใกล้ๆ หลินเทียนหู่กับชื่อเฟิ่งเลยเหมือนกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...