หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1053

“ออกไปซะ จำไว้ผมไม่อยากเห็นหน้าพวกคุณอีก” เฉินผิงเตือนขณะเหลือบตามองพวกเขา

เมื่อสี่คนโฉดรู้ว่าพวกเขาได้รับการอภัยแล้ว พวกเขาก็ขอบคุณเฉินผิงซ้ำๆ ก่อนจะออกไปจากห้องนั้น ขณะที่เฉินผิงกลับไปที่เตียงนอน เขาครุ่นคิดว่าจินฝูเซิ่งจะเดินเกมอย่างไรต่อไป

หลังจากสี่คนโฉดเผ่นหนีไปไกลจนมั่นใจว่าปลอดภัยแล้ว พวกเขาก็เริ่มพูดคุยกันเอง

เจ้าสามโกรธมากกับสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากเขาสูญเสียมือไป “ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจินฝูเซิ่งทำแบบนี้กับเรา! เขาควรจะรู้ดีกว่าใคร! ฉันจะไม่ให้อภัยเขาเด็ดขาด!”

“ใช่ไหมล่ะ? เราจะปล่อยเขาไปง่ายๆ ไม่ได้ เขาจะต้องชดใช้ในสิ่งที่เขาทำลงไป!” เจ้าสองเสริมขณะที่ร่างเขาเต็มไปด้วยเจตจำนงสังหาร

เมื่อพี่ใหญ่ได้ยินเช่นนั้น เขาตัดสินใจจะพาน้องๆ กลับไปล้างแค้น “เราต้องทำอะไรสักอย่าง เอาล่ะ ไปสั่งสอนเขาให้รู้สำนึกกันไปเลย”

เมื่อตัดสินใจได้เช่นนั้น สี่คนโฉดก็กรูกันเข้าไปที่ห้องจินฝูเซิ่ง

จินฝูเซิ่งยังคงร้องเพลงอย่างมีความสุขในขณะที่กำลังรอข่าวดีจากสี่คนโฉด

เขาไม่รู้เลยแม้แต่น้อยว่า เมื่อเขาได้เจอสี่คนโฉดอีกครั้งหนึ่ง เขาจะต้องตกที่นั่งลำบาก ทันใดนั้นสี่คนโฉดก็บุกเข้ามาในห้อง ทำให้จินฝูเซิ่งตกใจเป็นอย่างมาก

“อ้อ” จินฝูเซิ่งพูดออกมาอย่างยินดี “เป็นไงบ้าง? ผมไม่คิดเลยว่าพวกคุณจะกลับมาเร็วขนาดนี้”

“ไอ้สารเลวเอ๊ย!”

เจ้าสองผู้มีอารมณ์ร้อนพุ่งเข้าไปหาและตบจินฝูเซิ่งเข้าที่ใบหน้าอย่างรุนแรง

ด้วยความที่เขาเป็นถึงปรมาจารย์ จินฝูเซิ่งจึงมีปฏิกิริยาว่องไวมาก เขากระโดดถอยหลังและหลบการโจมตีได้

“เกิดอะไรขึ้น?” เขาร้องตะโกนด้วยความงุนงง

“เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ? นี่แกยังกล้าถามคำนี้ออกมาอีกเหรอ? แกเกือบทำเราตายแล้วนะ! ดูสิว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าสาม!”

พี่ใหญ่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟเมื่อเขาเห็นจินฝูเซิ่ง เขาดึงเจ้าสามออกมาให้ผู้บงการดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา

จินฝูเซิ่งสั้นเทิ้มเมื่อได้เห็นเช่นนั้น

“อะไรกัน… เป็นไปได้ไง?”

จินฝูเซิ่งงุนงง เขาไม่คิดเลยว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้

ราวกับว่าเขาถูกสายฟ้าฟาดเข้ากลางหน้าผาก ปรมาจารย์ยุทธ์งั้นเหรอ?

สำหรับจินฝูเซิ่ง ปรมาจารย์ยุทธ์นั้นเป็นดั่งเทพเจ้าที่ยังมีชีวิตอยู่ อะไรกัน? ฉันไม่รู้เรื่องเลย! ให้ตายเถอะ ฉันจบเห่แล้วแน่!

เดี๋ยวนะ… ฉันไม่รู้สึกถึงสัญญาณบางอย่างจากพวกเขาเลย ชายชราสองคนนั้นดูเหมือนจะเป็นคนปกติธรรมดา ส่วนคู่รักหนุ่มสาวคู่นั้น ก็ไม่มีทางที่จะมีขุมพลังระดับนั้นได้ด้วยวัยของพวกเขา! ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเป็นคู่รักวัยกลางคนคู่นั้น แต่ให้ตายเถอะ ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรเลยตอนที่อยู่ใกล้ๆ หลินเทียนหู่กับชื่อเฟิ่งเลยเหมือนกัน

“อย่าให้ต้องพูดซ้ำอีกเลย ไอ้เวรตะไล!”

พี่ใหญ่เดือดดาลด้วยความโมโห

จินฝูเซิ่งตกตะลึงไปทันที

“ผม… ผมไม่รู้เลยจริงๆ ผมไม่รู้ว่าเขาคือชายคนนั้น!”

จินฝูเซิ่งรู้สึกเสียใจมาก

ถ้าเขารู้ว่าเฉินผิงเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ เขาคงไม่คิดจะแตะต้องแม้แต่ปลายก้อย เขาคงทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อประจบประแจงเฉินผิงเสียมากกว่า

เพี้ยะ!

เจ้าสองยังไม่จบกับจินฝูเซิ่ง เขาตบหน้าจินฝูเซิ่งอีกครั้ง และคราวนี้ จินฝูเซิ่งก็ไม่ได้หลบหลีกแต่อย่างใด

“ฉันไม่สนว่าแกจะรู้หรือไม่ว่าเขาเป็นใคร แต่ฉันขอเตือนไว้เลยนะ พวกเราจะบอกอะไรให้ แกน่ะไม่รอดแน่ เพราะคุณเฉินเป็นคนของกระทรวงยุติธรรมในจิงตู แกกับครอบครัวของแกได้ถึงคราวพินาศแน่นอน!” เจ้าสองคำราม