หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 105

ในขณะนั้นเอง หวังหันหันมีธุระจึงไปหาเฉินผิง แถมตัวยังประชิดใกล้กับเฉินผิง มองดูแล้วเหมือนสนิทสนมกัน สิงจวินขมวดคิ้วเอ่ย “ผู้จัดการชุย ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร?”

ชุยจื้อหย่วนรีบมองไปทันที พบว่าที่สิงจวินพูดถึงคือหวังหันหัน จึงรีบพูดกลับไป “ผู้จัดการใหญ่สิง นั้นคือแฟนของเฉินผิง ชื่อหวังหันหัน วันนี้เพิ่งเข้ามาทำงานเป็นวันแรก”

“แฟนของเฉินผิงเหรอ?” สิงจวินตกใจเล็กน้อย

เห็นท่าทางที่แสดงออกมาของสิงจวิน ชุยจื้อหย่วนตกใจเล็กน้อย ผงกหัวช้าๆ “ใช่ครับ เป็นแฟนของเขา”

สีหน้าตกใจของสิงจวินก็เปลี่ยนเป็นยิ้มเย็นทันทีอย่างรวดเร็ว “นายหาโอกาส ถ่ายรูปที่พวกเขาทั้งสองใกล้ชิดกัน แต่ว่าต้องเป็นการแอบถ่ายนะ จากนั้นส่งให้ฉัน”

“เข้าใจแล้วครับ” ชุยจื้อหย่วนพยักหัวเล็กน้อย

สิงจวินดีใจเดินจากไป แต่ชุยจื้อหย่วนยังคงมีสีหน้างุนงง เขาไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไรที่สิงจวินมีงานอดิเรกแบบนี้แล้ว

“พี่เฉิน กลุ่มของพวกเรา ณ ตอนนี้ที่มีหนี้ติดค้างมากที่สุดก็คือเถ้าแก่เมิ่ง ติดเกือบจะล้านแล้ว อีกทั้งยังติดหนี้มาแล้วสองปี มีพนักงานขายหลายคนที่ไปติดตามทวง แต่ว่าก็ไม่สามารถทวงหนี้กลับมาได้ ได้ยินมาว่ามีพนักงานขายบางคนโดนทำร้ายทุบตีกลับมาด้วย”

จังถงเจี้ยนนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน พูดพร้อมชี้นิ้วไปยังรายการค้างชำระที่อยู่บนคอมพิวเตอร์

เฉินผิงมองดูเวลาเล็กน้อย หลังจากนั้นผงกหัว “งั้นก็เริ่มจากเขาก่อนเลย พวกเราไปทวงกันตอนนี้ ทวงกลับมาพอดีเลยจะได้ไม่กระทบเวลากินข้าว”

“พวกเราไปเอากันแค่สองคนเหรอ?” จังถงเจี้ยนถามด้วยความตกใจ

“แน่นอน ไม่งั้นจะพากันไปสักกี่คนล่ะ?” เฉินผิงนิ่งเล็กน้อย

“พี่เฉิน...” จังถงเจี้ยนกลัวขึ้นมา พูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความลำบากใจ “พี่เฉิน ได้ยินมาว่าเถ้าแก่เมิ่งคนนั้นเมื่อก่อนอยู่ในสังคมนักเลง ตอนนี้ล้างจนขาวสะอาด มาเปิดบริษัทเอง แต่ว่าลูกน้องของเขามีไม่น้อยเลยนะ พวกเราไปกันแค่สองคน ต้องโดนทุบตีเป็นแน่ มีพนักงานขายหลายคนที่โดนทุบตีมาแล้ว ผมได้ยินมาว่ามีพนักงานขายผู้หญิงคนหนึ่งไป ปรากฏว่าโดนทำจนท้องโต”

“นายกลัวเหรอ?” เฉินผิงมองไปยังจังถงเจี้ยน พร้อมเอ่ยถามด้วยสีหน้าจริงจัง

“ผม...” จังถงเจี้ยนไม่รู้ว่าควรตอบยังไง แน่นอนว่าเขากลัว ลูกค้าแบบนี้ใครบ้างที่ไม่กลัว?

“งานที่นายทำอยู่ก็คืองานแบบนี้ ถ้านายกลัว ก็ไม่ต้องทำแล้ว เรื่องบางเรื่องถ้านายยังไม่ได้ลองทำสักครั้ง นายก็ไม่ทางรู้ว่าจะประสบความสำเร็จไหม”

เฉินผิงพูดจบ ก็ปริ้นรายงานข้อมูลเถ้าแก่เมิ่งออกมา หยิบขึ้นมาแล้วก็เดินออกไป