หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 105

ในขณะนั้นเอง หวังหันหันมีธุระจึงไปหาเฉินผิง แถมตัวยังประชิดใกล้กับเฉินผิง มองดูแล้วเหมือนสนิทสนมกัน สิงจวินขมวดคิ้วเอ่ย “ผู้จัดการชุย ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร?”

ชุยจื้อหย่วนรีบมองไปทันที พบว่าที่สิงจวินพูดถึงคือหวังหันหัน จึงรีบพูดกลับไป “ผู้จัดการใหญ่สิง นั้นคือแฟนของเฉินผิง ชื่อหวังหันหัน วันนี้เพิ่งเข้ามาทำงานเป็นวันแรก”

“แฟนของเฉินผิงเหรอ?” สิงจวินตกใจเล็กน้อย

เห็นท่าทางที่แสดงออกมาของสิงจวิน ชุยจื้อหย่วนตกใจเล็กน้อย ผงกหัวช้าๆ “ใช่ครับ เป็นแฟนของเขา”

สีหน้าตกใจของสิงจวินก็เปลี่ยนเป็นยิ้มเย็นทันทีอย่างรวดเร็ว “นายหาโอกาส ถ่ายรูปที่พวกเขาทั้งสองใกล้ชิดกัน แต่ว่าต้องเป็นการแอบถ่ายนะ จากนั้นส่งให้ฉัน”

“เข้าใจแล้วครับ” ชุยจื้อหย่วนพยักหัวเล็กน้อย

สิงจวินดีใจเดินจากไป แต่ชุยจื้อหย่วนยังคงมีสีหน้างุนงง เขาไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไรที่สิงจวินมีงานอดิเรกแบบนี้แล้ว

“พี่เฉิน กลุ่มของพวกเรา ณ ตอนนี้ที่มีหนี้ติดค้างมากที่สุดก็คือเถ้าแก่เมิ่ง ติดเกือบจะล้านแล้ว อีกทั้งยังติดหนี้มาแล้วสองปี มีพนักงานขายหลายคนที่ไปติดตามทวง แต่ว่าก็ไม่สามารถทวงหนี้กลับมาได้ ได้ยินมาว่ามีพนักงานขายบางคนโดนทำร้ายทุบตีกลับมาด้วย”

จังถงเจี้ยนนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน พูดพร้อมชี้นิ้วไปยังรายการค้างชำระที่อยู่บนคอมพิวเตอร์

เฉินผิงมองดูเวลาเล็กน้อย หลังจากนั้นผงกหัว “งั้นก็เริ่มจากเขาก่อนเลย พวกเราไปทวงกันตอนนี้ ทวงกลับมาพอดีเลยจะได้ไม่กระทบเวลากินข้าว”

“พวกเราไปเอากันแค่สองคนเหรอ?” จังถงเจี้ยนถามด้วยความตกใจ

“แน่นอน ไม่งั้นจะพากันไปสักกี่คนล่ะ?” เฉินผิงนิ่งเล็กน้อย

“พี่เฉิน...” จังถงเจี้ยนกลัวขึ้นมา พูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความลำบากใจ “พี่เฉิน ได้ยินมาว่าเถ้าแก่เมิ่งคนนั้นเมื่อก่อนอยู่ในสังคมนักเลง ตอนนี้ล้างจนขาวสะอาด มาเปิดบริษัทเอง แต่ว่าลูกน้องของเขามีไม่น้อยเลยนะ พวกเราไปกันแค่สองคน ต้องโดนทุบตีเป็นแน่ มีพนักงานขายหลายคนที่โดนทุบตีมาแล้ว ผมได้ยินมาว่ามีพนักงานขายผู้หญิงคนหนึ่งไป ปรากฏว่าโดนทำจนท้องโต”

“นายกลัวเหรอ?” เฉินผิงมองไปยังจังถงเจี้ยน พร้อมเอ่ยถามด้วยสีหน้าจริงจัง

“ผม...” จังถงเจี้ยนไม่รู้ว่าควรตอบยังไง แน่นอนว่าเขากลัว ลูกค้าแบบนี้ใครบ้างที่ไม่กลัว?

“งานที่นายทำอยู่ก็คืองานแบบนี้ ถ้านายกลัว ก็ไม่ต้องทำแล้ว เรื่องบางเรื่องถ้านายยังไม่ได้ลองทำสักครั้ง นายก็ไม่ทางรู้ว่าจะประสบความสำเร็จไหม”

เฉินผิงพูดจบ ก็ปริ้นรายงานข้อมูลเถ้าแก่เมิ่งออกมา หยิบขึ้นมาแล้วก็เดินออกไป

หวังหันหันดูข้อมูล คิ้วขมวดเล็กน้อย

“นี่คือเงินก้อนใหญ่ ยากแค่ไหนก็ต้องไปลองสักครั้ง” เฉินผิงยิ้มเล็กน้อย

“อืม ฉันจะไปกับพี่ด้วย” หวังหันหันผงกหัวเล็กน้อย

“พี่ไปเองได้ เธอไม่ต้องไปเป็นเพื่อนพี่หรอก” เฉินผิงรีบโบกมือพร้อมเอ่ย

“นิสัยของพี่ใจร้อน ให้ฉันไปเป็นเพื่อนพี่เถอะนะ ถึงยังไงพวกผู้หญิงอย่างฉันเรื่องทวงหนี้นั้นมีความได้เปรียบกว่า”

หวังหันหันพูดไปพร้อมกับดึงแขนของเฉินผิงเดินออกไปข้างนอกด้วย

ชุยจื้อหย่วนเห็นเข้า ก็รีบแอบถ่ายอีกหลายรูป และส่งให้สิงจวินอีกครั้ง

หลังจากที่เฉินผิงตามหวังหันหันเดินออกไปจากบริษัท จังถงเจี้ยนก็วิ่งตามออกมาเช่นกัน เมื่อตามทันเฉินผิงจึงเอ่ย “พี่ใหญ่เฉิน พวกเราอยู่ทีมเดียวกัน ผมไม่สามารถเห็นพี่ไปทำเรื่องอันตรายคนเดียวได้ ยังมากก็แค่โดนอัดสักยก ผมไปด้วย”