ที่บ้านตระกูลหลง หลงจิ้งกั๋วและติ้งฉ่านกำลังคุยกันระหว่างจิบชา ขณะที่หลงเซียวยืนอยู่ข้างๆ พวกเขา
ในตอนนั้น พลังของหลงเซียวใกล้จะเข้าขั้นปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสูงสุดแล้ว
“ผมไม่รู้จะขอบคุณคุณยังไงดี อาจารย์ติ้งฉ่าน!” หลงจิ้งกั๋วพูดอย่างร่าเริง “ลูกชายผมพัฒนาไปมากในเวลาอันสั้น เขาจะเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสูงสุดในเร็วๆ นี้แน่นอน! และผมแน่ใจว่าเขาจะต้องเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสูงสุดได้หลังจากเอาชนะเฉินผิงไปแล้ว ซึ่งนั่นหมายความว่าเขาจะเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสูงสุดที่อายุน้อยที่สุดเลยเชียวนะ!”
ติ้งฉ่านยิ้มอย่างสุภาพ “แหม คุณจิ้งกั๋ว หลงเซียวเองก็มีความสามารถอยู่เช่นกัน ด้วยพรสวรรค์ทางด้านการต่อสู้ของเขา ผมมั่นใจว่าเขาจะเก่งขึ้นอีกมากหากได้ลองทุ่มเทอย่างหนัก เขาจะเก่งได้ถึงครึ่งของเจ้ายุทธ์ในเร็วๆ นี้แน่ แล้วตอนนั้น ครอบครัวของคุณก็จะประสบความสำเร็จเป็นอย่างมากเลยทีเดียว”
“อาจารย์ติ้งฉ่าน ยังไงก็ต้องขอบคุณคุณครับ!” หลงจิ้งกั๋วหัวเราะออกมา
เขามีความสุขสุดๆ ราวกับได้ขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด เมื่อได้ยินติ้งฉ่านพูดเช่นนั้น หากหลงเซียวไปถึงระดับนั้นแล้ว ตระกูลหลงก็จะมีเจ้ายุทธ์ที่อายุน้อยที่สุดอยู่ในตระกูล ไม่ใช่แค่ในเฉพาะจิงตูเท่านั้น แต่เขายังอายุน้อยที่สุดในต้าซย่าเลยทีเดียว
หากหลงเซียวไปได้ดี สักวันหนึ่งเขาจะได้นำตระกูลหลงในฐานะผู้นำสูงสุดของโลกศิลปะการต่อสู้ทั้งหมด
“จากความสามารถของหลงเซียว ผมไม่คิดว่าการเอาชนะเฉินผิงจะเป็นปัญหาอะไร ดังนั้นผมก็คงไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่ต่ออีกแล้วนะครับ” ติ้งฉ่านพูด
ขณะที่เขากำลังจะกลับไป กั๋วเว่ยก็วิ่งเข้ามาพร้อมกับข่าวสำคัญ “เราไม่ควรประเมินชายคนนั้นต่ำเกินไป เขากำลังฝึกฝนอยู่ในตอนนี้ และผมได้ยินมาว่าเขาก็พัฒนาไปไกลเช่นกัน ดังนั้นจึงไม่ใช่หลงเซียวคนเดียวแล้วที่เก่งกล้าสามารถขึ้น”
เมื่อเห็นว่ากั๋วเว่ยเข้ามาโดยไม่ได้รับเชิญ หลงจิ้งกั๋วก็เข้าใจว่าเรื่องที่เขาจะมาบอกต้องสำคัญมากแน่ๆ “คุณหมายความว่าไง คุณกั๋ว?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...