หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1057

ที่บ้านตระกูลหลง หลงจิ้งกั๋วและติ้งฉ่านกำลังคุยกันระหว่างจิบชา ขณะที่หลงเซียวยืนอยู่ข้างๆ พวกเขา

ในตอนนั้น พลังของหลงเซียวใกล้จะเข้าขั้นปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสูงสุดแล้ว

“ผมไม่รู้จะขอบคุณคุณยังไงดี อาจารย์ติ้งฉ่าน!” หลงจิ้งกั๋วพูดอย่างร่าเริง “ลูกชายผมพัฒนาไปมากในเวลาอันสั้น เขาจะเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสูงสุดในเร็วๆ นี้แน่นอน! และผมแน่ใจว่าเขาจะต้องเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสูงสุดได้หลังจากเอาชนะเฉินผิงไปแล้ว ซึ่งนั่นหมายความว่าเขาจะเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสูงสุดที่อายุน้อยที่สุดเลยเชียวนะ!”

ติ้งฉ่านยิ้มอย่างสุภาพ “แหม คุณจิ้งกั๋ว หลงเซียวเองก็มีความสามารถอยู่เช่นกัน ด้วยพรสวรรค์ทางด้านการต่อสู้ของเขา ผมมั่นใจว่าเขาจะเก่งขึ้นอีกมากหากได้ลองทุ่มเทอย่างหนัก เขาจะเก่งได้ถึงครึ่งของเจ้ายุทธ์ในเร็วๆ นี้แน่ แล้วตอนนั้น ครอบครัวของคุณก็จะประสบความสำเร็จเป็นอย่างมากเลยทีเดียว”

“อาจารย์ติ้งฉ่าน ยังไงก็ต้องขอบคุณคุณครับ!” หลงจิ้งกั๋วหัวเราะออกมา

เขามีความสุขสุดๆ ราวกับได้ขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด เมื่อได้ยินติ้งฉ่านพูดเช่นนั้น หากหลงเซียวไปถึงระดับนั้นแล้ว ตระกูลหลงก็จะมีเจ้ายุทธ์ที่อายุน้อยที่สุดอยู่ในตระกูล ไม่ใช่แค่ในเฉพาะจิงตูเท่านั้น แต่เขายังอายุน้อยที่สุดในต้าซย่าเลยทีเดียว

หากหลงเซียวไปได้ดี สักวันหนึ่งเขาจะได้นำตระกูลหลงในฐานะผู้นำสูงสุดของโลกศิลปะการต่อสู้ทั้งหมด

“จากความสามารถของหลงเซียว ผมไม่คิดว่าการเอาชนะเฉินผิงจะเป็นปัญหาอะไร ดังนั้นผมก็คงไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่ต่ออีกแล้วนะครับ” ติ้งฉ่านพูด

ขณะที่เขากำลังจะกลับไป กั๋วเว่ยก็วิ่งเข้ามาพร้อมกับข่าวสำคัญ “เราไม่ควรประเมินชายคนนั้นต่ำเกินไป เขากำลังฝึกฝนอยู่ในตอนนี้ และผมได้ยินมาว่าเขาก็พัฒนาไปไกลเช่นกัน ดังนั้นจึงไม่ใช่หลงเซียวคนเดียวแล้วที่เก่งกล้าสามารถขึ้น”

เมื่อเห็นว่ากั๋วเว่ยเข้ามาโดยไม่ได้รับเชิญ หลงจิ้งกั๋วก็เข้าใจว่าเรื่องที่เขาจะมาบอกต้องสำคัญมากแน่ๆ “คุณหมายความว่าไง คุณกั๋ว?”

กั๋วเว่ยไม่พอใจเมื่อได้ยินคำพูดของติ้งฉ่าน เขาเป็นถึงผู้อำนวยการของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ แม้ว่าติ้งฉ่านจะไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของสมาพันธ์ก็ตาม แต่กั๋วเว่ยคิดว่า อย่างน้อยติ้งฉ่านก็ควรแสดงความเคารพต่อเขาบ้าง เขาฉุนเฉียวขึ้นมาทันทีเมื่อติ้งฉ่านไม่เห็นหัวเขาด้วยซ้ำ

กั๋วเว่ยโต้เถียงอย่างหนักแน่นว่า “อาจารย์ติ้งฉ่าน ผมรู้ว่าคุณมีทักษะสูงมาก และไม่ใช่ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้เลยที่หลงเซียวจะกลายเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ระดับสูงสุดภายในปีนี้ แต่คุณควรรู้ไว้ว่าแม้ในระดับนี้ ก็ยังมีทั้งมืออาชีพและมือสมัครเล่นเช่นเดียวกัน ผมเองเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ระดับสูงสุดมาหลายปีแล้ว ดังนั้นไม่ต้องบอกว่าก็รู้ว่าผมมีความสามารถพอ แม้ว่าหลงเซียวจะบรรลุไปถึงระดับนี้ แต่เขาก็ยังเป็นมือใหม่ที่ไร้ซึ่งประสบการณ์ และมันทำให้เขาด้อยกว่าผมอยู่แล้ว”

“ดีล่ะ แล้วเราจะได้รู้กันเมื่อเวลานั้นมาถึง” ติ้งฉ่านตอบกลับ

จากนั้น ติ้งฉ่านก็ฟึดฟัดออกไป ขณะที่กั๋วเว่ยดูไม่พอใจกับบทสนทนาที่มีต่อกันเมื่อครู่

เช่นนั้นแล้ว การประชุมกันในวันนั้นจึงจบลงอย่างไม่สวยนัก