หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1063

เป็นไปตามนั้น ระหว่างที่ร่างของเฉินผิงเปล่งแสงสีทอง หลงเซียวก็ปรากฏขึ้นตัวอีกครั้งเหนือเฉินผิงและซัดหมัดลงมาที่หัวของเขา

เฉินผิงไขว้หมัดทั้งสองข้างแล้วยกขึ้นรับการโจมตีอย่างว่องไว

เคร้ง!

เสียงกระทบกันหนักๆ ดังจนอากาศสะเทือนอย่างรุนแรง เท้าของเฉินผิงจมลงไปในพื้นสนามประลอง แม้แต่หินอ่อนที่ทนทานยังปริแตก แรงอัดส่งให้ชิ้นส่วนที่แตกออกกับเศษหินกระจัดกระจายไปทั่ว

จากสายตาของผู้ชม การโจมตีนั้นมากพอที่จะทำให้เฉินผิงกลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบได้

“ยังเป็นอัจฉริยะไม่เคยเปลี่ยน สมกับเป็นชายหนุ่มผู้มีพรสวรรค์สูงที่สุดแห่งจิงตู การโจมตีของหลงเซียวแฝงรัศมีของปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสูงสุด” ใครสักคนออกความเห็น

“ฉันกลัวว่าเฉินผิงจะรับการโจมตีได้ไม่ถึงสิบครั้ง ดูท่าวันนี้พวกเราคงจะได้เงินพนัน”

อีกคนพูดขึ้น “ฉันนึกว่าศึกนี้จะสู้กันดุเดือดเสียอีก แต่ดูเหมือนว่าจะไม่น่าตื่นเต้นสักเท่าไหร่”

เหล่าผู้ชมเริ่มคุยกันเองเมื่อเห็นเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น

กระนั้นพวกเขาก็ไม่ทันสังเกต แม้ว่าเท้าของเฉินผิงจะยุบลงกับพื้นและเขาถูกหลงเซียวกดทับจากด้านบน เขาก็ดูไม่ตื่นตระหนกเลยสักนิด ที่จริงเขากลับยิ้มน้อยๆ เสียด้วยซ้ำ

ด้วยเหตุผลบางอย่าง หลงเซียวรู้สึกหวั่นกลัวขึ้นมาเมื่อเห็นสีหน้าของเฉินผิง

เพื่อไม่ให้เฉินผิงใช้ลูกไม้อะไรได้ หลงเซียวจึงรีบผละออกจากเขาอย่างรวดเร็ว เขาทิ้งระยะห่างจากอีกฝ่ายก่อนที่จะร่อนลงอย่างมั่นคงที่ด้านตรงข้ามของเฉินผิง

“นั่นกระบวนท่าแรกสินะ..” เฉินผิงกล่าวอย่างเฉยเมย

คำพูดของเขาทำเอาทุกคนฉงน แม้แต่หลงเซียวยังดูสับสน

ไม่มีใครเข้าใจว่าคำพูดไม่มีปี่มีขลุ่ยของเฉินผิงหมายความว่ายังไง

ทันใดนั้นจ้าวฉวางก็ตาเป็นประกาย แล้วเขาก็อุทาน “รู้แล้ว! หมายความว่าเฉินผิงกำลังปล่อยให้หลงเซียวเป็นฝ่ายเริ่มและเขาจะให้โจมตีได้ก่อนสามครั้ง!”

ทุกคนประหลาดใจกับสิ่งที่เขาพูดและหันไปทางเฉินผิงพร้อมๆกัน

นี่เฉินผิงยอมปล่อยให้คู่ต่อสู้ลงมือก่อนสามกระบวนท่า ทั้งที่ต้องเจอกับหลงเซียวผู้มากพรสวรรค์บนสนามประลองนี่น่ะเหรอ?

ไม่มีใครเชื่อเรื่องนั้นเลย!

ในศึกระหว่างนักสู้มากฝีมือนั้น บางครั้งหากประมาทไปแม้เพียงชั่วขณะก็อาจส่งผลถึงชีวิตได้ ทำไมถึงมีคนที่อยากให้คู่ต่อสู้โจมตีก่อนถึงห้ากระบวนท่า โดยที่ตัวเองไม่โต้กลับเลย?

“แกนี่กล้าดีนะเฉินผิง วันนี้ฉันจะถลกหนังแกซะ!”

หลงเซียวขบฟันแน่นในระหว่างที่รัศมีของเขาพลุ่งพล่าน จากนั้นก็เกิดดวงแสงสีฟ้าขึ้นเหนือหมัดของเขา

“หมัดแสงศักดิ์สิทธิ์!” หลงเซียวคำราม ซัดหมัดอันโหดเหี้ยมเข้าใส่อกของเฉินผิง

ติ้งฉ่าน อาจารย์ของหลงเซียวเป็นคนสร้างเคล็ดวิชานี้ขึ้นมา มันสามารถถล่มขุนเขา ขยี้ศิลาได้โดยง่าย

“นั่น..นั่นมันเคล็ดวิชาของอาจารย์ติ้งฉ่าน! ฉันไม่คิดเลยว่าหลงเซียวจะได้เรียนวิชานั้นด้วย!” ใครสักคนตะโกน

“ฉันเคยเห็นวิชาแสงศักดิ์สิทธิของอาจารย์ติ้งฉ่านมาก่อน เพียงหมัดเดียวก็ทำเอาเนินเขาลูกเล็กสะเทือนและถล่มลงมา!” อีกคนพูดขึ้น

“เฉินผิงจบสิ้นแล้ว เขาไปเอาความกล้ามาจากไหนถึงยอมให้คู่ต่อสู้จู่โจมก่อนห้ากระบวนท่า? เขาจะขุดหลุมฝังศพตัวเองหรือยังไง?”

ทุกคนต่างตะลึงเมื่อเห็นหลงเซียวใช้หมัดแสงศักดิ์สิทธิ์

เกิดเสียงปะทะดังลั่น หลงเซียวอัดเข้าเต็มๆ ที่อกของเฉินผิง