หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1064

แสงสีฟ้าสว่างจ้าปะทุขึ้นที่กลางเวทีประลอง ทั้งสว่างทั้งร้อนแรงราวเปลวเพลิง ขณะที่ทุกคนเห็นแสงนั้นกลืนร่างเฉินผิง พวกเขาก็รู้สึกได้ถึงพลังอันน่าพรั่นพรึงของมันด้วย

หลงเซียวยิ้มเยาะพลางมองภาพที่อยู่ตรงหน้า “ปากมากนักก็ต้องเจอแบบนี้ ฉันสามารถขยี้แกให้เป็นผงได้ภายในห้ากระบวนท่า แต่แกก็ยังกล้าพูดจาไร้สาระแบบนั้นอีก”

“งั้นเหรอครับ?”

มีเสียงสงบนิ่งดังออกมาจากภายในแสงสีฟ้า แล้วแสงสีทองสว่างจ้าก็ฉายแสงแทรกออกมา เริ่มมีเกล็ดก่อตัวขึ้นบนผิวกายของเฉินผิง มันปกคลุมตัวเขาเอาไว้เหมือนเป็นเสื้อเกราะ

ภายใต้แสงสีทองที่ส่องสว่าง กลืนเอาแสงสีฟ้าอันตรธานไปอย่างไร้ร่องรอย สายตาของเฉินผิงแฝงทั้งแววเย้ยหยันและไม่แยแสในระหว่างที่เขายืนนิ่ง ดูเหมือนเขาจะไม่เป็นอะไรเลย

หลงเซียวงุนงงและฝูงชนก็สับสนไม่ต่างกัน พวกเขาไม่อาจรู้ได้ว่าขอบเขตพลังของเฉินผิงมากแค่ไหน

กั๋วเว่ยขมวดคิ้ว “ร่างกายของเฉินผิงช่างแข็งแกรงนัก! เขาฝึกฝนร่างที่แท้จริงด้วยวิธีไหนถึงมีพลังระดับนี้ได้?”

“เป็นเพราะหลงเซียวประมาทเกินไป เขาจึงไม่ได้ใช้พลังถึงขีดสุดในตอนนี้” จู้จื่อซานอธิบาย

ฉันบอกได้เลยว่าหลงเซียวยังไม่ได้ลงมือเต็มที่ เท่าที่ฉันเห็น ถ้าใช้พลังของหมัดแสงศักดิ์สิทธิ์สักร้อยละสามสิบก็น่าจะเพียงพอ เฉินผิงคงโดนทุบแหลกเป็นเศษเนื้อถ้าหลงเซียวโจมตีรุนแรงเกินไป

หลงจิ้งกั๋วกำชับหลงเซียวว่าแค่ทำให้เฉินผิงพิการก็พอ แต่ห้ามฆ่าเขา นั่นก็เพราะว่าเฉินผิงจะเป็นประโยชน์กับตระกูลหลงถ้าเขามีชีวิตอยู่

เฉินผิงจ้องหลงเซียวอย่างเย็นชา สายของเขาดูไม่แยแส “นับได้สองกระบวนท่าแล้ว ถ้าแกยังโจมตีฉันแบบขอไปทีอยู่อีก แกจะรับมือไม่ไหวแน่หลังโจมตีครบห้ากระบวนท่าแล้ว..”