หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1066

“หลงเซียวกะจะฆ่าเขาจริงๆ..”

หลงจิ้งกั๋วถอนหายใจเมื่อเขาเห็นหมัดของหลงเซียว

แต่กระนั้นเขาก็ไม่ได้ห้ามหลงเซียว ถ้าเฉินผิงรับหมัดไว้ไม่ไหวแล้วตาย เช่นนั้นก็ปล่อยให้มันเป็นไป หลงจิ้งกั๋วก็จะไม่ขอให้หลงเซียวไว้ชีวิตเฉินผิงอีก

ความอับอายที่เฉินผิงนำมาสู่ตระกูลหลงทำให้หลงจิ้งกั๋วขุ่นเคืองเช่นเดียวกัน

“จบแล้ว ตอนนี้ทุกอย่างคงมาถึงจุดจบ..”

เมื่อกั๋วเว่ยเห็นหมัดอันทรงพลังของหลงเซียว เขาก็ส่ายหัว “ต่อให้เฉินผิงต้านหมัดนั้นแล้วรอดมาได้ เขาก็ต้องบาดเจ็บสาหัสอยู่ดี นี่แหละผลกรรมของความหยิ่งยโส!”

จู้จื่อซานไม่พูดอะไร สายตาของเขาจับจ้องอยู่บนเวทีประลอง

“เฉินผิง ฉันจะให้แกได้รู้ซึ้งถึงผลที่ตามมาของการเหยียดหยามตระกูลหลง!” หลงเซียวคำรามขณะที่รัศมีของเขาลุกโชน

ในขณะเดียวกันนั้น กำปั้นแสงขนาดมหึมาก็ยิ่งขยายใหญ่กว่าเดิม

เฉินผิงมีสีหน้าเคร่งเครียดเมื่อเขาเผชิญกับหมัดอันทรงอานุภาพ เกล็ดทุกชิ้นบนกายของเขาทอแสงสีทอง

พลังมังกรในตัวเขากลายเป็นมังกรสีทองที่ไม่อาจเห็นได้ด้วยตาเปล่า และมันเริ่มพันรอบกายเฉินผิง

ตูม!

หมัดแสงศักดิ์สิทธิ์ของหลงเซียวปะทะเข้ากับร่างของเฉินผิง ประกายแสงปะทุออกจากตัวเฉินผิงราวกับดอกไม้ไฟ

แรงกระแทกสาดซัดเข้าใส่ไม่หยุดหย่อน กำแพงแสงรอบๆไม่อาจต้านไว้ได้อีกต่อไป มันแตกออก และความร้อนจากคลื่นกระแทกทำเอาผู้คนรอบสนามประลองล้มระนาว

คนเหล่านั้นล้วนเป็นผู้ฝึกยุทธ์ แม้กระทั่งพวกเขายังไม่อาจต้านทานเสี้ยวเดียวของคลื่นกระแทก เห็นได้ชัดว่าหมัดนั้นทรงพลังเพียงใด

จากนั้น เฉินผิงก็ร่วงลงมาราวกับเป็นดาวตก มีแสงสีฟ้าไล่ตามหลังเขา

ตูม!

มีเสียงระเบิดตามมาอีกรอบ เกิดหลุมบ่อกว้างสิบกว่าเมตรบนพื้น ฝุ่นผงและควันฟุ้งตลบ

ถ้าเพียงแค่ชายมากความสามารถอย่างเขาเป็นคนของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้..เขาคงได้ขึ้นเป็นใหญ่ไปแล้ว