หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1071

พอไม่มีพลังวิญญาณคอยคุ้มกัน เฉินผิงก็ยากที่จะป้องกันตัวเองจากการโจมตีของหลงเซียวได้

เพราะไม่ว่าจะยังไงก็ตาม หลงเซียวนั้นแข็งแกร่งแทบจะเทียบเท่าปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสูงสุด

โลหิตไหลรินออกจากปากเฉินผิง หน้าอกที่มีเลือดไหลยุบขึ้นลงเพราะเขาพยายามหายใจ

เมื่อเขามองลงไปก็ต้องตกใจที่เห็นบาดแผลเป็นรูห้าแห่งบนอก

เฉินผิงรีบหันไปมองหลงเซียว ผู้ซึ่งดูย่ามใจยิ่งกว่าที่เคย หนามแหลมสีดำบนนิ้วของหลงเซียวสะท้อนกับแสงอาทิตย์อย่างมุ่งร้าย

หลงเซียวยั่วยุ “พยายามไปก็เปล่าประโยชน์เฉินผิง ใช้แค่ของวิเศษชิ้นเดียวฉันก็ขยี้แกให้แหลกได้ ตระกูลหลงยังมีของแบบนี้อีกมากเก็บงำเอาไว้”

จากนั้นเขาก็สั่นกระดิ่งทองเหลืองในมือแล้วยิ้มเยาะ “อีกอย่าง แกโดนพิษจากผงขจัดพลังของฉัน ตอนนี้ใช้แค่นิ้วเดียวฉันก็ฆ่าแกได้”

เฉินผิงมองใบหน้าที่ยิ้มเย้ยหยันของหลงเซียวและเร่งพลังวิญญาณในร่างของเขาขึ้นมาเพื่อรักษาแผล ผงขจัดพลังของหลงเซียวแทบจะไม่มีผลอะไรกับเขา เมื่อร่างกายของเฉินผิงสามารถต้านพิษได้หลากชนิด

บาดแผลของเขาหายไปในพริบตา พลังมังกรในร่างของเขาไม่ได้รับผลกระทบใดๆ จากผงขจัดพลังของหลงเซียว

เฉินผิงกล่าวเตือน “แกมั่นอกมั่นใจเกินไปแล้ว”

ฉับพลันนั้น เฉินผิงก็ปลดปล่อยรัศมีอันน่าสะพรึงออกจากกาย มันเข้าไปห่อหุ้มหลงเซียวที่กำลังหวาดกลัว

ชายผู้น่าสงสารพูดติดขัด “ทะ ทำไมพลังของแกถึงไม่โดนขจัดออก?”

“แกไม่น่าหวังพึ่งแผนตุกติกแบบนั้นเพื่อเอาชนะฉันเลย แย่หน่อยที่การเดินพันของแกไม่เป็นผล” จากนั้นเฉินผิงก็ชูกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นแล้วแทงไปยังอีกฝ่าย

หลงเซียวสั่นกระดิ่งทองเหลืองโต้ตอบอย่างฉุกละหุก

มันปลดปล่อยเสียงอันไพเราะและกังวานออกมา ตามด้วยพลังที่ระเบิดออกอย่างน่าตื่นตะลึง

แสงสีทองจางๆ แผ่คลุมร่างเฉินผิง ปกป้องเขาจากคลื่นพลังอันน่าพรั่นพรึงของกระดิ่ง