หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1072

จู้จื่อซานเย้ยหยันให้กับคำพูดของกั๋วเว่ย “หลงเซียวต้องทำเป็นพูดข่มแน่ ถ้าตระกูลหลงมีของศักดิ์สิทธิ์มากขนาดนั้น หลงจิ้งกั๋วคงไม่มีทางมาพินอบพิเทาพวกเรา”

“จริงครับ!” กั๋วเว่ยพยักหน้าเห็นด้วย

ดูจากนิสัยของหลงจิ้งกั๋ว ถ้าตระกูลของเขาครอบครองของศักดิ์สิทธิ์หลายชิ้น เขาก็คงเข้ายึดครองยุทธภพแห่งจิงตูตั้งนานแล้ว

กระดิ่งทองเหลืองของหลงเซียวยังคงส่งแรงกดดันลงไปที่เฉินผิง เจตจำนงสังหารของมันสาดซัดใส่เฉินผิงราวกับคมมีดนับไม่ถ้วน เกิดเป็นประกายไฟและบาดแผลตามมาตรงจุดที่ร่างของเขาถูกจู่โจม

เฉินผิงชูกระบี่พิฆาตมังกรขึ้น เขาสูบพลังวิญญาณทุกอณูในกายเข้าสู่กระบี่ก่อนที่จะฟาดฟันใส่กระดิ่ง

คมกระบี่อันทรงพลังแทบจะตัดผ่านมิติความเป็นจริงได้ กระนั้นมันก็สลายกลายเป็นความว่างเปล่าหลังสัมผัสกับกระดิ่งของหลงเซียว

กระบี่พิฆาตมังกรของเขาไม่อาจหยุดยั้งกระดิ่งทองเหลืองเอาไว้ได้

หลงเซียวจ้องเฉินผิงอย่างเดือดดาลแล้วพูด “แกทำอะไรไม่ได้หรอกเฉินผิง แกไม่มีทางทำลายวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลหลงได้”

เขาคิดว่าตัวเองคงกำราบเฉินผิงได้อย่างง่ายดาย จนสุดท้ายก็ต้องตกใจเมื่อได้รู้ว่าเขาประมาทศัตรูมากแค่ไหน ถึงกับต้องใช้ไม้ตายทั้งหมดที่มีและยังต้องงัดเอาของศักดิ์สิทธิ์ประจำตระกูลออกมาอีก

เฉินผิงพูดพลางกัดฟันแน่น “นั่นเหรอที่แกเรียกว่าวัตถุศักดิ์สิทธิ์?”

พลังมังกรปะทุออกจากร่างของเขา เสียงมังกรคำรามดังลั่นสั่นสะเทือนอากาศก่อนที่เฉินผิงจะทิ่มกระบี่ใส่กระดิ่งอีกครั้ง

คราวนี้มีมังกรทองผุดออกมาจากปลายกระบี่ มันคำรามพลางพุ่งไปยังกระดิ่งทองเหลือง

ตูม!

มังกรนั้นหายไปท่ามกลางประกายแสงสีทอง แต่กระดิ่งกลับไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง

หลงเซียวตะโกนยั่วยุเฉินผิง “ฮ่าๆ! ฉันบอกแกแล้วว่าอย่าเปลืองพลังเลย! ถึงคราวที่แกต้องตายแล้ว ถ้าแกยอมคุกเข่าร้องจอความเมตตา ฉันอาจจะไว้ชีวิตแกก็ได้”

เฉินผิงไม่สนใจเขาและอัญเชิญพลังมังกรออกจากร่างอีกครั้ง

แต่คราวนี้พลังมังกรดูเหมือนจะมีจิตใจเป็นของตัวเอง เมื่อมันโถมเข้าสู่แก่นมังกรของเฉินผิง