กลับกันเฉินผิงก็ยังระดมตบหลงเซียวผู้ดื้อด้านไม่หยุด
“แกยอมแพ้ได้หรือยัง? หา?”
ทุกครั้งเขาที่เขาพูดซ้ำๆ เฉินผิงก็จะตบหลงเซียวอย่างแรง
หลงเซียวร้องไห้ไม่ออกแม้เขาอยากจะร้องก็ตาม หน้าของเขาทั้งปวดทั้งบวมและเขาพูดไม่ได้ เขาจึงไม่อาจเอ่ยปากยอมจำนนได้ในสภาพนี้
เขาเลยต้องพยักหน้าเอาอย่างหมดหนทาง กระนั้นก็ดูเหมือนเฉินผิงจะไม่เห็นความพยายามของเขา
เฉินผิงเย้ยหยัน “ศักดิ์ศรีของแกไปไหนแล้วล่ะ? แกพูดเองไม่ใช่เหรอว่าตระกูลหลงเก่งนักเก่งหนา วันนี้ฉันจะกระชากความโอหังของแกออกมาให้หมด! ตระกูลหลงมันไม่มีอะไรเลยนอกจากพวกหัวขโมยสุมหัวกัน!”
เขาอัดหลงเซียวต่อไป ยั่วโทสะหลงจิ้งกั๋วอย่างไม่หยุดยั้ง
สายตาของเฉินผิงทอประกายอาฆาตขณะที่เขาเร่งแสงสีทองขึ้นมาที่ฝ่ามือ
เขาประกาศก้อง “เวลานี้ในวันพรุ่ง จะเป็นเวลาครบรอบการตายของแก”
เฉินผิงตั้งใจจะสังหารหลงเซียวจริงๆ เมื่อเขาฟาดฝ่ามือลงที่หัวของหลงเซียว
ฝูงชนตะลึงเมื่อเห็นว่าเฉินผิงกำลังจะแหกกฎด้วยการฆ่าหลงเซียว
“พอได้แล้ว!” กั๋วเว่ยตะโกน
เขาเคลื่อนไหวภายในพริบตาแล้วแผ่รัศมีอันน่าสะพรึงไปยังเฉินผิง
“หยาบคายนัก! กล้าดียังไงถึงไม่แยแสกฎของสมาพันธ์! แกสมควรตาย!”
กั๋วเว่ยใช้เรื่องที่เฉินผิงจงใจจะฆ่าหลงเซียวเป็นข้ออ้างอันสมบูรณ์แบบเพื่อกำจัดเขา
เฉินผิงมองกั๋วเว่ยอย่างเย็นชาแล้วตอบ “ฉันว่าแกนั่นแหละที่สมควรตาย”
เขาดูท่าจะไม่ลดราวาศอกเมื่อปล่อยหมัดพุ่งเข้าใส่กั๋วเว่ย
พื้นสะเทือนเมื่อกำปั้นของทั้งสองปะทะกัน
กั๋วเว่ยจำใจต้องถอยหนีจากแรงปะทะ ข้อนิ้วของเขาเจ็บแปลบ
ในขณะเดียวกันเฉินผิงก็ลอยละลิ่วไปด้านหลัง หลงเซียวหลุดจากมือของจนหล่นลงกับพื้น
หลงเซียวใช้เรี่ยวแรงทุกเสี้ยวที่มีคลานไปหากั๋วเว่ย ฉันยังไม่อยากตาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
กำลังสนุกเลย ไปไหนแล้ว รีบกลับมานะคะรับ...
รอจะอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้อ่าน แต่ไม่เป็นไรครับเราไม่ได้อ่านคุณก็ไม่ได้รายได้...
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...