หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1075

พอสัมผัสได้ถึงรัศมีสังหารของเฉินผิง กั๋วเว่ยก็เตรียมรับมือโดยพลัน ร่ากายของเขาเปล่งแสง เขาขบกรามแน่นแล้วเอ่ย “แกเอาแต่ยั่วโมโหฉันไม่หยุด ถ้าฉันไม่ฆ่าแกเสียวันนี้ แล้วฉันจะมีหน้าไปนำสมาพันธ์ต่อได้ยังไง?”

เฉินผิงไม่สนใจเขาและปลดปล่อยพลังมังกรออกมา เกิดเสียงคำรามดังลั่น รัศมีของเฉินผิงพุ่งขึ้นด้วยความเร็วที่มองไม่ทัน

ร่างกายของเขาเปล่งแสงเจิดจ้าและระเบิดพลังมหาศาลออกมา

ตูม! ตูม! ตูม!

เฉินผิงชกหมัดสามครั้งติดต่อกัน แต่ละหมัดเสริมพลังด้วยมังกรทองและสายลมคมกริบที่เขย่าปฐพี

“รนหาที่!” กั๋วเว่ยตะโกน

เขาใช้หมัดโต้กลับเช่นกัน แต่ละหมัดที่กั๋วเว่ยซัดออกไปพุ่งใส่เฉินผิงราวกับกระสุนปืนใหญ่ มันหยุดหมัดของเฉินผิงเอาไว้

ตูม! ตูม! ตูม!

เสียงระเบิดดังตามมา ให้ความรู้สึกเหมือนเพิ่งเกิดแผ่นดินไหว คลื่นกระแทกที่ไม่หยุดหย่อนทำเอาเหล่าผู้ชมล้มลุกคลุกคลาน

แน่นอนว่ากั๋วเว่ยเป็นถึงปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสูงสุด หลงเซียวอาจจะใกล้ถึงระดับนั้น แต่เขาก็ยังแข็งแกร่งไม่เท่ากั๋วเว่ย

เฉินผิงกัดฟันต่อยซ้ำๆ ราวกับพลังวิญญาณของเขาไม่มีวันหมด เสียงคำรามที่ดังไม่หยุดหย่อนจากหมัดของเขาทำเอาทุกคนหูอื้อ

คิ้วของกั๋วเว่ยจรดเข้าหากันระหว่างที่เขาปลดปล่อยพลังปราณออกมาโดยไม่หยุดพัก ไม่นานเหงื่อเย็นๆก็จับที่หน้าผากของเขา

อีกด้านหนึ่ง เฉินผิงแทบจะโจมตีอย่างสิ้นสติ มังกรทองที่อยู่เหนือหัวเขาส่งเสียงคำรามออกมาทุกครั้งที่เขาต่อยหมัดออกไป

ตอนนั้นเองที่แสงสีทองในกายเฉินผิงเริ่มเลือนราง แม้แต่เสียงคำรามก็ยังแผ่วลง

หลังต่อยไปได้เกินสิบหมัด มังกรทองบนหัวเฉินผิงก็หายไปอย่างสิ้นเชิง พลังมังกรหมดลง จุดชีพจรตันเถียนของเฉินผิงแทบเหือดแห้งในตอนนั้น

สำหรับเขาคงจะหนักหนาที่ต้องสู้กับหลงเซียวและกั๋วเว่ยติอต่อกัน ไม่ว่าเขาจะมีพลังวิญญาณอยู่มากขนาดไหนก็ตาม

กั๋วเว่ยเริ่มจะเซไปเซมา เห็นได้ชัดว่าเขาฝืนใช้พลังมากไปเช่นกัน

“อ้าก!”

หลังใช้พลังวิญญาณเสี้ยวสุดท้ายในร่างจนหมดไปกับการต่อยหมัดสุดท้าย เฉินผิงก็ทรุดลงพื้นในที่สุด เหงื่อเย็นเฉียบท่วมตัวเขา

กั๋วเว่ยสะดุดไปด้านหลังหลังจากรับหมัดเฉินผิง หน้าของเขาซีดราวคนป่วยพลางหายใจหอบอย่างอิดโรย