หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1079

พอได้ยินว่าพวกเขามาที่นี่ตามคำเชิญ เฉินผิงก็ครุ่นคิดว่าใครกันที่เรียกพวกมา?

“นายพลจ้าว พวกเขาเป็นใครครับ?” เขาถามจ้าวอู๋ฉี

“คุณเฉิน พวกเขาคือสี่คนโฉดจากหมู่บ้านคนโฉด คนที่คุยกับคุณคือติงปู้ต้า และคนผมยาวข้างเขาคือติงปู้เอ้อร์ ชายร่างท้วมชื่อติงปู้ซาน และคนที่ผอมที่สุดคือติงปู้ซือ จ้าวอู๋ฉีแนะนำตัวพวกเขาให้เฉินผิงฟังเสียงเบา

“สี่คนโฉด..สี่คนโฉดงั้นเหรอ?”

คิ้วของเฉินผิงขมวดเข้าหากัน เขาเคยได้ยินชื่อนั้นจากที่ไหนสักแห่ง ทันใดนั้นเขาก็จำได้ว่าหลงอู่เป็นคนที่เคยพูดถึงพวกเขาก่อนหน้านี้

สี่คนโฉดเป็นพวกที่ไปเจอตัวอู่เม่ยเอ๋อร์และมอบเธอให้หลงอู่ดูแลในภายหลัง

ดูท่าหลงอู่คงเป็นคนที่ส่งสี่คนโฉดมาที่นี่ แต่ฉันก็ไม่เข้าใจว่าเขาไปรู้จักกับคนพวกนี้ได้ยังไง

“ติงปู้ต้า คุณจะเข้ามายุ่งย่ามกับเรื่องของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ได้ยังไง? มันจะไม่เกินไปหน่อยเหรอครับ?” จู้จื่อซานทักท้วงอย่างเย็นชาหลังเข้าไปพบพวกเขาบนเวทีประลอง

“เกินไปหน่อย? ไปตายซะเถอะไป แล้วพวกแกไม่คิดว่ามันเกินไปหน่อยเหรอที่ข่มเหงไอ้หนุ่มนั่น? หยุดพูดจาไร้สาระ เรามาที่นี่เพราะตั้งใจจะพาตัวเขาไป ถ้าแกไม่ยอมก็มาสู้กันเลย!” ติงปู้ต้าตอบ

เขาพูดจาหยาบคายเสียจนแก้มของจู้จื่อซานแดงเรื่อด้วยความอับอาย

ฉับพลันนั้น เฉินผิงก็อยากจะหัวเราะออกมาดังๆ เขาไม่คิดว่าสี่คนโฉดจะเถรตรงซะขนาดนี้!

แต่ยังไงเฉินผิงก็ชอบนิสัยของพวกเขา

ไม่แปลกใจว่าทำไมพวกเขาถึงชื่อสี่คนโฉด

“เดี๋ยวสิ!” จู้จื่อซานส่งเสียงขุ่นเคืองพลางชี้ติงปู้ต้า เขาทักท้วงขึ้น “หมู่บ้านคนโฉดอยากจะตั้งตนเป็นปฏิปักษ์กับทั้งยุทธภพหรือยังไง?”

“ถุย!” ติงปู้ต้าถ่มน้ำแล้วตอบอย่างเยือกเย็น “นี่พูดจริงเหรอ? สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ประจำจิงตูไม่ได้เป็นตัวแทนของตระกูลผู้ฝึกยุทธ์ของยุทธภพแห่งจิงตูด้วยซ้ำ กล้าดียังไงถึงมาพูดแทนคนทั้งยุทธภพ? ไปฉี่ใส่กะโหลกแล้วชะโงกดูเงาซะ!”

เขาส่งสายตาเยือกเย็นใส่จู้จื่อซานก่อนจะหันไปมองผู้อาวุโสทั้งสี่

ผู้อาวุโสไม่แยแสกับคำขู่ของเฉินผิง เขาอาจจะแสดงฝีมือให้ประจักษ์และเขาแกร่งกว่าคนที่มีฝีมือในระดับเดียวกัน แต่ยิ่งเก่งมากเท่าไหร่ การเพิ่มระดับพลังก็จะยิ่งยากมากขึ้นเท่านั้น

ต่อให้ผ่านไปอีกหลายปี เฉินผิงก็น่าจะยังด้อยฝีมือกว่าพวกเขา อีกอย่างยังไม่มีอะไรรับประกันว่าเฉินผิงจะอยู่รอดได้นานขนาดนั้น!

“งั้นฉันจะรอ! แต่ฉันก็สงสัยอยู่นะ ว่าคนรักของแกจะทนรอได้ถึงวันที่แกฆ่าฉันได้หรือเปล่า” จู้จื่อซานตอบพลางหรี่ตามอง

“ถ้าแกกล้าทำร้ายซูอวี่ฉี ฉันจะกวาดล้างตระกูลของแกซะ!” เฉินผิงคำรามอย่างแค้นเคือง

“ไอ้หนุ่ม เลิกพล่ามได้แล้วถ้าแกยังเก่งไม่พอ วันนี้เราช่วยแกได้ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าคราวหน้าพวกเราจะช่วยได้อีก ใช้สมองหน่อย!” ติงปู้ต้าบอกเฉินผิง

พอพูดจบเขาก็หันขวับแล้วเดินออกไปจากที่แห่งนั้น