พอได้ยินว่าพวกเขามาที่นี่ตามคำเชิญ เฉินผิงก็ครุ่นคิดว่าใครกันที่เรียกพวกมา?
“นายพลจ้าว พวกเขาเป็นใครครับ?” เขาถามจ้าวอู๋ฉี
“คุณเฉิน พวกเขาคือสี่คนโฉดจากหมู่บ้านคนโฉด คนที่คุยกับคุณคือติงปู้ต้า และคนผมยาวข้างเขาคือติงปู้เอ้อร์ ชายร่างท้วมชื่อติงปู้ซาน และคนที่ผอมที่สุดคือติงปู้ซือ จ้าวอู๋ฉีแนะนำตัวพวกเขาให้เฉินผิงฟังเสียงเบา
“สี่คนโฉด..สี่คนโฉดงั้นเหรอ?”
คิ้วของเฉินผิงขมวดเข้าหากัน เขาเคยได้ยินชื่อนั้นจากที่ไหนสักแห่ง ทันใดนั้นเขาก็จำได้ว่าหลงอู่เป็นคนที่เคยพูดถึงพวกเขาก่อนหน้านี้
สี่คนโฉดเป็นพวกที่ไปเจอตัวอู่เม่ยเอ๋อร์และมอบเธอให้หลงอู่ดูแลในภายหลัง
ดูท่าหลงอู่คงเป็นคนที่ส่งสี่คนโฉดมาที่นี่ แต่ฉันก็ไม่เข้าใจว่าเขาไปรู้จักกับคนพวกนี้ได้ยังไง
“ติงปู้ต้า คุณจะเข้ามายุ่งย่ามกับเรื่องของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ได้ยังไง? มันจะไม่เกินไปหน่อยเหรอครับ?” จู้จื่อซานทักท้วงอย่างเย็นชาหลังเข้าไปพบพวกเขาบนเวทีประลอง
“เกินไปหน่อย? ไปตายซะเถอะไป แล้วพวกแกไม่คิดว่ามันเกินไปหน่อยเหรอที่ข่มเหงไอ้หนุ่มนั่น? หยุดพูดจาไร้สาระ เรามาที่นี่เพราะตั้งใจจะพาตัวเขาไป ถ้าแกไม่ยอมก็มาสู้กันเลย!” ติงปู้ต้าตอบ
เขาพูดจาหยาบคายเสียจนแก้มของจู้จื่อซานแดงเรื่อด้วยความอับอาย
ฉับพลันนั้น เฉินผิงก็อยากจะหัวเราะออกมาดังๆ เขาไม่คิดว่าสี่คนโฉดจะเถรตรงซะขนาดนี้!
แต่ยังไงเฉินผิงก็ชอบนิสัยของพวกเขา
ไม่แปลกใจว่าทำไมพวกเขาถึงชื่อสี่คนโฉด
“เดี๋ยวสิ!” จู้จื่อซานส่งเสียงขุ่นเคืองพลางชี้ติงปู้ต้า เขาทักท้วงขึ้น “หมู่บ้านคนโฉดอยากจะตั้งตนเป็นปฏิปักษ์กับทั้งยุทธภพหรือยังไง?”
“ถุย!” ติงปู้ต้าถ่มน้ำแล้วตอบอย่างเยือกเย็น “นี่พูดจริงเหรอ? สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ประจำจิงตูไม่ได้เป็นตัวแทนของตระกูลผู้ฝึกยุทธ์ของยุทธภพแห่งจิงตูด้วยซ้ำ กล้าดียังไงถึงมาพูดแทนคนทั้งยุทธภพ? ไปฉี่ใส่กะโหลกแล้วชะโงกดูเงาซะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...