หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1080

ไม่มีใครกล้าขัดขวางไม่ให้พวกเขาไป

เฉินผิงเองก็ออกไปจากงานประลองโดยมีจ้าวฉวางคอยช่วย

ดวงตาของจู้จื่อซานฉายแววอาฆาตขณะเขามองเฉินผิงเดินจากไป

ยังมีอีกหลายคนรออยู่ที่ด้านนอกเพราะไม่อยากเข้าไปข้างใน ชายคนที่ตั้งโต๊ะรับพนันวิ่งเข้ามาอย่างร่าเริงเพื่อจ่ายเงินให้กับคนที่เดิมพันว่าเฉินผิงจะชนะ

เขาโชคดีสุดๆ มีคนจำนวนมากที่พนันว่าหลงเซียวจะเป็นผู้ชนะ เพราะเป็นเจ้ามือเขาจึงจะได้เงินทั้งหมดมาเป็นของตัวเอง!

“ไอ้หนุ่ม ระวังตัวด้วยล่ะ พวกเราจะไปแล้ว คราวหน้าเราจะไม่ช่วยอีกต่อให้นายจะตกอยู่ในอันตรายก็ตาม ที่เรามาในวันนี้ก็เพื่อจะตอบแทนเท่านั้น”

พอพูดเสร็จ ติงปู้ต้าก็เตรียมออกเดินทางไปกับอีกสามคน

“ขอบคุณมากที่ช่วยเหลือ ผมจะไม่มีวันลืม!” เฉินผิงกล่าวกับพวกเขาอย่างนับถือ

ติงปู้ต้ากำลังจะไปตอนที่เขาเหลือบเห็นแหวนมังกรฟ้าบนนิ้วมือเฉินผิง

ความตกตะลึงฉายออกมาจากดวงตาเขาและหายไปในฉับพลัน

“เข้ามานี่ทีสิ ฉันมีอะไรจะถาม” เขาพูดพลางกวักมือเรียก

เฉินผิงตามติงปู้ต้าไปตามที่เขาขอด้วยความแปลกใจ

พอไม่มีใครเห็นทั้งสอง ติงปู้ต้าก็หันขวับทันทีและคุกเข่าลง

“คุณครับ?” เฉินผิงรีบพยุงเขาให้ลุกขึ้น เขาไม่เข้าใจในการกระทำของติงปู้ต้าเลย

ไม่ว่าเฉินผิงจะดึงสักเท่าไหร่ ติงปู้ต้าก็ไม่ยอมขยับเขยื้อน

“ติงปู้ต้าผู้นี้พร้อมรับใช้ขอรับ นายท่าน!”

นายท่าน? นี่หมู่บ้านคนโฉดก็ขึ้นตรงกับตำหนักมังกรฟ้าอย่างนั้นเหรอ?