หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1081

เป็นไปได้ไหมว่าพ่อจะแอบกรุยทางให้ฉันมานานแล้ว? เฉินผิงครุ่นคิด

ทันใดนั้นก็เกิดจลาจลที่ทางเข้าสนามประลอง จึงทำให้เขาหลุดจากภวังค์

เฉินผิงขมวดคิ้วเมื่อเห็นกั๋วเว่ยเดินนำผู้ฝึกยุทธ์หลายสิบคนของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทุกคนเป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ระดับแปดขึ้นไปเป็นอย่างน้อย

ฮึ่ม! เห็นได้ชัดว่าขุมพลังของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้นั้นเกินคำบรรยาย ฉันไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะมีปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์มากขนาดนี้เป็นพวก!

เมื่อเขาเดินเข้าไปหาพวกนั้นพร้อมกับติงปู้ต้า จู้จื่อซานก็ประหลาดใจที่เห็นเขา เพราะนึกว่าเฉินผิงไปจากที่นี่แล้ว

ริมฝีปากของจู้จื่อซานโค้งเป็นรอยยิ้มเยาะในขณะที่เขาพูดเย้ยหยัน “เฉินผิง ทำไมนายยังอยู่ที่นี่? ลังเลอะไรอยู่อีก?”

เฉินผิงไม่ได้พูดอะไร ท่าทางของเขาเคร่งขรึม

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงยังคงเงียบ ผู้อาวุโสคุมกฎคนหนึ่งก็ตะคอกอย่างเย็นชา “นายยังรู้สึกอยากโดนจับกดอยู่หรือเปล่า? ถ้าเป็นอย่างนั้น เราก็ไม่รังเกียจที่จะสนองให้นายนะ”

วินาทีต่อมา ติงปู้ต้าหายตัวไปในชั่วพริบตาและปรากฏตัวอีกครั้งต่อหน้าผู้อาวุโสในระยะเผาขน

เผียะ!

เขาตบผู้อาวุโสจนทำให้ศีรษะของอีกฝ่ายระเบิดเป็นเสี่ยงๆ ในทันที

จากนั้นเลือดของผู้อาวุโสคุมกฎนั้นก็กระเซ็นไปทั่วตัวจู้จื่อซาน

ทุกคนตกตะลึง พวกเขาไม่คาดคิดว่า ติงปู้ต้าจะบดขยี้ผู้อาวุโสคุมกฎของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ได้ในพริบตา

เนื่องจากทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก จู้จื่อซานจึงไม่อาจเข้าไปช่วยผู้อาวุโสของตนได้ทัน

แม้แต่เฉินผิงยังตกตะลึง เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าติงปู้ต้าจะเป็นคนอารมณ์ร้อนถึงเพียงนี้

“ติงปู้ต้า แกกล้าดียังไง...” จู้จื่อซานเดือดดาลด้วยความโกรธ ร่างของเขาสั่นสะท้าน

ในขณะเดียวกัน รัศมีก็เริ่มพลุ่งพล่านจากภายในร่างคนของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ พวกเขาจ้องเขม็งไปยังติงปู้ต้าด้วยท่าทีคุกคาม

จู้จื่อซานไม่อยากบาดหมางกับหมู่บ้านคนโฉด อย่างไรก็ตาม เมื่อในยามนี้สายตาของทุกคนจับจ้องมาที่พวกเขา คนอื่นเขาจะคิดยังไงกับฉันถ้าฉันปล่อยสี่คนโฉดไป?

ใบหน้าของจู้จื่อซานบิดเบี้ยวด้วยความโทสะเมื่อเขาเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น

เขาไม่เคยคิดเลยว่าติงปู้ต้า จะประกาศการต่อสู้จนถึงที่สุดกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เพื่อปกป้องเฉินผิง

ในความเป็นจริง จู้จื่อซานก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะสู้รบกับหมู่บ้านคนโฉด อย่างไรก็ตาม เขาสังหรณ์ใจว่าคนหัวแข็งอย่างติงปู้ต้าจะไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ

ขณะที่จู้จื่อซานกำลังคิดหนักว่าจะแก้ปัญหาอย่างไรดี ก็มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเขาช้าๆ

"คุณชี่!” มีคนเอ่ยขึ้น

ทุกคนหลีกทางให้เขาคนนั้นโดยพลัน

แม้แต่สี่คนโฉดก็ดูท่าจะยำเกรงชายคนนั้น

"คุณชี่ครับ เฉินผิงทำผิดกฎการแข่งขันแถมยังพยายามฆ่าหลงเซียว ตอนนี้เขายังสมรู้ร่วมคิดกับพวกหมู่บ้านคนโฉดและฆ่าผู้อาวุโสของผมไปคนหนึ่ง ดังนั้นผมจะจับกุมเขาครับ” จู้จื่อซาน โยนความผิดทั้งหมดให้เฉินผิงในทันใด