หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1083

จู้จื่อซานตกตะลึงชั่วขณะ และครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบ “การจะปล่อยให้คนของคุณข้ามพรมแดนเข้ามานั้นมันไม่ได้ยากเย็นอะไร แต่ผมกังวลว่าจะมีปัญหาถ้ามีใครรู้เรื่องนี้ในภายหลัง”

“ท่านประธานจู้ ไม่ต้องกังวลครับ ไม่มีคนภายนอกรู้เรื่องนี้ ถ้าคุณปล่อยให้คนของเราข้ามพรมแดน เราจะกำจัดเฉินผิงให้คุณ ถือว่ามีแต่ได้กับได้สำหรับเราทั้งคู่ที่จะกำจัดระเบิดเวลาลูกนี้ คุณเห็นด้วยไหมครับ?” มาซาโอะมาซาโอะพยายามโน้มน้าวจู้จื่อซาน

สายตาเขาจับจ้องไปที่ลูกปัดขจัดฝุ่นบนฝ่ามือของมาซาโอะมาซาโอะ ในที่สุดจู้จื่อซานก็กัดฟันตอบตกลง "ได้! เรื่องที่คุณขอผมจะจัดการให้ แต่คุณต้องรักษาคำพูดและต้องมั่นใจนะว่าคนของคุณจะออกไปทันทีหลังจากฆ่าเขาได้แล้ว”

"ไม่มีปัญหาครับ!" มาซาโอะมาซาโอะวางลูกปัดขจัดฝุ่นลงบนโต๊ะก่อนจะลุกขึ้นและจากไป

หลังจากที่เขาไปแล้ว จู้จื่อซานก็เก็บลูกปัดขจัดฝุ่นเอาไว้แล้วตะโกน “พาคุณกั๋วมาที่นี่!”

กั๋วเว่ยมาถึงในเวลาต่อมา อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเขาดูหม่นหมองเป็นที่สุด

เขาอดไม่ได้ที่จะไม่โกรธแค้นเฉินผิง ผู้ทำให้เขาเผาผลาญแก่นโลหิตต่อหน้าทุกคนก่อนหน้านี้

ด้วยเหตุนั้น เขาจึงเดาว่าสถานะของเขาในสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จะได้รับผลกระทบใหญ่หลวงจากเหตุการณ์ที่ผ่านมา

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเขาลางสังหรณ์ที่รู้สึกว่าตัวเองจะถูกไล่ออกหากกำจัดเฉินผิงไม่สำเร็จ

“กั๋วเว่ย นายคิดว่านายสามารถเอาชนะเฉินผิงได้ไหม” จู้จื่อซานมองไปที่เขาและพูดอย่างไม่อ้อมค้อม

กั๋วเว่ยกำหมัด ในดวงตาของเขาแฝงแววเย็นชา และตอบอย่างเคร่งขรึมว่า “ประธานจู้ แม้ว่าเฉินผิงจะมีฝีมือร้ายกาจ แต่ก็สำหรับผมมันก็ง่ายนิดเดียวที่จะโค่นเขา ผมจะทำภารกิจให้สำเร็จและนำหัวของเขามาให้คุณภายในห้าวัน”

จู้จื่อซานหรี่ตาลงและเอ่ยอย่างเหี้ยมเกรียม “กำจัดเขาอาจเป็นเรื่องง่าย แต่ฉันหวังว่านายจะไม่ทิ้งร่องรอยใดๆ ไว้เบื้องหลัง อย่าให้ใครสงสัยสมาพันธ์เอาได้ นายไม่เห็นหรือว่าพักนี้คุณชี่สนับสนุนเขา? ยังมีอีกหลายคนหวังจะกำจัดเฉินผิง ดังนั้นเราจึงไม่จำเป็นต้องรับความเสี่ยงเอง ฉันต้องการให้นายอาศัยโอกาสนี้จัดการให้มือสังหารของตระกูลวาตานาเบะข้ามพรมแดนอย่างราบรื่น เพื่อที่พวกเขาจะได้สังหารเฉินผิงซะ ถึงตอนนั้นจะไม่มีใครสงสัยว่าเรามีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของเฉินผิง”

กั๋วเว่ยตกใจ เขาถามอย่างระแวดระวัง “ประธานจู้ ถ้าคุณชี่มารู้ทีหลัง ผมเกรงว่าเราจะตกที่นั่งลำบาก เราจะไม่ถือว่าเป็นกบฏเพราะปล่อยให้มือสังหารต่างชาติเข้ามาในประเทศของเราได้หรือครับ?”

“เหลวไหล! พวกเขาจะอยู่ที่นี่เพียงชั่วคราวเพื่อสังหารเฉินผิงเท่านั้น และพวกเขาจะไปทันทีหลังกำจัดเขาได้แล้ว” จู้จื่อซานตะคอก ขณะที่จ้องกั๋วเว่ยอย่างดุดัน

เฉินผิงรู้สึกสั่นเทิ้มไปทั้งตัวอย่างช่วยไม่ได้ พลางตอบไปว่า “ผมเอาชนะหลงเซียวได้ แต่ถ้าไม่ได้สี่คนโฉดช่วยไว้ พนันได้เลยว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้คงไม่ยอมปล่อยผมออกมา”

ปฏิเสธไม่ได้ว่าเฉินผิงสู้อย่างบ้าดีเดือดในตอนนั้นจนไม่สนใจผลที่ตามมา

หากสี่คนโฉดไม่ปรากฏตัวทันท่วงที เขาอาจพบกับจุดจบที่น่าเศร้า!

“ผมรู้ว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จะไม่ปล่อยให้คุณชนะการประลองได้ง่ายๆ ผมจึงส่งข้อความไปยังหมู่บ้านคนโฉด เพื่อขอให้สี่คนโฉดไปช่วยเหลือคุณ หึ! ผมนึกแล้วเชียว! ไอ้พวกที่มาจาก สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เป็นเพียงนักเลงข้างถนนที่แสร้งเป็นคนดีมีคุณธรรม ไม่มีคนจริงเลยสักคน!" หลงอู่คำรามด้วยความโมโหเมื่อเฉินผิงพูดถึงสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้

“คุณหลง คุณไปรู้จักกับสี่คนโฉดได้ยังไงครับ? ถึงขนาดที่คุณขอความช่วยเหลือจากพวกเขาได้..”

เฉินผิงนึกสงสัยขึ้นมา เขาอยากรู้ว่าหลงอู่ทำอีท่าไหนถึงรู้จักกับสี่คนโฉดได้