หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1085

คงเพราะผู้ฝึกยุทธ์ที่มีฝีมือจำนวนมากไม่สนใจเรื่องชื่อเสียงและอำนาจ แต่มุ่งเน้นไปที่การฝึกวิชาแทน มิฉะนั้นทั่วทั้งยุทธภพในแดนพายัพคงจะอ่อนแอเกินไปจริงๆ ถ้ากู่ไค่หยวนเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่เก่งที่สุดในเขตแดนนี้

“เชื่อผมเถอะครับ! ผมได้ยินมาว่าผู้ฝึกยุทธ์ที่ท่านแดนพายัพคหบดีเป็นคนฝึกนั้นไม่มีใครเทียบได้! เขาเก่งราวกับเซียน ถึงผมจะไม่เคยเห็นเขาตัวเป็นๆ มาก่อนก็ตาม” คนขับยืนยันอย่างมีลับลมคมนัย

เฉินผิงเพียงตอบกลับด้วยการหัวเราะเบาๆ สำหรับคนธรรมดา ปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ระดับแปดก็คงไม่ต่างจากเซียนอยู่แล้ว

“แล้วคุณรู้ไหมว่ากู่ไค่หยวนอาศัยอยู่ที่ไหน?” เขาถาม

“มีคฤหาสน์บนพื้นที่กว่าสามร้อยไร่ทางตะวันตกของเมือง เขาอาศัยอยู่ที่นั่นครับ แต่คุณไม่ควรเข้าไปถ้าคุณไม่ได้รับคำเชิญ ไม่เพียงแต่คุณจะเข้าไปไม่ได้เท่านั้น แต่คุณยังอาจโดนทำร้ายด้วย ใครก็ตามที่ต้องการเข้าพบกับคหบดีแห่งแดนพายัพต้องนัดหมายล่วงหน้า” คนขับเตือน

“ขอบคุณครับ ผมแค่ถามเพราะความอยากรู้ ในเมื่อไม่ได้รู้จักเขาแล้วผมจะไปที่นั่นทำไมกันล่ะ” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้ม

ขณะที่คนขับกำลังพาเฉินผิงและกู่หลิงเอ๋อร์ไปที่โรงแรม มีรถสีดำพุ่งออกมาจากถนนด้านหลังที่ค่อนข้างอยู่ไกลออกไปโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย

รถคันนั้นครูดกับรถแท็กซี่ ทำให้คนขับตกใจจนรีบลงจากรถเพื่อตรวจดู

ทันทีที่เขาสังเกตเห็นว่ารถคันนั้นเป็นBMWสีหน้าของคนขับแท็กซี่ก็เปลี่ยนไป

“ตาบอดหรือไงวะ? นี่แกขับรถเป็นหรือเปล่า?”

ชายสองคนลงจากรถBMWและปรี่เข้าใส่คนขับแท็กซี่

“ผมขอโทษ แต่จู่ๆ คุณก็ขับรถพุ่งออกมานะ ผมหยุดรถไว้ไม่ทัน”

คนขับแท็กซี่รีบขอโทษทั้งคู่

กระนั้นคนหนึ่งก็ยังผลักเขาอย่างไม่ยอมให้อภัย ในขณะที่อีกคนแอบมองเฉินผิงบนรถแท็กซี่

แม้ว่าเฉินผิงจะนั่งอยู่ในรถแท็กซี่ แต่เขาสัมผัสได้ว่าชายคนนั้นมองเขาอยู่ แถมชายทั้งสองยังเปล่งรัศมีของผู้ฝึกยุทธ์ออกมาอย่างแผ่วเบา

พวกเขาจงใจปกปิดรัศมีของตน แต่เขาก็ยังรับรู้ได้

“ตอนนี้ผมกำลังรีบนะพี่ชาย ยังไงก็เป็นแค่รอยถลอกเอง ค่าซ่อมเท่าไหร่ครับ? ผมจะจ่ายเงินชดใช้ให้”

เฉินผิงชะงักไปครู่หนึ่ง ไม่เข้าใจว่าทำไมคนขับแท็กซี่ถึงรู้

เพราะถึงยังไงเขาก็เป็นแค่คนธรรมดา และไม่อาจสัมผัสได้ถึงรัศมีของผู้ฝึกยุทธ์บนตัวชายทั้งสองได้

“ผมมองแวบเดียวก็รู้แล้ว ในตอนที่พวกเขาจงใจปิดรอยสักที่แขนไม่ให้ใครเห็น ผมก็เหลือบไปเห็นรอยสักทันทีที่ลงจากแท็กซี่ ผมจะไปทำให้คนจากตระกูลกู่ขุ่นเคืองไม่ได้!”

คนขับแท็กซี่หวาดกลัวตัวสั่น

เฉินผิงไม่ได้พูดอะไร แต่เขาสงสัยว่าเหตุใดชายสองคนจากตระกูลกู่ถึงตามเขามา

ชัดเจนเลยว่าพวกเขาจงใจเฉี่ยวรถกับแท็กซี่เพียงเพื่อที่จะได้ใช้โอกาสนี้สังเกตภายในรถ

หรือกู่ไค่หยวนจะรู้ว่าฉันอยู่ที่นี่?

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงก็ไม่ได้กลัว ไม่ว่าชายคนนั้นจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตามว่าเฉินผิงมาถึงแล้ว เขาแค่กังวลว่าอีกฝ่ายจะแอบเผ่นหนีไปเสียก่อน