หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 110

“ยังไม่ถึงเวลาเลิกงาน พวกคุณไม่ไปทำงาน พากันซุบซิบอะไรกัน? หรืออยากโดนหักเงินเดือน?”

เวลานี้เอง ชุยจื้อหย่วนเดินออกมาจากห้องทำงาน ตะโกนว่าพวกพนักงานขายทั้งหลาย

พอทุกคนเห็น รีบกลับไปที่นั่งของตัวเอง และในตอนนั้นก็มีพนักงานขายคนหนึ่งพูดกับชุยจื้อหย่วน “ผู้จัดการชุย เฉินผิงพาคนไปทวงหนี้กับเถ้าแก่เมิ่งแล้ว...”

ชุยจื้อหย่วนพอได้ยิน ก็ชะงักไปเล็กน้อย รีบพูดด้วยสีหน้ามีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นขึ้นมาทันที “เจ้าหนุ่มคนนี้ เพื่อแสดงความสามารถของตัวเองแม้แต่ชีวิตก็ไม่เอาแล้ว ถ้าเขาสามารถทวงเงินกลับคืนมาได้ ฉันจะกินน้ำในห้องน้ำจนหมดไม่เหลือสักหยดเดียว”

ชุยจื้อหย่วนเพิ่งพูดจบ จังถงเจี้ยนก็กลับมาด้วยใบหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ในมือถือถุงพลาสติกสีดำ

เมื่อเห็นจังถงเจี้ยนกลับมาแล้ว ซุนเสี่ยวเหมิงรีบถามทันที “ถงเจี้ยน หันหันล่ะ?”

จังถงเจี้ยนหยิบน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะ ดื่มอึกเดียวลวดจนหมดขวด จากนั้นถึงสูดหายใจเข้าลึกๆและเล่าเรื่องทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบหนึ่งรอบ

หลังจากที่ทุกคนได้ยินว่าในถุงที่เอากลับมาคือเงินที่ติดหนี้อยู่หนึ่งล้านนั้น ล้วนสีหน้าตกตะลึงกันเป็นแถบ

ชุยจื้อหย่วนก็ไปฉีกถุงเปิดดู ธนบัตรลวดลายสีขาวๆก็ไหลกระจายลงบนพื้น

ตอนนี้ สีหน้าของชุยจื้อหย่วนเปลี่ยนเป็นดูแทบไม่ได้ เขานึกไม่ถึงว่าเฉินผิงจะนำเงินกลับคืนมาได้จริงๆ เมื่อกี้เขาเพิ่งพูดไปเองว่าถ้าหากเฉินผิงเอาเงินกลับคืนมาได้ เขาจะดื่มน้ำในห้องน้ำให้หมด โดนตบหน้าเข้าอย่างจัง

“ยัยหนูหันหัน ลุ่มหลงมากเกินไปแล้ว ไม่รู้ว่าเฉินผิงคนนั้นมีดีอะไร”

หวังหลานหลานได้ยินว่าหวังหันหันถึงกับยืนรอเฉินผิง ก็พูดด้วยความไม่ค่อยเข้าใจขึ้นมาทันที

ซุนเสี่ยวเหมิงก็รู้สึกเป็นห่วงหวังหันหัน ส่วนเฉินผิงจะอยู่หรือตาย ก็ไม่มีใครสนใจ ในขณะที่ทุกคนต่างพากันสงสารหวังหันหันอยู่นั้น ไม่น่าเชื่อเฉินผิงก็พาหวังหันหันกลับมาได้

มองดูร่างกายของเฉินผิงที่ไม่มีบาดแผลอะไร ทุกคนต่างตื่นตะลึงกันไปหมด

“เฉินผิง คุณไม่ได้โดนอัด?”

ชุยจื้อหย่วนถามด้วยความประหลาดใจ