หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1107

ขณะที่หลงอู่กำลังเดินทอดน่องอยู่นั้น จู่ๆ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เขาจึงควักโทรศัพท์ออกมามองดูหน้าจอด้วยความสับสน

ระหว่างที่เขาพักอยู่ที่หุบเขายาจนถึงตอนนี้ ไม่มีใครติดต่อหาเขาสักคน

“ใครส่งข้อความมาเหรอคะท่านลุง? ใช่ข้อความขยะหรือเปล่า?” อู่เม่ยเอ๋อร์เอ่ยถามขึ้นมา

ในเมื่อเธอไม่ต้องฝึกบำเพ็ญฌาน เธอจึงออกมาเดินเล่นกับหลงอู่ด้วย ตรงกันข้ามกับเสี่ยวหลานที่กำลังฝึกบำเพ็ญฌานอย่างหนักทุกวัน เมื่อไหร่ก็ตามที่ซูฉางเซิงและคนอื่นๆ กลั่นยาชั้นยอดขึ้นมาได้ เธอก็จะได้กินเป็นคนแรก

พวกเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเสี่ยวหลาน แต่ในสายตาของพวกเขาเสี่ยวหลานเป็นสตรีของเฉินผิงและเฉินผิงก็เป็นเจ้าหุบเขายา ดังนั้นเสี่ยวหลานย่อมอยู่ในฐานะของภรรยาของเจ้าหุบเขายา

“นั่นสิใครกัน...” หลงอู่กล่าวพลางแตะข้อความ

เมื่อคลิปวิดีโอเด้งขึ้นมา เขาก็ตะลึงงันไปชั่วขณะ

ยามที่เขาเห็นหลงรั่วถงถูกเฆี่ยนตีโหดเหี้ยมอยู่ในวิดีโอ เขาเริ่มตัวสั่นขณะที่เพลิงโทสะลุกโชน

ถ้าหากเขาไม่ได้สูญเสียพลังไป แม้ต้องตาย เขาก็ต้องถล่มตระกูลหลงทันทีแล้วสั่งสอนตระกูลหลงสักยก

“เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอคะท่านลุง?” เมื่อเธอเห็นหลงอู่มีสีหน้าผิดปกติ อู่เม่ยเอ๋อร์จึงรีบเอ่ยถามขึ้นมาทันที

“อ้อ ไม่มีอะไรหรอก” หลงอู่รีบยัดโทรศัพท์ใส่กระเป๋า

เขาไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนั้นโดยเฉพาะเฉินผิง ถ้าหากเฉินผิงรู้ว่ามารดาของตนเองถูกปฏิบัติอย่างโหดเหี้ยมเช่นนั้น เขาย่อมต้องโกรธจัดแล้วพุ่งไปสังหารตระกูลหลง ถึงตอนนั้นแม้เฉินผิงจะมีสามเศียรหกกร ก็ไม่มีทางที่เขาจะหลบหนีตระกูลหลงได้พ้นหรอก

ตระกูลหลงแข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อ เหล่าผู้อาวุโสในตระกูลล้วนแล้วแต่เป็นปรมาจารย์ยุทธ์มากฝีมือ โดยเฉพาะหลงจิ้งกั๋วแล้วย่อมไม่ต้องพูดถึงเลย แต่ถึงกระนั้นก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาแข็งแกร่งถึงขั้นไหนแล้ว

อู่เม่ยเอ๋อร์จ้องมองหลงอู่ที่กำลังตัวสั่นด้วยความสงสัย แต่เธอก็ไม่ได้ถามอะไรอีก จากนั้นจึงช่วยประคองให้เขาเดินต่อไป

ในตอนนั้นเอง เฉินผิงที่กำลังฝึกบำเพ็ญฌานอยู่ในห้องก็พลันลืมตาขึ้นมา หน้าผากของเขาชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ

ร่างกายของเขาเองก็ชุ่มเหงื่อเช่นเดียวกัน ยามที่เขาฝึกบำเพ็ญฌานไม่เคยประสบกับเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนเลย

เมื่อพูดจบ เขาก็วิ่งเข้าไปในหุบเขายา

ติ้งฉ่านมองเห็นหินก้อนใหญ่ยักษ์จึงนั่งพักลงไป

ระหว่างการเดินทาง เขาไม่ได้พักผ่อนเลยเพราะอยากจะมาให้ถึงที่หมายแต่โดยเร็วไว

เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นห่วงหลงเซียวมากทีเดียว มากเสียจนแทบจะเห็นหลงเซียวเป็นบุตรชายของตนเองอยู่แล้ว

ซูฉางเซิงรีบเข้ามาหา เมื่อเขาเห็นว่าผู้มาเยือนคือติ้งฉ่านจริงๆ เขาก็เอ่ยทักทายขึ้นมาว่า “คุณต้องการอะไรหรือเปล่า อาจารย์ติ้งฉ่าน? ไม่เห็นจำเป็นต้องมาด้วยตัวเองเลย สั่งให้เด็กรับใช้มาบอกก็ได้แล้วผมจะส่งสิ่งที่คุณต้องการไปให้เอง”

ติ้งฉ่านหัวเราะ เขาค่อนข้างพอใจมากที่ซูฉางเซิงปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพนบนอบ

“คุณน่าจะรู้ว่าศิษย์ของผมถูกบางคนทำร้ายเสียจนน่าอนาถ ผู้อาวุโสซู ศิษย์ของผมกระดูกแหลกละเอียดไปทั้งร่าง ผมก็เลยรีบแล่นมาที่นี่ด้วยหวังว่าหุบเขายาของคุณจะมียาที่สามารถรักษาเขาได้น่ะครับ” ติ้งฉ่านกล่าว