หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1108

“ศิษย์ของคุณบาดเจ็บหนักขนาดนั้นเลยเชียวเหรอครับ?” ซูฉางเซิงผงะเล็กน้อยแล้วพูดต่อไปว่า “อย่าห่วงไปเลยครับ อาการของเขาใช่ว่าจะรักษาไม่ได้ ถ้าหากเขาใช้ขี้ผึ้งผสมหยกนิลทาตัวสักสิบวัน เขาก็จะหายดีเอง”

“จริงเหรอครับ?” ติ้งฉ่านยินดีที่ได้ยินเช่นนั้น “ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็ขอให้ผู้อาวุโสซูช่วยขายขี้ผึ้งผสมหยกนิลให้ผมด้วยเถอะ คุณอยากขายเท่าไหร่ก็ว่าราคามาได้เลย”

“ไม่ใช่เรื่องเงินหรอกครับอาจารย์ติ้งฉ่าน มีแต่จ้าวหุบเขาเท่านั้นที่สามารถกลั่นขี้ผึ้งผสมหยกนิลเช่นนี้ได้ ดังนั้นคงต้องใช้เวลาอยู่บ้าง” ซูฉางเซิงอธิบายให้ฟัง

“เช่นนั้นก็ขอให้ผู้อาวุโสซูไปบอกจ้าวหุบเขาของคุณทีว่าผมต้องการขี้ผึ้งผสมหยกนิลโดยเร็วที่สุด ถ้าหากสามารถรักษาศิษย์รักของผมได้ ไม่เพียงผมจะติดค้างน้ำใจของหุบเขายาเท่านั้น แต่ผมเชื่อว่าตระกูลหลงก็จะต้องซาบซึ้งในบุญคุณมากเช่นกัน”

เมื่อติ้งฉ่านพูดจบ ซูฉางเซิงก็หน้าเปลี่ยนสี

“คนที่คุณต้องการให้รักษาคือหลงเซียวจากตระกูลหลงงั้นเหรอ?” ซูฉางเซิงเอ่ยถาม

“ถูกต้องแล้ว หลงเซียวคือศิษย์ของผมเอง มิหนำซ้ำเขายังถูกเฉินผิงทำร้ายเสียจนน่าอนาถระหว่างการประลองอีกต่างหาก นั่นคือสาเหตุที่ทำให้ผมต้องมาขอให้หุบเขายาของคุณช่วยเหลือ แต่ผมรู้มาว่าหุบเขายาของคุณดูเหมือนจะมีสายสัมพันธ์กับเฉินผิง” ติ้งฉ่านยอมรับ

“ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ผมก็ต้องขอโทษด้วยครับท่านอาจารย์ติ้งฉ่าน ได้โปรดกลับไปเสียเถอะ” เมื่อซูฉางเซิงพูดจบประโยค เขาก็หันหลังเตรียมมุ่งหน้ากลับเข้าไปในหุบเขายา

ติ้งฉ่านตกตะลึงไปชั่วขณะ ก่อนที่ร่างของเขาจะระเบิดพลังรุนแรงออกมา

เขารีบขวางทางซูฉางเซิงแล้วถามด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “หมายความว่ายังไงกันครับ ผู้อาวุโสซู?”

“หุบเขายาจะไม่รักษาผู้ป่วยคนใดก็ตามที่มาจากตระกูลหลง โดยเฉพาะหลงเซียว” ซูฉางเซิงตอบอย่างไร้อารมณ์

“ทำไมกันเล่า? หุบเขายามีความแค้นกับตระกูลหลงงั้นเหรอ? ถ้าหากสำนักหุบเขาของคุณมีความแค้นใดกับตระกูลหลง ผมยินดีเป็นคนกลางช่วยไกล่เกลี่ยให้ ผมสามารถขอให้ตระกูลหลงขอโทษแล้วชดใช้สิ่งที่พวกเขาทำผิดไปได้นะครับ” ติ้งฉ่านไม่รู้ว่าเหตุใดซูฉางเซิงจึงแสดงท่าทีดูแคลนเช่นนั้นกับตระกูลหลง

“ไม่ว่าคุณจะพูดยังไงก็ช่าง พวกเราจะไม่รักษาหลงเซียวเป็นอันขาด ดังนั้นผมขอแนะนำให้คุณเลิกพยายามเกลี้ยกล่อมพวกเราแล้วมาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเสียเถอะ” ซูฉางเซิงเอ่ยน้ำเสียงหนักแน่น ราวกับว่าเขาไม่คิดจะต่อรองใดๆ ทั้งสิ้น

“แล้วถ้าผมยืนกรานว่าพวกคุณจะต้องรักษาเขาให้ได้ล่ะ?” สีหน้าของติ้งฉ่านแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชา ตามมาด้วยพลังกดดันรุนแรงที่โอบล้อมซูฉางเซิงเอาไว้

“ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ฉันก็จะฆ่าแกเสียเดี๋ยวนี้แหละ!” ติ้งฉ่านออกแรงมือจนทำให้ซูฉางเซิงหายใจไม่ออกขึ้นมาทันที

“แกกล้าดียังไงถึงได้มาแสดงท่าทีป่าเถื่อนในหุบเขายาของฉัน!” ในยามนั้นก็มีปราณกระบี่คมกล้าพุ่งใส่ติ้งฉ่านแล้วฟันแขนของเขาทันที

ติ้งฉ่านรู้สึกตกใจมากเสียจนปล่อยซูฉางเซิงไป แล้วกระโดดถอยหลังอย่างรวดเร็ว

เมื่อคนของหุบเขายาเห็นเฉินผิงมาถึง พวกเขาก็คำนับพร้อมๆ กัน “จ้าวหุบเขา!”

ติ้งฉ่านขมวดคิ้ว “แกเป็นจ้าวหุบเขายางั้นรึ?”

เขาไม่คาดคิดว่าจ้าวหุบเขายาจะเยาว์วัยถึงเพียงนั้น