หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1114

ในสายตาของซามูไรพวกนั้น คนของหุบเขายาก็เป็นเพียงแค่เจ้าพวกอ่อนแอที่ไม่สลักสำคัญอะไร ที่ไม่เป็นภัยคุกคามพวกเขาแต่อย่างใด

เฉินผิงค่อยๆ กำหมัดแน่นพลางออกคำสั่งเสียงดังลั่นว่า “ทุกคนถอยไปซะ ลำพังผมคนเดียวก็จัดการพวกมันได้แล้วล่ะ วันนี้ไอ้พวกสารเลวห้าตัวนี้อย่าฝันว่าจะออกจากที่นี่ไปได้เลย...”

เขารู้ว่าหากทุกคนถลันเข้าไป คนของหุบเขายาก็ได้แต่ถูกสังหารหมู่ อย่างไรเสียพลังที่แตกต่างกันมากก็ไม่อาจชดเชยด้วยจำนวนที่เพิ่มขึ้นเพียงเท่านั้น

“จ้าวหุบเขา...”

ซูฉางเซิงไม่เข้าใจว่าเหตุใดเฉินผิงต้องเผชิญหน้ากับเหล่าซามูไรตามลำพังด้วย ในเมื่อคู่ต่อสู้ทั้งห้าคนแข็งแกร่งมากเสียขนาดนั้น

เฉินผิงออกคำสั่งเสียงดังลั่นอีกครั้ง “ถอยไป...”

เมื่อได้รับคำสั่งจากเฉินผิง ซูฉางเซิงจึงได้แต่พาศิษย์คนอื่นๆ ของหุบเขายาถอยกลับไป

“เฉินผิง...”

กู่หลิงเอ๋อร์กับเสี่ยวหลานเดินเข้ามาหา พวกเธอเป็นห่วงเขา

“พวกคุณสองคนก็ถอยไปด้วย ผมไม่เป็นไรหรอก”

เขามองพวกเธอด้วยสายตาแน่วแน่และเชื่อมั่น

“พวกคุณสองคน เชื่อฟังเฉินผิงแล้วกลับมาตรงนี้เถอะ!” หลงอู่กล่าวขึ้นมาในตอนนั้นเอง

หลงอู่เชื่อมั่นในตัวเฉินผิง เพราะเขาสัมผัสได้ถึงพลังที่ไม่เคยมีมาก่อนจากฝ่ายหลัง

กู่หลิงเอ๋อร์กับเสี่ยวหลานถอยกลับไปเช่นเดียวกัน ทิ้งให้เฉินผิงเผชิญหน้ากับเหล่าซามูไรของต่าวกั๋วทั้งห้าคนตามลำพัง

“แกมันน่าสนใจไม่เบาเลยนี่ ไอ้หนู? กล้าดียังไงถึงได้มาท้าดวลกับพวกเราตามลำพัง วันนี้ฉันจะฟันหัวแกเอาไปแลกเงินเสียเลย” โคอิจิยิ้มเยาะ

ในชั่วอึดใจต่อมา พลังสังหารก็ปะทุขึ้นจากร่างของโคอิจิลมวีดหวิวพลันก่อตัวขึ้นมาทันที หลุมขนาดมหึมาปรากฏอยู่ใต้เท้าของโออิจิราวกับเพิ่งจะเกิดแรงระเบิดมหาศาล

เมื่อเขามองมาที่โคอิจิ พลังของเฉินผิงพลันระเบิดออกมาทันที

ตู้ม!

พริบตามเดียวพลังกดดันที่แผ่ออกมาจากร่างของเฉินผิง ก็เอาชนะพลังของโคอิจิได้โดยสิ้นเชิง