หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 113

“หันหัน เธอรู้เรื่องที่เฉินผิงนั้นรู้จักกับประธานซูหรือเปล่า? ไม่เช่นนั้นทำไมประธานซูถึงเรียกหาเขา?”

ซุนเสี่ยวเหมิงหันไปถามหวังหันหันด้วยความสงสัย

เพราะหวังหันหันกับเฉินผิงก็รู้จักกันมานานแล้ว ไม่แน่ว่าหวังหันหันอาจรู้เรื่องของเฉินผิงบ้างก็ได้ 

แต่หวังหันหันกลับส่ายหัวเล็กน้อย “ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่าพี่เฉินผิงเพิ่งออกจากคุกมาได้ไม่นาน น่าจะไม่รู้จักคนใหญ่คนโตแบบประธานซูหรอก”

ซุนเสี่ยวเหมิงคิดดูแล้วก็รู้สึกว่าน่าจะใช่ เฉินผิงเข้าคุกมาสามปี จะไปรู้จักซูอวี่ฉีที่เป็นคุณหนูใหญ่แห่งบ้านตระกูลซูได้ยังไง

“หวังว่าเจ้าหมอนั้นเจอประธานซูแล้วคงไม่พูดจามั่วซั่วหรอกนะ แบบนั้นคงทำพวกเราเดือดร้อนแน่”

ซุนเสี่ยวเหมิงพูดอย่างเป็นกังวล ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร เธอรู้สึกว่าเจ้าเฉินผิงนั้นดูไม่น่าเชื่อถือ

“พี่เฉินผิงไม่มีทางพูดจามั่วซั่วหรอก” หวังหันหันกลับไว้วางใจเฉินผิง

ภายในห้องทำงาน เฉินผิงรู้สึกอึดอัดที่จะผลักประตูเดินเข้าไปด้านใน มองเห็นซูอวี่ฉีกำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้ เฉินผิงฉีกยิ้มขึ้นมาทันที

“คุณไม่ได้บอกว่าตัวเองอยู่บ้านเหรอ?” ซูอวี่ฉีใบหน้าเย็นชาถามออกไป

“อ่า...ผมก็อยู่บ้านไง บริษัทก็คือบ้านของผม” เฉินผิงกรอกดวงตาทั้งสองพร้อมเอ่ย

“หวังหันหันเป็นใคร?” ซูอวี่ฉีพูดเปิดอกเข้าประเด็นทันที

“ถ้าผมบอกว่าเธอเป็นน้อง คุณเชื่อไหม?” เฉินผิงมองซูอวี่ฉีพร้อมถามกลับไป

ซูอวี่ฉีย้อนถามกลับไป “คุณคิดว่าฉันเชื่อไหมล่ะ?”

เฉินผิงยิ้มแหยะๆ ทำได้เพียงเล่าเรื่องราวความสัมพันธ์ของเขากับหวังหันหันตั้งแต่ต้นจนจบออกมา “ผมกับหันหันเป็นเพื่อนบ้านกันมาหลายปี ไม่ใช่ความสัมพันธ์อย่างที่คุณคิดแบบนั้น”