หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 114

“ใช่ เป็นเขานั่นแหละ เจ้าหมอนี่ตามจีบฉันมาหลายปีแล้ว แต่ฉันไม่สนใจเขาหรอก” เวลาที่ซูอวี่ฉีพูดถึงสิงจวิน แววตาเต็มไปด้วยความรังเกียจ จากนั้นพูดต่อ “ถ้าไง ฉันหาเวลาไปอธิบายกับคุณลุงคุณป้า ถึงยังไงผานหลงวานสภาพแวดล้อมนั้นดีมาก เหมาะสำหรับผู้สูงอายุพักรักษาตัว”

“ช่างเถอะ พ่อกับแม่ของผมตอนนี้ยังสบายดี มีเพื่อนบ้านคอยคุยเป็นเพื่อน เอาไว้วันหลังค่อยคุยกันอีกทีเถอะ”

เฉินผิงคิดว่าผ่านไปสักพักค่อยพูด

ซูอวี่ฉีพยักหัวเล็กน้อย หิ้วกระเป๋าเตรียมจะออกไป แต่เพิ่งจะเดินมาถึงหน้าประตู อยู่ๆ ก็หันกลับมาพูด “ถ้าหากมีใครรังแกคุณ คุณอย่าได้เกรงใจที่จะบอกฉัน ถ้าไม่ไหวจริงๆ ฉันจะไล่สิงจวินออกเอง”

“คุณคิดว่าจะมีใครรังแกผมเหรอ?” เฉินผิงยิ้มเล็กน้อย

ซูอวี่ฉีเองก็หัวเราะตาม แล้วจึงเปิดประตูเดินจากไป ขนาดเฝิงซื่อไห่เฉินผิงยังล้มมาแล้ว ฝีมือดีขนาดนี้ แน่นอนว่าไม่มีใครในบริษัทสามารถรังแกเขาได้

หลังจากซูอวี่ฉีเดินจากไป ชุยจื้อหย่วนรีบพุ่งตัวเขาไปในห้องทำงาน ตรงเข้าไปถามเฉินผิง “เฉินผิง เมื่อกี้ประธานซูคุยอะไรกับนายหรือ?”

เฉินผิงมองชุยจื้อหย่วนอย่างเย็นชาเล็กน้อย “ผมไม่บอกคุณหรอก”

พูดจบ เฉินผิงก็เดินออกจากห้องทำงานไป ทำเอาชุยจื้อหย่วนโมโหระเบิดอารมณ์ด้วยความขุ่นเคือง

“ได้ไอ้เฉินผิง อย่าคิดว่าตัวเองทวงหนี้กลับมาได้ ก็สามารถไม่เห็นหัวฉันที่เป็นผู้จัดการคนนี้อยู่ในสายตา ฉันจะทำให้แกเจอดีแน่” ชุยจื้อหย่วนตวาดเสียงดัง

หลังจากเฉินผิงเดินออกมาจากห้องทำงาน ชั่วพริบตาเดียวก็โดนกลุ่มคนล้อมไว้ถามนู่นถามนั้น ล้วนอยากรู้ว่าประธานซูพูดอะไรกับเฉินผิง เพียงแต่เฉินผิงไม่คิดที่จะสนใจพวกเขา

ช่วงบ่าย เฉินผิงจัดการรวบรวมเอกสารบัญชีลูกหนี้ออกมา และส่งให้หลินเทียนหู่ ให้หลินเทียนหู่ทวงบัญชีทั้งหมด

เมื่อใกล้เวลาเลิกงาน อยู่ๆ สิงจวินก็มาที่แผนกขาย ทำให้พนักงานทุกคนที่เตรียมตัวจะเลิกงานเกิดความตื่นเต้นขึ้นมา พวกเขากลัวว่าสิงจวินจะให้พวกเขาอยู่ทำโอที

“ผู้จัดการใหญ่สิง...”

ชุยจื้อหย่วนเห็นสิงจวินมา รีบออกไปต้อนรับทันที

สิงจวินกวาดสายตามองทุกคนในแผนกขายเล็กน้อย จากนั้นสายตาจึงไปหยุดอยู่บนร่างของเฉินผิงสักครู่ ก่อนจะพูดกับชุยจื้อหย่วน “ผู้จัดการชุย ช่วงนี้แผนกขายคุณทำงานได้ดีมาก ดังนั้นหลังจากเลิกงานแล้ว ฉันขอเลี้ยงข้าวทุกคนหนึ่งมื้อ แผนกขายทุกคนต้องมาทั้งหมด ขาดไปแค่คนหนึ่งก็ไม่ได้ สถานที่คือร้านเสียนเฮอ”