หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 115

“จื้อหย่วน ครั้งนี้คุณต้องทำตัวดีๆละ ถ้าหากเอาใจผู้จัดการใหญ่สิงได้ ไม่แน่คุณอาจได้ย้ายไปอยู่ตำแหน่งผู้จัดการแผนกจัดซื้อก็ได้ ที่นั่นสบายจะตาย”

ซุนเสี่ยวเหมิงพูดเตือนชุยจื้อหย่วน

“อืม วางใจเถอะ ฉันจะพยายาม เมื่อถึงตอนนั้นฉันจะซื้อห้องชุดที่ผานหลงวานห้องหนึ่ง ใช้เป็นห้องหอของพวกเรา” ชุยจื้อหย่วนผงกหัว

เมื่อซุนเสี่ยวเหมิงได้ยินใบหน้าก็ประดับด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข

เฉินผิงหลังจากที่ได้ยินว่าอยู่ๆ สิงจวินจะเลี้ยงข้าวแผนกฝ่ายขาย อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย เขารู้ว่าข้าวมื้อนี้ต้องการเล่นงานเขาเป็นแน่ แต่ไม่ว่าสิงจวินจะมาไม้ไหน เฉินผิงก็ไม่กลัว

ผ่านไปอย่างรวดเร็ว แผนกขายทุกคนก็เตรียมตัวกันเสร็จแล้ว รีบออกจากบริษัทไปพร้อมกัน เตรียมไปที่ร้านเสียนเฮอ 

เพราะว่าหลายคนขับรถมาทำงานกันหมด มีเพียงแค่เฉินผิงกับหวังหันหันสองคนที่นั่งรถแท็กซี่มา

“หันหัน ขึ้นรถ” ซุนเสี่ยวเหมิงขับรถมา โบกมือเรียกหวังหันหัน

หวังหันหันขึ้นไปนั่งบนรถ ยิ้มเล็กน้อยให้ซุนเสี่ยวเหมิง “ขอบคุณ พี่เสี่ยวเหมิง”

“กับฉันจะเกรงใจทำไม เธอนั่งให้ดี” ซุนเสี่ยวเหมิงพูดจบ ก็เหยียบคันเร่งขับออกไป

“เอ๊ะ พี่เสี่ยวเหมิง พี่ใหญ่เฉินยังไม่ขึ้นรถเลย”

หวังหันหันคิดว่าซุนเสี่ยวเหมิงจะพาเฉินผิงไปด้วยกัน แต่ใครจะไปรู้ว่าจะขับรถออกไปเลย

“ฉันไม่พาเขาไปด้วยหรอก ถ้าทำรถฉันสกปรกจะทำยังไง รถข้างหลังยังมีตั้งเยอะ ให้เขานั่งรถคนอื่นเถอะ” ซุนเสี่ยวเหมิงพูดด้วยความรังเกียจ

หวังหันหันไม่พูดอะไรอีก คิดว่าข้างหลังยังมีคนที่ขับรถไปตั้งเยอะ เฉินผิงนั่งรถใครก็เหมือนกัน

ชุยจื้อหย่วนยิ้มเหยียดๆ เท้าเหยียบคันเร่งหนึ่งทีรถก็พุ่งออกไปด้วยความรวดเร็ว เขาไม่คิดจะพูดคุยไร้สาระกับเฉินผิงแล้ว

มองไปที่ชุยจื้อหย่วนที่ขับออกไป เฉินผิงเรียกพลังภายในตันเทียนไปที่จุดใต้ฝ่าเท้า ถึงแม้เขาตอนนี้ยังไม่สามารถใช้พลังเหาะได้ แต่ถ้าใช้ความเร็วของฝีเท้าละก็ แน่นอนต้องเร็วกว่ารถอยู่แล้ว

ตอนที่เฉินผิงกำลังเตรียมจะวิ่งนั้น อยู่ๆ รถเบนท์ลี่ย์ก็มาจอดตรงหน้าเฉินผิง หลินเทียนหู่เปิดประตูลงมา

เฉินผิงเห็นหลินเทียนหู่มา อดที่จะรู้สึกแปลกใจไม่ได้ “หลินเทียนหู่ คุณมาหาผมมีธุระอะไรเหรอ?”

“ท่านประมุข เจ้าพวกที่ติดเงินบางคนพอพวกเราแจ้งไปก็ตกใจกลัวจนรีบคืนเงินมากันหมด แต่ว่าแผนกบัญชีของบริษัทท่านเลิกงานกันแล้ว ไม่มีใครอยู่รับคืนเงิน ก็เลยโอนเงินมาให้ผมหมด ผมเลยต้องนำมาให้ท่าน”

ที่แท้หลินเทียนหู่พอได้รับเอกสารจากเฉินผิงแล้ว ก็โทรศัพท์แค่กริ๊งเดียวก็ทำให้คนที่ติดหนี้พวกนั้นรีบทยอยคืนเงินมา เพราะว่าบัญชีของบริษัทซินอวี่รื่อฮว่าเลิกงานเร็วกว่าเวลา เลยไม่สามารถรับชำระเงินได้ คนเหล่านั้นจึงโอนเงินมาให้หลินเทียนหู่

เมื่อเฉินผิงได้ยิน ก็นึกไม่ถึงว่าหลินเทียนหู่เพียงเพราะเรื่องนี้ ก็วิ่งมาหาโดยเฉพาะ อดไม่ได้ที่จะยิ้มเล็กน้อย “ไม่รีบ พรุ่งนี้คุณค่อยโอนเข้าบัญชีบริษัทก็ได้”