หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1150

เขารู้ว่าหลัวเสียงมาที่นี่เพราะต้องการหอสะกดมาร

เนื่องจากหอสะกดมารที่แท้จริงได้ถูกเก็บไว้ในแหวนเก็บของของเขาแล้ว ตึกแห่งนี้จึงไม่ต่างจากตึกธรรมดาเท่านั้น เขาจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องครอบครองมันเอาไว้อีกต่อไป

“โอ้ หอคอยนี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการหรอกนะ...”

สายตาของหลัวเสียงเบิกกว้างด้วยความโลภก่อนจะพูดต่อ “ฉันรู้ว่าแกมีของวิเศษมากมาย ถ้าแกมอบมันทั้งหมดมาให้ฉัน ไม่แน่ว่าฉันอาจจะไว้ชีวิตแกก็เป็นได้”

เฉินผิงขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยิน

หลัวเสียงไม่ได้ต้องการตามหาแค่หอสะกดมารเท่านั้น เขายังตามหาของวิเศษชิ้นอื่นๆ ของฉันอีกด้วย หอสะกดมารที่อยู่ด้านหลังของฉันตอนนี้กลายเป็นแค่ตึกธรรมดาๆ เท่านั้น ดังนั้นฉันสามารถบุกฝ่าทะลุมันออกไปได้

เมื่อคิดเช่นนั้น เฉินผิงจึงวิ่งกลับเข้าไปในหอสะกดมารและชกเข้าที่กำแพงด้วยพลังที่รุนแรง

ตู้ม!

แรงปะทะอันหนักหน่วงนั้นส่งผลให้กำแพงพังทลายลงจนเป็นรูโบ๋ จากนั้นเฉินผิงจึงวิ่งฝ่ามันออกไป เขารวบรวมพลังวิญญาณไว้ที่เท้าของเขาเพื่อช่วยให้เขาวิ่งเร็วขึ้น

“ตามมันไป! เร็ว!”

หลัวเสียงไม่คาดคิดว่าเฉินผิงจะทะลุฝ่ากำแพงออกไป เขาจึงรีบสั่งคนของเขาให้เข้าไปในหอสะกดมารเพื่อตามล่าเฉินผิง

อย่างไรก็ตาม หอคอยกลับค่อยๆ พังทลายลงทันทีที่หลัวเสียงและคนของเขาวิ่งเข้ามา

ก้อนอิฐและกระเบื้องแตกหักตกลงมา ฝุ่นควันฟุ้งกระจายปกคลุมไปทั่ว หลัวเสียงและคนอื่นๆ ต่างถูกฝังอยู่ภายใต้ซากปรักหักพัง

รอยยิ้มจางๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเฉินผิง ขณะที่เขาชำเลืองมองดูเศษซากของหอสะกดมารที่อยู่ด้านหลัง

ด้วยความเร็วของเขาที่วิ่งออกมานั้น เพียงไม่นานเขาก็หายไปจากสายตา

ฟิ่ว!

ในเวลาต่อมาไม่นาน ก็มีร่างของผู้รอดชีวิตปรากฏขึ้นจากซากปรักหักพังเพียงไม่กี่คน

พวกเขาล้วนอยู่ในระดับขั้นปรมาจารย์ยุทธ์หรือสูงกว่า ตึกที่ถล่มลงมาไม่อาจสร้างแม้กระทั่งรอยบาดแผลแก่พวกเขาได้

จู้จื่อซานคงหัวเสียที่ฉันไปฆ่ากั๋วเว่ย เป็นไปได้ว่าเขาจะใช้อำนาจของเขาในฐานะที่เป็นประธานของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้บังคับให้คนอื่นๆ ออกตามล่าฉัน