เนื่องจากเขามีทั้งหอสะกดมารและภาพทิวเขาเก้าหมื่นลี้อยู่กับตัว เฉินผิงจึงสามารถฝึกบำเพ็ญฌานได้ทุกที่ทุกเวลา
เขาไม่จำเป็นต้องกลัวคนเหล่านั้นในจิงตูอีกต่อไป ถ้าหากเขาแข็งแกร่งขึ้นกว่านี้อีกนิด
เฉินผิงส่งข้อความไปหาหลินเทียนหู่หลังจากที่ขึ้นเครื่องบินไปที่หงเฉิง
เมื่อเครื่องบินได้ลงจอดที่สนามบินเมืองหงเฉิง หลินเทียนหู่ก็มาถึงเพื่อรอรับเขา
ทั้งกู่เวิ่นเทียน ซูเหวินจง และผู้มีชื่อเสียงคนอื่นๆ ต่างกำลังรอเขาด้วยเช่นกัน
ราวกับว่าทุกคนในสนามบินต่างมารอต้อนรับเขา
เฉินผิงได้แต่ตกตะลึงกับภาพที่ได้เห็นตรงหน้า หลังจากที่เขาออกมาจากเครื่องบิน
“คุณเฉิน!”
หลินเทียนหู่วิ่งเข้ามาและโค้งคำนับเขาเล็กน้อย
เป็นเวลากว่าสองสามเดือนแล้วที่เฉินผิงไม่ได้กลับมาที่หงเฉิง
“ยินดีต้อนรับครับ คุณเฉิน!”
บุคคลสำคัญคนอื่นๆ ต่างเข้ามาทักทายและคำนับเขาเช่นกัน
เฉินผิงขมวดคิ้วด้วยความไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก เนื่องจากเขาตั้งใจกลับมาเพื่อที่จะซ่อนตัว แต่การกระทำของพวกเขาที่สนามบินเช่นนี้ กลับยิ่งเพิ่มความเสี่ยงที่จะเปิดเผยที่อยู่ของเขาให้กับเหล่าศัตรู
“หลินเทียนหู่ พาคนพวกนี้ออกไปเดี๋ยวนี้!” เฉินผิงพูดขณะที่รีบเข้าไปในรถ
เมื่อสังเกตเห็นเฉินผิงที่กำลังไม่สบอารมณ์ หลินเทียนหู่จึงได้จัดการสั่งคนของเขาให้กันคนพวกนี้ออกไปทันที
กู่เวิ่นเทียนและซูเหวินจงที่ขึ้นมาบนรถด้วยก็เอาแต่จ้องมองไปที่เฉินผิง
แม้ว่าทั้งสองจะไม่ได้พูดอะไร แต่เฉินผิงก็เข้าใจเมื่อมองเข้าไปในดวงตาของพวกเขา
เมื่อมาถึงบ้านของกู่เวิ่นเทียน เฉินผิงเห็นสนามหญ้าของเขาที่เต็มไปด้วยของโบราณมากมาย กู่เวิ่นเทียนชอบของโบราณมากขนาดนี้เชียวหรือ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...