ตู้จือเถิงจ้องมองจินฝูเซิ่งอย่างไม่พอใจก่อนที่จะตะคอกใส่เขา “จินฝูเซิ่ง ตระกูลจินควบคุมและปกครองท่าเรือของเมืองใต้มานานหลายปี ผมพนันได้เลยว่าคุณได้กอบโกยผลประโยชน์จากมันอย่างมากมายตลอดหลายปีที่ผ่านมา คุณไม่คิดว่าอย่างน้อยคุณควรจะปล่อยให้ผู้อื่นได้ผลประโยชน์ในส่วนนี้บ้างอย่างนั้นหรือ? กว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของเรือที่จอดอยู่ในเมืองใต้ล้วนเป็นของตระกูลจิน คุณเคยคิดบ้างมั้ยว่าคุณจะมีชีวิตอยู่ได้นานพอที่จะใช้เงินที่หามาทั้งหมดนี้ได้อย่างนั้นหรือ?”
สีหน้าของจินฝูเซิ่งหมองลงในทันที เขาไม่เคยคิดเลยว่าตู้จือเถิงจะหยาบคายกับเขาได้ถึงขนาดนี้ ทั้งๆ ที่เขามีความผู้อาวุโสกว่าแบบนี้
จินฝูเซิ่งพยายามข่มความโกรธที่พลุ่งพล่านจากภายในตัวเขาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ตู้จือเถิง พวกเราตระกูลจินและตระกูลตู้คือ-”
“หยุดเถอะ! ครอบครัวของผมไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับคุณ จำคำผมเอาไวให้ดี! ที่ผมมาที่นี่ในวันนี้ก็เพื่อจะครอบครองตระกูลจิน ถ้าคุณยอมมอบทุกอย่างของตระกูลจินมาให้ซะดีๆ ล่ะก็ ผมอาจจะไว้ชีวิตพวกคุณก็เป็นได้” ไม่ทันที่จินฝูเซิ่งจะพูดจบ ตู้จือเถิงก็ยกมือขึ้นห้ามและพูดแทรกขี้น เขาต้องการที่จะทำลายทุกอย่างของตระกูลจิน
จินฝูเซิ่งยังคงหน้านิ่วคิ้วขมวด เขาพยายามที่จะต่อรองกับตู้จือเถิง “ถ้าเช่นนั้นเอาแบบนี้มั้ย ฉันจะมอบธุรกิจท่าเทียบเรือให้แก่ตระกูลตู้จำนวนแปดสิบเปอร์เซ็นต์? รวมไปถึงเรือที่จอดอยู่ด้วย ฉันจะมีความสุขมากถ้าคุณทำตามความต้องการของฉัน หากเก็บรักษาเรือสำราญเอาไว้สองลำ”
สีหน้าของตู้จือเถิงยิ่งเคร่งเครียดมากกว่าเก่า “คุณไม่เข้าใจคำพูดของผมเลยสินะ? ผมต้องการทรัพย์สินทุกอย่างที่เป็นของตระกูลจิน!”
จินฝูเซิ่งฟิวส์ขาดทันที ดวงตาของเขาเบิกโพลง “ตู้จือเถิง คุณไม่คิดว่ามันจะมากเกินไปหน่อยอย่างนั้นหรือ? จะไม่มีความเมตตากับตระกูลจินสักหน่อยหรือ? ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ฉันสั่งสมชื่อเสียงในเมืองใต้นี้ ฉันไม่เคยคิดที่จะกำจัดตระกูลตู้เลยสักครั้ง ฉันพูดถูกมั้ย?”
“หึ! แล้วยังไงล่ะ? คุณคิดว่าจะห้ามผมได้อย่างนั้นหรือ? หรือบางทีคุณอาจจะเต็มใจมอบทรัพย์สินของครอบครัวคุณทั้งหมดหลังจากที่ผมทำลายล้างทุกคนในตระกูลจินดีล่ะ?” ตู้จือเถิงตะคอกอย่างไม่เกรงกลัว โดยมีปรมาจารย์อาวุโสสามคนอยู่ด้านหลัง
จินฝูเซิ่งกัดฟันกรอดก่อนจะตะโกนออกมา “นั่นเป็นเพียงความคิดปรารถนาของคุณเพียงฝ่ายเดียว! อย่าหวังเลยว่าคุณจะได้รับทรัพย์สินของตระกูลจิน ถึงแม้ว่าจะทำลายล้างทุกคนในครอบครัวของฉันแล้วก็ตาม! ไม่ใช่เพียงคุณคนเดียวที่มีคนคอยหนุนหลัง ฉันเองก็สามารถขอความช่วยเหลือจากคนอื่นได้เช่นกัน ถึงตอนนั้น ฉันจะกำจัดตระกูลตู้ให้สิ้นซาก!”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! คุณนี่ช่างไร้เดียงสาเสียจริง! อย่าลืมสิว่าตระกูลจินไม่ได้เป็นของคุณเพียงคนเดียว หลังจากที่ผมจัดการคุณเสร็จแล้ว คนคนหนึ่งจะต้องมามอบทรัพย์สินของตระกูลจินให้กับผมอย่างแน่นอน!” ตู้จือเถิงพูดพร้อมปรบมือหัวเราะอย่างชอบใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...