หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1154

“ไอ้สารเลว ฉันพยายามอย่างหนักมาตลอดหลายปีกว่าจะมีวันนี้ได้ แกคิดยังไงถึงได้จะมาแย่งทุกสิ่งไปจากฉัน?” ชั่วเวลาต่อมา จินฝูเซิ่งเลือดขึ้นหน้าและเหวี่ยงหมัดตรงเข้าใส่จินฝูว่าง โดยสาบานว่าจะจัดการน้องชายที่ไม่มีหัวจิตหัวใจคนนี้

ด้วยความกลัว จินฝูว่างรีบวิ่งไปหลบหลังตู้จือเถิงในทันที ในขณะเดียวกันนั้น หนึ่งในปรมาจารย์ยุทธ์อาวุโสที่ยืนอยู่ด้านหลังตู้จือเถิงก็พุ่งเข้ามาเตะเข้าใส่จินฝูเซิ่ง

ด้วยแรงเตะอันรุนแรง ส่งผลให้จินฝูเซิ่งลอยกระเด็นไปก่อนจะร่วงลงสู่พื้นจนเลือดไหลออกมาจากปากของเขา

จินฝูเซิ่งกัดฟันกรอดขณะมองไปที่จินฝูว่าง “ถึงแม้ว่าฉันจะต้องพบจุดจบในวันนี้ ทุกๆ อย่างของตระกูลจินจะไม่มีวันตกเป็นของคนอย่างแกเด็ดขาด!”

เมื่อเห็นจินฝูเซิ่งที่กำลังนอนบาดเจ็บอยู่บนพื้น จินฝูว่างจึงเลิกซ่อนตัวอยู่ด้านหลังตู้จือเถิง เขาเดินออกมาพร้อมกับรอยยิ้มแห่งชัยชนะบนใบหน้าของเขา "มันไม่ใช่ธุระอะไรของพี่หรอกนะ ถึงตอนนั้น ฉันจะอธิบายให้ทุกคนฟังว่าชะตากรรมของพี่คือโศกนาฏกรรมอันน่าเศร้า แล้วหลังจากนั้น ฉันก็จะได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้นำคนใหม่ของตระกูลจินอย่างแน่นอน นอกจากนี้ ฉันรู้ว่าพี่มีเมียน้อยที่งดงามสองสามคนซ่อนอยู่ที่ไหนสักแห่ง หลังจากที่พี่ได้จากไปตลอดกาลแล้ว ฉันจะช่วยดูแลพวกเธอแทนพี่เอง”

“ไอ้สารเลว แกมันสารเลวอย่างไม่ต้องสงสัย!” เมื่อถึงขีดสุดของความโกรธ จินฝูเซิ่งสั่นสะท้านไปทั้งตัว เลือดยังคงพุ่งออกมาจนเต็มปากของเขาไม่หยุด

เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวของเขาจะต้องมาตกอยู่ในสภาพที่น่าสมเพชเช่นนี้ เมื่อเขามองขึ้นไปบนท้องฟ้า เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ “นี่คงจะเป็นเวรกรรมสินะ...”

ชีวิตผู้บริสุทธิ์จำนวนนับไม่ถ้วนที่เขาได้เข่นฆ่ามาตลอดชีวิตของเขา ความชั่วร้ายของเขาถือเป็นกุญแจสู่ความสำเร็จอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ตอนนี้เขาต้องถูกกระทำโดยน้องชายของเขาเอง จินฝูเซิ่งอดคิดไม่ได้ว่านี่คือสิ่งที่เขาจะต้องชดใช้จากกรรมที่เขาก่อ

“ฆ่าฉันซะ! ฆ่าฉันซะตอนนี้...” จินฝูเซิ่งหลับตาของเขาลง ไม่มีคำใดจะสามารถบรรยายความรู้สึกสิ้นหวังของเขาได้อีกแล้วในตอนนี้

ตู้จือเถิงมองไปที่จินฝูว่างก่อนจะยื่นมีดสั้นให้กับเขา “จัดการเขาซะ!”

จินฝูว่างไม่กล้ารับมีดสั้นมาจากมือของตู้จือเถิง เขาส่ายศีรษะอย่างลนลานก่อนจะพูดขึ้นว่า “คุณตู้ ผะ-ผมไม่กล้าทำแบบนั้น!”

“ถ้าคุณไม่จัดการเขาซะตอนนี้ นั่นแสดงว่าคุณไม่ซื่อสัตย์ต่อตระกูลตู้สินะ ถ้าเช่นนั้นฉันคงทำได้แค่ฆ่าคุณตายตามไปด้วยเท่านั้น!” ตู้จือเถิงขู่เขาด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว

ความรู้สึกหนาวสั่นสะท้านไปถึงสันหลังของจินฝูว่าง เขาไม่มีทางเลือกใดนอกจากรับมีดสั้นมาจากตู้จือเถิงด้วยมือที่สั่นเทา ก่อนจะพาตัวเองไปหาจินฝูเซิ่ง

แกร้ง!

เขาไม่เคยคิดเลยว่าจู่ๆ เฉินผิงจะมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของเขา ดาวนำโชคได้ส่องสว่างมาที่ฉันจริงๆ!

ตู้จือเถิงมองไปยังเฉินผิงก่อนจะถามอย่างสงสัย “แกเป็นใคร?”

“ผมบอกคุณไปแล้วก่อนหน้านี้ไม่ใช่หรือไง? ว่าผมมาที่นี่เพื่อจะคุยธุรกิจ” เฉินผิงตอบอย่างไร้เยื่อใยขณะที่เขาเดินไปหาจินฝูเซิ่งและช่วยพยุงเขาขึ้นจากพื้น

“คะ-คุณเฉิน คุณมาที่นี่ได้ทันเวลาพอดี! เพราะคุณแท้ๆ ผมจึงรอดมาได้อย่างหวุดหวิด” จินฝูเซิ่งพูดอย่างตะกุกตะกัก ถ้าหากเฉินผิงมาไม่ทันในวินาทีสุดท้าย เขาคงจะต้องกลายเป็นร่างไร้วิญญาณไปเสียแล้ว

“ผมมาที่นี่เพราะต้องการคุยธุรกิจกับคุณครับ ผมตั้งใจจะมาขอเช่าเรือสำราญ มันช่างบังเอิญอะไรเช่นนี้” เฉินผิงมองจินฝูเซิ่งด้วยรอยยิ้ม

“คุณเฉิน คุณสามารถบอกผมมาได้ทุกเมื่อถ้าคุณต้องการเรือ คุณสามารถเลือกลำไหนก็ได้ที่คุณต้องการ คุณไม่จำเป็นต้องเช่ามันด้วยซ้ำ” จินฝูเซิ่งตอบไปด้วยความจริงใจ

ขณะนั้นเอง เฉินผิงได้กลายเป็นผู้ช่วยชีวิตของจินฝูเซิ่ง เขาไม่จำเป็นจะต้องคิดทบทวนใดๆ ในการยกเรือให้กับเฉินผิง นับประสาอะไรกับการจะต้องคิดเงินเขา