หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1156

เพี้ยะ!

จินฝูเซิ่งตบไปที่หน้าของจินฝูว่างอย่างแรง จนแว่นตาของอีกฝ่ายกระเด็นออกไป

จินฝูเซิ่งตัวสั่นด้วยความโกรธก่อนจะตะคอก “ไปให้พ้นซะ! นับจากนี้ไป แกไม่ใช่คนของตระกูลจินอีกแล้ว แกไม่สมควรจะเป็นน้องชายของฉัน! อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก!”

เมื่อสิ้นคำ จินฝูว่างก็รีบวิ่งหนีเอาชีวิตรอดทันที

จากนั้น จินฝูเซิ่งพาตัวเองมาอยู่ที่ห้องโถงอย่างเหนื่อยล้า ขณะที่เฉินผิงกำลังนั่งจิบชาอยู่บนเก้าอี้

จินฝูเซิ่งเดินเข้ามายืนอยู่ข้างเฉินผิง เขาไม่กล้าที่จะนั่งเก้าอี้

“นั่งเถอะครับ” เฉินผิงพูดช้าๆ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จินฝูเซิ่งจึงกล้าที่จะนั่งลงและถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา เขาดูแก่ชราขึ้นมากในชั่วพริบตา การถูกหักหลังจากคนอันเป็นที่รักย่อมเป็นเรื่องที่ยากจะยอมรับสำหรับทุกคน

ในที่สุดจินฝูเซิ่งก็สงบสติอารมณ์ได้ก่อนจะถามเฉินผิงว่า “คุณเฉินครับ คุณต้องการจะเช่าเรือเมื่อไหร่ครับ? ผมจะได้สั่งให้คนของผมจัดเตรียมสิ่งของที่จำเป็นเอาไว้ครับ”

“ผมต้องการเรือพรุ่งนี้เช้าครับ จัดเตรียมห้องให้ผมด้วยผมจะได้พักผ่อน” เฉินผิงตอบอย่างเรียบๆ

“ตกลงครับ!” จินฝูเซิ่งพยักหน้าตอบด้วยความเคารพ

ณ ที่ตั้งของเขาอูซานอยู่ชายแดนของภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้ มีต้นไม้เขียวขจีตลอดทั้งปี อีกทั้งยังมีอากาศดีและบริสุทธิ์

เนื่องจากสภาพแวดล้อมในอุดมคติเช่นนี้ ทำให้เหล่าสัตว์มีพิษเติบโตได้อย่างรวดเร็ว รวมไปถึงเพิ่มพลังให้กับผู้ฝึกฝนวิชามารอีกด้วย

มีถ้ำธรรมชาติแห่งหนึ่งบนภูเขาอูซาน ได้มีสำนักหนึ่งเป็นของผู้ฝึกฝนวิชามารรู้จักกันในชื่อของสำนักอสูรฟ้า พวกเขาย้ายมาลงหลักปักฐานอยู่ที่ถ้ำแห่งนั่น เนื่องจากทั่วทั้งยุทธภพตามล่าพวกเขาอย่างไม่หยุดหย่อน

อันที่จริงแล้ว แม้ว่าสำนักอสูรฟ้าจะเพิ่งก่อตั้งได้ไม่นาน แต่อย่างไรก็ตาม จ้างชิงผู้นำของสำนักก็สามารถบรรลุไปถึงเจ้ายุทธ์ขั้นสองหลังจากการฝึกวิชาด้วยมนตร์ดำ

ชายคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นที่ภายนอกถ้ำของสำนักอสูรฟ้า

ไม่นาน ผู้คุ้มกันของสำนักสองถึงสามคนรีบล้อมเขาไว้ทันที

“คุณเป็นใคร?” หนึ่งในผู้คุ้มกันของสำนักอสูรฟ้าถาม