“ถ้าหากฉันบอกคุณว่านี่เป็นคำสั่งล่ะ? คุณจะยังคงไม่เชื่อฟังใช่มั้ย?”
จู้จื่อซานค่อยๆ ยืนขึ้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก
“คำสั่ง?” จ้างชิงยิ้มเย้ย “ผมไม่ได้เป็นสมาชิกของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ดังนั้นคุณจึงไม่มีสิทธิ์ที่จะมาสั่งผม”
“ไม่มีสิทธิ์รึ?”
จู้จื่อซานตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดึงเอาเหรียญตราออกมาและวางลงตรงหน้าของจ้างชิง
ดวงตาของจ้างชิงเบิกกว้าง เขาตะลึงงันในทันทีที่ได้เห็นเหรียญตราตรงหน้าเขา
“นะ-นี่มัน...”
จ้างชิงอ้าปากค้างจนกรามแทบจะติดพื้น ในขณะที่เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่างออกมา จู้จื่อซานก็ขัดจังหวะเขา
“สำนักอสูรฟ้าอยู่ในสถานที่ที่เป็นความลับเช่นนี้ คุณไม่สงสัยเลยหรือว่าฉันหามันเจอได้อย่างไร? คุณลองคิดดูสิ”
ท่าทีของจู้จื่อซานดูภาคภูมิใจและเย่อหยิ่งขณะที่เขาพูดต่อ “ทีนี้คุณจะทำตามคำสั่งฉันได้หรือยัง?”
“ครับท่าน” แม้ว่าเขายังไม่หายจากอาการตกใจ แต่จ้างชิงก็ก้มศีรษะลงและปฏิบัติตามคำสั่งของจู้จื่อซาน
“เยี่ยมมาก นี่คือข้อมูลของคนที่ฉันต้องการให้คุณไปฆ่า ไม่ว่าจะด้วยวิธีการใดหรือผลลัพธ์จะออกมาเป็นเช่นไร จงอย่าได้เอ่ยถึงชื่อของฉันเด็ดขาด จากนี้ก็ทำเหมือนกับว่าฉันไม่เคยได้มาที่นี่ คุณเข้าใจมั้ย?”
“เข้าใจแล้วครับ” จ้างชิงตอบกลับอย่างสุภาพนอบน้อม
หลังจากที่จู้จื่อซานจากไป จ้างชิงหยิบซองเอกสารขึ้นมา ภายในซองนั่นมีรูปของเฉินผิงอยู่!
จ้างชิงมองดูรูปใบนั้นอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเก็บมันลงไปในซองอีกครั้ง ขณะนี้เขายังไม่หายจากการตกใจจากการเปิดเผยของจู้จื่อซานในครั้งนี้
ไม่มีใครหน้าไหนจะกล้าคิดว่า ประธานแห่งสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จะมีอีกตัวตนลับที่เก็บซ่อนเอาไว้
สภายุทธจักรต่างเต็มไปด้วยกระทู้และข้อความที่ว่าด้วยเรื่องของการตามหาที่อยู่ของเฉินผิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...