หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1159

“อืม ชายหนุ่มจากตระกูลหนิงช่างเจ้าเล่ห์ยิ่งนัก เขาแข็งแกร่งกว่าต่งเจียห่าว ดังนั้นเราจะต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อตามหาเฉินผิงให้พบ”

ต่งลี่ฉวินหรี่ตาลงพร้อมด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาตมาดร้าย

“ท่านผู้เฒ่าต่งครับ คุณวางแผนตามหาเฉินผิงและขอให้เขาพักอาศัยอยู่ที่บ้านตระกูลต่งก็เพื่อจะปกป้องเขาอย่างนั้นหรือครับ? คุณไม่ได้ต้องการแก่นมังกรเหรอครับ?” พ่อบ้านเอ่ยถาม

“ปกป้องเขารึ?” ต่งลี่ฉวินเผยรอยยิ้มเล็กน้อย “เฉินผิงทำให้สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้และตระกูลหลงต้องขุ่นเคือง และตอนนี้ทั่วทั้งยุทธภพต่างต้องการให้เขาตาย พวกเราคงไม่มีความสามารถมากพอที่จะปกป้องเขาได้หรอก คุณก็รู้ว่าเจียห่าวจะเป็นยังไง หากฉันไม่พูดเช่นนั้นเขาคงไม่ออกไปตามหาเฉินผิงเป็นแน่ และเมื่อเราหาตัวเฉินผิงพบ ฉันก็จะแย่งเอาแก่นมังกรมาจากเขา ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ฆ่าเขา แต่เขาเองก็คงมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานหรอก”

“ผู้เฒ่าต่ง คุณช่างฉลาดยิ่งนัก!” พ่อบ้านกล่าวยกยอ

เรือสำราญหรูลำหนึ่งล่องลอยอยู่กลางทะเลอันแสนกว้างใหญ่

นอกเหนือจากลูกเรือแล้ว เฉินผิงเป็นเพียงผู้โดยสารคนเดียวของเรือลำนี้

เฉินผิงขังตัวเองอยู่ในห้องและเริ่มการฝึกบำเพ็ญฌานอย่างไม่หยุดหย่อน

เขามั่นใจว่าจะต้องช่วยเหลือแม่ของเขาและซูอวี่ฉีออกมาได้ ถ้าหากว่าเขาบรรลุการฝึกถึงขั้นวิญญาณใหม่ก่อนวันขึ้นปีใหม่นี้

อย่างไรก็ตาม การจะฝึกบำเพ็ญฌานจนบรรลุถึงขั้นวิญญาณใหม่นั้นเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยาก

ผู้ที่จะฝึกบำเพ็ญฌานสู่ขั้นวิญญาณใหม่นั้นจะต้องมีร่างกายที่แข็งแกร่งดุจอมตะเสียก่อน

หากเขาเป็นหนึ่งเดียวกับขั้นวิญญาณใหม่ได้สำเร็จ เขาจะสามารถสร้างร่างกายของเขาขึ้นมาได้ใหม่ แม้ว่าร่างกายของเขาจะกลายเป็นเถ้าถ่านก็ตาม

คนธรรมดาจะมองว่าผู้บำเพ็ญฌานวิญญาณใหม่นั้นเป็นดั่งอมตะ

ณ ห้องควบคุมของเรือสำราญ ลูกเรื่องจำนวนหนึ่งกำลังพูดคุยกันอย่างเกียจคร้าน

เรือสำราญลำนี้ล่องลอยอยู่กลางทะเล นั่นจึงทำให้พวกเขาไม่มีอะไรทำ พวกเขาใช้เวลาในแต่ละวันให้หมดไปกับการกิน การนอนและการพูดคุยกับคนอื่นๆ

ลูกเรือเหล่านี้ไม่รังเกียจที่จะต้องนอนอยู่เฉยๆ อันที่จริงพวกเขาออกจะชื่นชอบเสียด้วยซ้ำ ตราบใดที่พวกเขายังคงได้ค่าตอบแทนอย่างงาม

หลังจากที่พวกเขาขึ้นมาบนดาดฟ้าเรือ พวกเขาก็วิ่งตรงไปที่ห้องควบคุมของเรือทันที

พวกเขาเตะประตูของห้องควบคุมให้เปิดออก ก่อนที่จะตรงเข้าโจมตีกับเหล่าลูกเรือที่อยู่ในนั้น

ลูกเรือทุกคนต่างตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว เมื่อพวกเขาได้เห็นลายบนเสื้อที่พวกเขาสวมใส่

นี่คือเครื่องแบบของพวกโจรสลัดจากเกาะกะโหลกสวมใส่ ที่พวกเขาเพิ่งจะพูดคุยมาก่อนหน้านี้

ในตอนนี้ กลุ่มโจรสลัดได้มายืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้ว พวกเขาไม่อาจหยุดยั้งความกลัวที่กำลังเกาะกินหัวใจในตอนนี้

“มีคนอยู่กี่คนบนเรือลำนี้? ไปต้อนพวกมันมาที่ดาดฟ้าเรือให้หมด” โจรสลัดคนหนึ่งพร้อมด้วยลายปักรูปหัวกะโหลกสีแดงอยู่ที่หน้าอกข้างขวาบนชุดของเขาตะโกนสั่งเหล่าลูกเรือ

แข้งขาของเหล่าลูกเรืออ่อนแรงเมื่อได้ยินสิ่งที่โจรสลัดบอก เขาคงต้องล้มลงกับพื้นได้อย่างง่ายดายหาไม่มีใครคอยช่วยพยุงเขาไว้