หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1163

“ถ้าคุณเป็นโจรสลัดที่ไม่เคยทำร้ายใครมาก่อน ผมคงไว้ชีวิตพวกคุณ แต่ทว่า คุณคือผู้ฝึกวิชามารที่ฆ่าคนมามากมาย บอกผมทีว่าทำไมผมถึงต้องไว้ชีวิตพวกคุณด้วย?” เฉินผิงพูดอย่างเย็นชา

“คุณเฉิน คุณเข้าใจพวกเราผิดแล้ว พวกเราไม่ใช่ผู้ฝึกวิชามาร พวกเราถูกบังคับให้หนีถอยจากศัตรูของพวกเราก่อนจะมาตั้งรกรากที่เกาะที่แห้งแล้งเช่นนี้ ผมไม่เคยฆ่าคนธรรมดาทั่วไป ได้โปรดไว้ชีวิตพวกเราด้วยเถอะครับ คุณเฉิน” ปาถูพูดแย้ง

“คุณหาว่าผมใส่ร้ายคุณอย่างนั้นหรือ?” เฉินผิงหรี่ตามอง “มากับผม มาดูกันว่าคุณจะปากแข็งได้อีกสักกี่น้ำ”

เมื่อพูดจบ เฉินผิงก็เดินตรงไปยังด้านตะวันตกเฉียงใต้ของเกาะ

ปาถูและคนของเขาเดินตามเฉินผิงอยู่ด้านหลัง เขาเริ่มรู้สึกกระวนกระวายมากขึ้นเมื่อเขาตระหนักได้ว่าเฉินผิงกำลังมุ่งหน้าไปที่ใด

ที่ที่พวกเขากำลังมุ่งหน้าไปนั้น เต็มไปด้วยโครงกระดูกและหัวกะโหลกมากมายถูกฝังเอาไว้

ปาถูไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมเฉินผิงถึงรู้เกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ทั้งๆ ที่มาเป็นครั้งแรก

ใจของเขาเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่เขากำลังเดินไปยังจุดที่มีโครงกระดูกมากมายถูกฝังเอาไว้

เฉินผิงโบกมือของเขาเพื่อใช้พลังดูดโจรสลัดสองคนเข้ามาหาตัว

“ที่ตรงนี้แหละ ขุดตรงจุดนี้ขึ้นมา” เขาสั่งโจรสลัดทั้งสอง

โจรสลัดสองคนส่ายศีรษะของพวกเขาไปมาและมองไปที่ปาถู สำหรับพวกเขาแล้วจะรับคำสั่งจากปาถูเพียงเท่านั้น

พวกเขาทั้งสองลังเลที่จะทำตามคำสั่งของเฉินผิง

ก่อนที่พวกเขาทั้งสองจะรู้ตัว ศีรษะของพวกเขาทั้งสองก็ระเบิดออกด้วยแรงปะทะเสียแล้ว

โจรสลัดคนอื่นๆ ต่างตกตะลึงเมื่อได้รู้ว่าเฉินผิงนั้นโหดเหี้ยมและไร้ความปรานีแค่ไหน

“คุณสองคน มาที่นี่และขุดตรงจุดนี้เดี๋ยวนี้!” เฉินผิงชี้ไปที่โจรสลัดอีกสองคน

โจรสลัดทั้งสองรีบวิ่งเข้ามาและเริ่มขุดตามที่เขาบอกทันที

หลักจากขุดไปไม่นาน ก็เจอโครงกระดูกและหัวกะโหลกมากมาย

พลังงานลบเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว อุณหภูมิโดยรอบลดลงอย่างมาก

เหงื่อท่วมปาถูทันทีเมื่อเขาเห็นโครงกระดูกที่ถูกขุดขึ้นมา

“คุณมีอะไรจะแก้ตัวอีกมั้ย?” เฉินผิงจ้องเขม็งไปที่ปาถูอย่างไม่พอใจ

ดวงตาสีดำของเขากลับกลายเป็นเย็นชาและฉายแววอาฆาต

ตู้ม!

เมื่อปราศจากเรือ ไม่มีทางที่ปาถูจะว่ายน้ำไปถึงฝั่ง

เฉินผิงมองดูกลุ่มโจรสลัดที่เหลืออยู่ พวกเขาต่างหวาดกลัวและต้องการจะหนีไปจากที่นี่

อนิจจา เกาะแห่งนี้มีขนาดที่เล็กนัก มันไม่มีที่ไหนจะให้พวกเขาหลบหนีได้

แสงสีทองค่อยๆ ปกคลุมที่ฝ่ามือของเฉินผิง ก่อนจะค่อยๆ ก่อตัวและแผ่ขยายจนกระทั่งปกคลุมไปทั่วทั้งเกาะกะโหลก

แสงสีทองที่ปกคลุมนั้นส่งผลให้เลือดไหลออกจากจมูกและปากของพวกโจรสลัด ก่อนที่พวกเขาจะล้มลงกับพื้นและหมดลมหายใจในที่สุด

ไม่มีทางที่พวกเขาจะสามารถต้านทานพลังของเฉินผิงได้

เฉินผิงได้ทำการสังหารหมู่เหล่าโจรสลัดที่อยู่บนเกาะทั้งหมด เขามองไปทางทะเลก่อนจะรู้ตัวอีกทีว่าปาถูได้หายไปจากสายตาแล้ว

“เขาจมน้ำตายไปแล้วหรือเปล่านะ?” เฉินผิงพึมพำออกมา

ปรมาจารย์อาวุโสไม่มีทางจะจมน้ำตายได้อย่างง่ายดายเช่นนั้น

ขณะที่เฉินผิงกำลังสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น คลื่นยักษ์ก็ปรากฏขึ้นที่พื้นผิวของมหาสมุทร ทั่วทั้งเกาะสั่นสะเทือนเพราะแรงกระแทกจากคลื่น