สัตว์ร้ายขนาดใหญ่ความสูงอย่างน้องสิบสองเมตร ปรากฏตัวขึ้นในทะเลโดยมีปาถูนั่งอยู่บนหัวของมัน
หลังจากโผล่ขึ้นมาจากทะเล สัตว์ร้ายนั่นก็ว่ายตรงเข้าหาแผ่นดิน
เฉินผิงเข้าใจในทันทีว่าทำไมปาถูถึงได้กระโดดลงไปในทะเล
กลับกลายเป็นว่าเขามีไพ่ตายเก็บเอาไว้ เขารู้ดีว่าสัตว์ร้ายตนนี้จะต้องปรากฏตัวขึ้นที่ใต้ทะเล มีความเป็นไปได้อย่างสูงที่สัตว์ร้ายนี้จะเป็นสัตว์เลี้ยงของเขา
ขณะที่ปาถูกำลังจะหนีไป เฉินผิงสูดหายใจเข้าลึกๆ และกระโดดพุ่งตัวขึ้น
เขาเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว เร็วมากเสียจนร่างกายของเขาสร้างคลื่นยักษ์ในทะเล!
เจ้าสัตว์ร้ายตัวนั้นว่องไวเป็นอย่างมาก แต่เพียงไม่นานเฉินผิงก็สามารถไล่ตามมาจนทัน
ความหวาดกลัวก่อตัวขึ้นในแววตาของปาถูทันที เมื่อเขาได้เห็นว่าเฉินผิงไล่ตามเขามาจนทัน
“เฉินผิง เราไม่เคยมีความแค้นต่อกัน คุณจะไว้ชีวิตเราสักครั้งไม่ได้เหรอ?” ปาถูเอ่ยถาม
“ไว้ชีวิตงั้นรึ?” เฉินผิงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ถ้าผมปล่อยคุณไป แล้วผู้คนที่คุณฆ่าตายไปล่ะ พวกเขาจะสงบสุขได้ยังไงกัน!”
หลังจากพูดจบ เข้าเหวี่ยงหมัดเข้าใส่ทิศทางของปาถูทันที
เมื่อเห็นดังนั้น ปาถูกดฝ่ามือของเขาลงไปบนหัวของสัตว์ร้าย แสงประหลาดปรากฏขึ้นในดวงตาของมันทันที เห็นได้ชัดว่าสัตว์ร้ายตัวนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของปาถู
สัตว์ร้ายยกหางของมันขึ้นมาจากทะเล ก่อนที่มันจะใช้หางของมันฟาดเข้าใส่เฉินผิง
ตู้ม!
สัตว์ร้ายมีพลังมากจนน่าเหลือเชื่อ ดังนั้นเฉินผิงจึงถอยกลับอย่างรวดเร็วหลังจากได้รับแรงกระแทกของอีกฝ่าย
เฉินผิงลอยอยู่กลางทะเลและหรี่ตาลง
จากการปะทะกันของทั้งคู่ก่อนหน้านี้ เฉินผิงค้นพบว่าสัตว์ร้ายมีแก่นอสูรที่มีพลังเทียบเท่ากับปรมาจารย์ยุทธ์ระดับที่ห้า
ปรมาจารย์ยุทธ์ระดับที่ห้าจะต้องพ่ายแพ้ให้กับเจ้าอสูรนี้เป็นแน่ หากพวกเขาต้องต่อสู้กับมัน
สัตว์ร้ายตัวนี้ทรงพลังยิ่งกว่ามนุษย์ที่อยู่ในระดับเดียวกันเสียอีก
อย่างไรก็ตาม สัตว์ร้ายตัวนี้ไม่มีจิตใจหรือมีทักษะการต่อสู้เป็นของตัวเอง
เมื่อสัตว์ร้ายสามารถทำให้เฉินผิงล่าถอยไปได้ ปาถูจึงไม่รู้สึกหวาดหวั่นอีกต่อไป
เขาระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ฮ่า! เฉินผิงแกอาจจะไร้เทียมทานบนพื้นดิน แต่แกช่างไร้พลังในทะเลแบบนี้ แกไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสัตว์ร้ายของฉันหรอกนะ! ถ้าแกปล่อยฉันไปล่ะก็ ฉันเองก็จะไว้ชีวิตแกเหมือนกัน มิฉะนั้นเราคงจะต้องต่อสู้กันจนตายไปข้าง!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...