หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1171

“แกทำได้เท่านี้เองงั้นหรือ?” เฉินผิงถามด้วยแววตาที่ขุ่นเคือง

ไม่เพียงแค่ก้อนหินเท่านั้น แต่จ้างชิงยังสามารถรวบรวมเหล็กและโลหะได้อีกด้วย ซึ่งเฉินผิงสามารถทำลายมันทั้งหมดได้ด้วยหมัดเพียงหมัดเดียว

จ้างชิงระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเมื่อเห็นสีหน้าของเฉินผิง “แกคงไม่คิดว่าจะเอาชนะฉันได้อย่างง่ายดายเพียงเพราะเห็นว่ามีก้อนหินปกคลุมร่างกายของฉันหรอกนะ แต่แกจะลองดูก็ได้ถ้าแกไม่เชื่อ”

จ้างชิงเหวี่ยงหมัดของเขาที่มีขนาดเทียบเท่ากับเนินเขาเล็กๆ ตรงเข้าใส่ทิศทางของเฉินผิง

เมื่อเห็นดังนั้น เฉินผิงจึงกำหมัดแน่นขณะที่แสงสีทองยังคงแผ่กระจายออกมาจากร่างกายของเขา

เขากระโจนตัวขึ้นไปเผชิญหน้ากับกำปั้นหินบนอากาศ

ในความเห็นของเฉินผิง หมัดของเขานั้นมีพลังเพียงพอจะทำลายหินที่ปกคลุมร่างของจ้างชิงอยู่ให้กลายเป็นผุยผง

แต่ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้น กลับไม่เป็นไปตามที่เขาคาดคิดไว้

เมื่อกำปั้นทั้งสองปะทะกัน เฉินผิงสัมผัสได้ถึงแรงกดมหาศาลที่แขนของเขา ก่อนที่เขาจะกระเด็นถอยออกมาตกกระแทกลงที่พื้น

ตู้ม!

หมัดของจ้างชิงส่งให้เฉินผิงลงไปกองกับพื้นทันที

หลุมลึกหลายเมตรปรากฏขึ้น ขณะที่ร่างกายของเฉินผิงนั้นถูกฝังอยู่ใต้ก้อนหินมากมายอยู่ที่ก้นหลุม

“ฮ่า เจ้าเด็กโง่ แกคิดว่าฉันจะใช้เศษก้อนหินพวกนี้เป็นเกราะอย่างนั้นหรือ?”

จ้างชิงหัวเราะออกมาอย่างสะใจ เมื่อเห็นเฉินผิงถูกฝังอยู่ในหลุมลึก

ที่ด้านล่างของภูเขา สิงจวินขมวดคิ้ว

เขาไม่รู้มาก่อนเลยว่าจ้างชิงจะแข็งแกร่งได้ถึงเพียงนี้ ฉันคิดว่าเฉินผิงคงไม่สามารถจัดการกับเรื่องนี้ได้ด้วยตัวของเขาเอง

“เตรียมแหฟ้าตาข่ายดินเอาไว้ให้พร้อม อย่าปล่อยให้จ้างชิงหนีรอดไปได้อย่างเด็ดขาด” สิงจวินออกคำสั่ง

ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาดึงเชือกสีทองออกมาอีกครั้งและพร้อมที่จะโจมตีในทันที

ครืน...

เฉินผิงพุ่งตัวออกมาจากกองหิน ก่อนจะจ้องมองไปยังจ้างชิงด้วยความสับสน

เฉินผิงไม่เข้าใจว่า ทำไมพลังหมัดของเขาถึงไม่สามารถทำลายหินพวกนั้นได้?

แกร๊ง!

จ้างชิงหันมาที่เฉินผิงก่อนจะพูดเย้ย “หึ! อย่าเปลืองแรงจะดีกว่า แกไม่มีทางทำลายเกราะของฉันได้หรอก”

เฉินผิงกลับขึ้นมา สายตาของเขาจับจ้องไปที่สัตว์ร้ายที่อยู่ตรงหน้า

เขายังคงไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น จ้างชิงใช้วิธีการใดถึงทำให้ก้อนหินเหล่านั้นมีความแข็งแกร่งที่มากกว่าเหล็ก?

ขณะนั้นเอง ก็มีคลื่นพลังพุ่งกลับมาที่เฉินผิง เขาสัมผัสได้ว่าคลื่นพลังนี้ไม่ได้มาจากจ้างชิง แต่กลับมาจากก้อนหินพวกนั้นแทน

เฉินผิงกัดฟันก่อนจะพุ่งตัวไปข้างหน้า หมัดสีทองของเขารุนแรงจนดูราวกับว่าสามารถทะลุทะลวงได้ทุกสิ่ง มันกำลังบินพุ่งตรงเข้าใส่จ้างชิง

ตู้ม!

เกิดเสียงดังสนั่นขึ้นอีกครั้ง ทั่วทั้งภูเขาสั่นไหว จ้างชิงยังคงยืนนิ่งรับหมัดของเฉินผิงอย่างไม่สะทกสะท้าน แต่แล้วกลับกลายเป็นเฉินผิงที่เป็นฝ่ายกระเด็นออกไป

อวัยวะภายในของเฉินผิงเริ่มปั่นป่วน

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฉันสงสัยจริงๆ ว่าในสภาพเช่นนี้ แกจะสามารถปล่อยหมัดออกมาได้อีกกี่ครั้ง? รอจนกว่าแกหมดแรงเมื่อไหร่ เมื่อนั้นก็จะถึงตาของฉันบ้าง”

จ้างชิงหัวเราะอย่างสะใจอีกครั้ง