สำหรับคนอื่นๆ แล้วก็ดูไม่ออกเลยว่า คนทั้งสองเคยมีความขัดแย้งกันเมื่อนานมาแล้ว
“ขออภัยที่มาอย่างกะทันหัน คุณหนิง!”
หลัวเสียงลุกขึ้นและก้มศีรษะให้หนิงจื้อเล็กน้อย
หนิงจื้อนั่งลงที่โซฟากลาง “มีเรื่องอะไรที่ทำให้คุณต้องเดินทางไกลจากโม่เป่ยมาถึงบ้านพักตระกูลหนิงของเรา หลัวเสียง?”
หลัวเสียงมองไปในดวงตาของหนิงจื้อ เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายเองก็รู้ถึงสาเหตุที่เขาเดินทางมาหาเช่นกัน
แต่ถึงอย่างนั้น เขาเองก็ไม่มีความคิดที่จะปกปิดในสิ่งที่หนิงจื้อถาม เขาจึงกล่าวยอมรับ “คุณหนิง เฉินผิงได้ทำลายหอคอยสะกดมารและได้หลบหนีจากซีชวนซื่อมาที่นี่ ผมได้ไล่ตามเขามาตลอดทาง แต่ช่างโชคร้ายที่ผมคลาดสายตาไปจากเขาเสียก่อน ตอนนี้เขาได้ปรากฏตัวออกมาแล้วอีกทั้งยังสังหารจ้างชิงแห่งสำนักอสูรฟ้าอีก ผมมั่นใจว่าคุณเองก็คงรู้เรื่องนี้ดี ผมยังรู้อีกว่าคุณเองก็เกลียดเขา คุณหนิง ดังนั้น ผมจึงอยากจะร่วมมือกับคุณเพื่อกำจัดเขา!”
หนิงจื้อขมวดคิ้วเคร่งเครียดเมื่อได้ยินดังนั้น ทำลายหอสะกดมารงั้นหรือ? นั่นเป็นวัตถุโบราณนี่ เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะทำเช่นนั้นได้ ไม่ว่าเขาจะมีความสามารถแค่ไหนก็ตาม
ครั้งหนึ่งเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับต้นกำเนิดของหอสะกดมารจากพ่อบ้านของตระกูลกู่
ของวิเศษเช่นนั้นจะถูกทำลายลงได้อย่างไรกัน? เฉินผิงไม่มีความสามารถที่จะทำเช่นนั้นได้
“คุณกำลังสงสัยผมอย่างนั้นเหรอ? คุณหนิง?” หลัวเสียงตะลึงไปชั่วขณะก่อนจะอธิบายเพิ่มเติม “เป็นเรื่องจริงที่หอสะกดมารได้พังทลายลง ตอนนี้มันเหลือเพียงแค่ซากปรักหักพังเท่านั้น!”
หนิงจื้อรู้ดีว่าชายผู้นี้ไม่ได้โกหกเขา แต่เขาก็ยากที่จะเชื่อว่าหอสะกดมารจะพังทลายลงมาแบบนั้นจริงๆ
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดขึ้นว่า “ผมรู้! ถ้าเป็นเช่นนั้น แปลว่าเฉินผิงได้เอาสิ่งของที่ทำหน้าที่เสมือนแก่นแท้ของหอสะกดมารที่พังลงมาไปแล้วสินะ!”
เนื่องจากหอสะกดมารมีพลังมหาศาล มันจะต้องมีของวิเศษบางอย่างอยู่ภายในนั้นอย่างแน่นอน และเฉินผิงก็ได้เอาของสิ่งนั้นไป ดังนั้นหอสะกดมารจึงถล่มลงมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...