หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1178

ต่งเจียห่าวขับรถมาที่กระทรวงยุติธรรมเพื่อรับเฉินผิงเป็นการส่วนตัว

เขากอดเฉินผิงเอาไว้แน่นทันทีที่ได้พบ

“คุณนี่ช่างเหลือเชื่อจริงๆ ถึงขนาดฆ่าผู้นำของสำนักอสูรฟ้าได้ เฉินผิง! นับจากนี้ไป คุณคือคนที่โดดเด่นที่สุดในหมู่คนรุ่นใหม่ของทั่วทั้งยุทธภพในจิงตู!”

ดวงตาของต่งเจียห่าวฉายแววอิจฉา

เฉินผิงยิ้มรับก่อนจะพูด

“คุณชมผมเกินไปแล้ว ต่งเจียห่าว! ว่าแต่คุณมีเรื่องเร่งด่วนอะไรถึงได้ตามหาผม?”

“โอ้ ก็ไม่มีอะไรมาก คุณพ่อของผมท่านต้องการจะพบกับคุณ อีกทั้งในตอนนี้ผู้ฝึกยุทธ์ของตระกูลชั้นสูงต่างกำลังจับตาคุณอยู่ พ่อของผมเลยเชิญคุณมาที่บ้านของเราเพื่อที่จะได้หลบซ่อนตัวชั่วคราว” ต่งเจียห่าวกล่าว

“ได้โปรดฝากคำขอบคุณไปยังท่านผู้เฒ่าต่งด้วย แต่ผมคงไม่สามารถหลบหนีได้ตลอด และบางเรื่องเราก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้”

เฉินผิงไม่ต้องการหลบซ่อนตัวที่บ้านตระกูลต่ง เขาตั้งใจจะไปที่หุบเขายาเพื่อไปพบกับหลงอู่และคนอื่นๆ แล้วให้พวกเขาพาไปที่หมู่บ้านคนโฉด

วันปีใหม่ใกล้เข้ามาทุกที ดังนั้นเขาจึงวางแผนจะใช้พลังจากหมู่บ้านคนโฉดในการช่วยเหลือแม่ของเขาและซูอวี่ฉี หากเขาไม่สามารถทำมันได้ด้วยตัวของเขาเอง

แต่อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เขายังคงไม่รู้เรื่องราวเกี่ยวกับพลังของหมู่บ้านคนโฉด

“พ่อของผมได้จัดงานเลี้ยงใหญ่ที่บ้าน ถ้าคุณไม่สะดวกที่จะอยู่ที่บ้านของเรา ไม่ทราบว่าคุณจะรังเกียจมั้ยที่จะมาทานอาหารกับพวกเราสักมื้อ? นั่นจะช่วยยืนยันความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นระหว่างคุณกับตระกูลต่งของเรา หากตระกูลชนชั้นสูงตระกูลใดคิดที่จะเป็นปฏิปักษ์กับคุณ อย่างน้อยพวกเขาจะต้องเกรงกลัวตระกูลต่งของเรา”

ต่งเจียห่าวพูดเชิญชวนเฉินผิง

เมื่อเห็นว่าชายผู้นี้พูดเชิญชวนเขาขนาดนี้ เขาจึงไม่กล้าปฏิเสธ นอกจากนี้ การทานอาหารเพียงมื้อคงไม่ทำให้เขาเสียเวลาเท่าไหร่นัก

จากนั้นเขาจึงขึ้นรถและเดินทางไปยังบ้านตระกูลต่งพร้อมกับต่งเจียห่าว

เมื่อพวกเขามาถึง ต่งลี่ฉวินเดินออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง

“ฮ่าฮ่า ฉันได้ยินเจียห่าวพูดถึงคุณมานานแล้ว ในที่สุดฉันก็ได้พบกับคุณตัวเป็นๆ เสียที ฉันบอกได้เลยว่าคุณคู่ควรกับชื่อเสียงของคุณเป็นอย่างมาก ตอนนี้คุณมีชื่อเสียงมากเลยนะ คุณเฉิน!”

ต่งลี่ฉวินจับมือเฉินผิงอย่างสุภาพ

“คุณชมผมมากเกินไปแล้วครับ ผู้เฒ่าต่ง” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้ม

พวกเขานั่งลงที่โต๊ะรับประทานอาหารซึ่งมีงานเลี้ยงรออยู่

เฉินผิงพยักหน้าตอบ

“ก่วนเจีย ไปเอาชาผู่เอ๋อร์มาที”

ต่งลี่ฉวินมองไปที่พ่อบ้านของเขา ก่อนจะยิ้มให้อย่างมีเลศนัย

“รับทราบครับ!”

ก่วนเจียหันหลังและเดินจากไป

“คุณนี่ช่างโชคดีจริงๆ เฉินผิง ชาผู่เอ๋อร์ของพ่อผมนั้นเป็นของสุดพิเศษมาก คิดดูสิขนาดผมพ่อยังไม่อนุญาติให้ดื่มเลย เป็นเพราะคุณแท้ๆ ผมถึงได้มีโอกาสลิ้มลองรสชาติด้วยวันนี้ ขอบคุณนะเฉินผิง” ต่งเจียห่าวพูดกับเฉินผิง

เฉินผิงยิ้มเล็กน้อย “ผมรู้สึกยินดีเช่นกันครับ ผู้เฒ่าต่ง”

เขาไม่ได้สงสัยอะไรเลย แม้ว่าท่าทีของต่งลี่ฉวินจะดูลุกลี้ลุกลนก็ตาม

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงรู้ว่าต่งเจียห่าวเป็นคนมีเกียรติ ดังนั้นเขาจึงคิดว่าพ่อของเขาคงไม่แย่ไปกว่ากัน