หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1179

หลังจากนั้นไม่นานชาผู่เอ๋อร์ก็ถูกยกมาเสิร์ฟที่โต๊ะ ก่อนที่ต่งลี่ฉวินจะรินชาลงในถ้วยให้เฉินผิงด้วยตัวเอง

“ลองชิมดูสิ คุณเฉิน”

เขาโบกมือทำท่าเชื้อเชิญให้เฉินผิงลองลิ้มรสดื่มชาที่เขาริน โดยพยายามทำให้ดูแนบเนียนที่สุด

ฉันจะไม่ยอมให้ทุกอย่างที่วางแผนมาต้องมาจบลงตอนนี้เด็ดขาด

“ขอบคุณครับ ผู้เฒ่าต่ง”

เฉินผิงยกถ้วยชาขึ้นมาจิบหลังจากกล่าวคำขอบคุณ

“ไม่เลวเลยครับ แต่ผมไม่ค่อยสันทัดเรื่องของชาเท่าไหร่” เฉินผิงกล่าวยอมรับด้วยความเขินอายเล็กน้อย

“ฮ่าฮ่า ฉันเองก็ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญเหมือนกัน ในเมื่อมันไม่แย่ งั้นก็ดื่มเพิ่มอีกหน่อยสิ” ต่งลี่ฉวินหัวเราะออกมาเบาๆ

เฉินผิงยกชาขึ้นดื่มจนหมด

ในขณะเดียวกัน ต่งลี่ฉวินถอนหายใจอย่างรู้สึกโล่งอก

ต่งเจียห่าวก็ดื่มชาไปพร้อมกับเฉินผิง แต่ผู้เป็นพ่อก็ไม่คิดที่จะห้ามเขา

เนื่องจากเขามียาถอนพิษ ดังนั้นลูกชายของเขาจึงไม่เป็นอะไรถึงแม้ว่าจะดื่มชาเข้าไปเช่นกัน

เวลาดำเนินไป พวกเขาทั้งดื่มและทานอาหาร เมื่อถึงเวลาสมควร เฉินผิงจึงลุกขึ้นเพื่อที่จะขอลากลับ

“คุณเฉิน ตอนนี้สำนักและตระกูลผู้ฝึกยุทธ์ทั่วทั้งจิงตูต่างกำลังจ้องเล่นงานคุณอยู่ ถ้าคุณไม่รังเกียจ อยู่พักที่บ้านตระกูลต่งของเราก่อน คุณจะได้อยู่เป็นเพื่อนเจียห่าวอีกด้วย!” ต่งลี่ฉวินรบเร้าเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกำลังจะจากไป

“ขอบคุณสำหรับข้อเสนอครับผู้เฒ่าต่ง แต่ผมยังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องจัดการ น้ำใจครั้งนี้ผมคงต้องขอรับไว้ด้วยใจครับ”

อนิจจา เฉินผิงกล่าวปฏิเสธเขาอย่างแน่วแน่

“คุณเฉินได้โปรดรอสักครู่ ยังมีอีกบางเรื่องที่ฉันอยากจะถามคุณ!”

เมื่อต้องการจะหยุดชายคนนั้นเอาไว้ ต่งลี่ฉวินจึงหันไปหาต่งเจียห่าวและสั่งว่า “เจียห่าว แม่ของแกโทรมา บอกให้แกไปรับเธอ รีบไปได้แล้ว!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ต่งเจียห่าวจึงไม่มีทางเลือกนอกจากไปรับแม่ของเขา เขาจึงหันมากล่าวกับเฉินผิง “ถ้าเช่นนั้น ผมต้องขอตัวก่อนนะเฉินผิง”

“ไม่เป็นไรต่งเจียห่าว คุณรีบไปเถอะ!”