หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 118

เมื่อเห็นซุนเสี่ยวเหมิงพูดแบบนี้ ทุกคนไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อแล้ว ชุยจื้อหย่วนเพิ่งนึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ตอนอยู่บนถนน โดนรถเบนท์ลี่ย์คันหนึ่งขับแซง

“เฉินผิง นายคงไม่ได้เพื่อที่จะแกล้งมาถึงก่อนหน้าฉัน เรียกรถเบนท์ลี่ย์มารับโดยเฉพาะ คงจะเสียเงินไปเยอะเลย ต้องทำถึงขนาดนี่เลยเหรอ?”

ชุยจื้อหย่วนพูดด้วยสีหน้าเหยียด

สีหน้าที่แบบที่ ต่อให้คุณนั่งรถเบนท์ลี่ย์มา ต่อให้มาถึงก่อนฉัน แต่ฉันก็ยังคงมองไม่เห็นหัวคุณอยู่ดี

“รถเบนท์ลี่ย์คันนั้นไม่ใช่รถที่พี่เฉินผิงเรียกมารับโดยเฉพาะ แต่เป็นเพื่อนของพี่เฉินผิง” หวังหันหันพยายามอย่างหนักเพื่อแก้ต่างให้กับเฉินผิง เธอไม่อยากให้เฉินผิงโดนคนเหล่านี้ดูถูก

“หึ เขานะหรือจะมีเพื่อนที่ซื้อรถเบนท์ลี่ย์? เธออย่ามาไร้เดียสาเลยน่า นอกจากเธอ ใครจะเชื่อเขา?” ชุยจื้อหย่วนพูดเสียงเย็นชา ตามด้วยการเอ่ยถามทุกคน “พวกนายเชื่อหรือเปล่า?”

“ไม่เชื่อ คนจนก็ต้องคบกับคนจน คนจนๆอย่างเฉินผิง จะเป็นไปได้ไงที่จะมีเพื่อนซื้อรถเบนท์ลี่ย์”

“เสแสร้งไง ใครก็พูดได้ ถ้างั้นฉันก็มีเพื่อนที่ซื้อเครื่องบินส่วนตัว”

“นี่ถือว่าเป็นการเสแสร้งที่ล้มเหลวว่าไหม? ไม่ได้ดูฐานะตัวเองเลย กล้าพูดมาได้ว่ามีเพื่อนซื้อเบนท์ลี่ย์”

ทุกคนพูดเยาะเย้ยดูถูกใส่เฉินผิง

แม้แต่ซุนเสี่ยวเหมิงก็ไม่เชื่อว่ารถเบนท์ลี่ย์คันนั้นเป็นของเพื่อนเฉินผิง มีเพียงหวังหันหันที่เชื่อเฉินผิงอย่างไม่ต้องสงสัย

เมื่อเห็นเฉินผิงไม่พูดสักคำ คงคิดว่าเฉินผิงใจเสาะไปแล้ว ชุยจื้อหย่วนใบหน้าดีใจกระดี๊กระด๊าขึ้นมา “พวกเรารีบเข้าไปกันเถอะ ผู้จัดการใหญ่สิงรออยู่ ฉันขอพูดไว้ก่อนเลยนะ วันนี้ใครกล้าทำให้ผู้จัดการใหญ่สิงไม่พอใจ ฉันจะทำให้พวกเธอได้เห็นดีแน่”

ทุกคนต่างพากันผงกหัว พวกเขาแม้แต่ชุยจื้อหย่วนยังไม่กล้า ไม่ต้องพูดถึงสิงจวินยิ่งไม่กล้าเข้าไปใหญ่

ชุยจื้อหย่วนพาทุกคนมาที่ห้องรับรองเดียวที่สิงจวินบอกไว้ ทุกคนจัดแจงเสื้อผ้ากันอยู่ด้านนอก สูดลมหายใจเข้าลึก อยากจะปรับอารมณ์ตั้งสติก่อนที่จะเข้าไปด้านใน

ตอนที่ทุกคนกำลังจัดการตัวเองอยู่นั้น เฉินผิงกลับผลักประตูห้องเดินเข้าไปด้านใน ทำให้ชุยจื้อหย่วนโกรธขึ้นมาทันที

หลังจากที่ทุกคนตามเข้าไปด้านใน ก็เห็นว่าภายในห้องไม่มีสิงจวิน จึงได้ผ่อนหายใจลง

มีเพียงหวังหันหันที่ยังแก้ต่างให้กับเฉินผิง “พี่เฉินผิงไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น ผู้จัดการชุยคุณอย่าเพิ่งโมโห”

หวังหันหันกลัวเฉินผิงจะตกงาน ถึงยังไงกว่าจะหางานที่ดีแบบนี้ได้มันใช้เรื่องง่าย แถมสวัสดิการยังดีอีกด้วย

“คุณยังไม่มีความสามารถที่จะไล่ผมออกหรอก”

เฉินผิงมองไปยังชุยจื้อหย่วน พูดด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม

เฉินผิงรู้ว่าสิงจวินคนนั้นไม่มีทางเห็นด้วยกับชุยจื้อหย่วนที่จะไล่เขาออก ในเมื่อสิงจวินเป็นคนให้เขาอยู่ในบริษัทนี้ต่อ แน่นอนว่าไม่ไล่เขาออกง่ายๆ แบบนี้อย่างแน่นอน

“แกพูดว่าอะไร? ฉันเป็นผู้จัดการแผนกขาย ทั้งแผนกขายฉันพูดอะไรก็ต้องเป็นอย่างนั้น ทำไมฉันจะไล่แกที่เป็นพนักงานเล็กๆ ออกไม่ได้ ต่อให้แกเป็นคนที่ผู้จัดการใหญ่สิงให้อยู่แล้วยังไงล่ะ? ฉันก็สามารถไล่แกออกได้ ในแผนกขายฉันใหญ่สุด”

ชุยจื้อหย่วนโกรธจนด่ากราดใส่เฉินผิง