หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1181

ต่งลี่ฉวินนั้นอยู่ในระดับเจ้ายุทธ์เป็นอย่างน้อย

ด้วยความสามารถของเฉินผิงในตอนนี้ เป็นเรื่องยากมากที่จะต่อสู้กับยอดฝีมือระดับเจ้ายุทธ์ ความพ่ายแพ้ของเขาย่อมเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้หากเขาต้องเผชิญหน้ากับคนเหล่านี้พร้อมกัน

ดังนั้นเฉินผิงจึงตัดสินใจหนี แต่ดูเหมือนว่าต่งลี่ฉวินจะคาดการณ์แผนการรับมือของเฉินผิงเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว

ขณะที่เฉินผิงกระโดดขึ้น ต่งลี่ฉวินก็โบกแขนของเขาขึ้นไปในอากาศ

ตาข่ายขนาดมหึมาก่อตัวขึ้นจากพลังลมปราณได้ปิดกั้นเส้นทางของ เฉินผิงเอาไว้

เขาเหวี่ยงหมัดออกไปอย่างรวดเร็ว

ตู้ม!

เมื่อตาข่ายยักษ์สลายไปกลายเป็นจุดแสงระยิบระยับ ร่างของเฉินผิงก็ถูกเหวี่ยงลอยไปด้านหลังทันที ก่อนจะกระแทกลงกับพื้นอย่างแรง

ณ จุดนั้นเอง เขารู้ในทันทีว่าเขาได้พลาดโอกาสทองในการหลบหนีไปเสียแล้ว

ในตอนนี้ เขาคิดได้ว่าการป้องกันที่ดีที่สุดของเขาคือการโจมตี

ด้วยความคิดนั้น เฉินผิงจึงคำรามออกมาอย่างสุดเสียง เขารวบรวมพลังมังกรทั้งหมดในตัวของเขาก่อนจะใช้ร่างเกราะทองคำ เกล็ดสีทองประกายปรากฏขึ้นและห่อหุ้มร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว

จากนั้น ทั่วทั้งร่างกายของเฉินผิงก็เปล่งแสงสีทองเจิดจ้า

“หมัดเซิ่งกวง!”

เงากำปั้นมากมายพุ่งไปยังทิศทางของต่งลี่ฉวิน พลังหมัดอันน่าสะพรึงกลัวกระจายเต็มไปในอากาศและปกคลุมไปทั่วทั้งบ้านตระกูลต่งทั้งหมด

แววตาบูดบึ้งปรากฏขึ้นบนใบหน้าของต่งลี่ฉวิน เขาไม่คาดคิดว่าพลังออร่าของเฉินผิงจะน่ากลัวถึงเพียงนี้

เขาเริ่มสงสัยว่ามันคุ้มค่ากันแล้วหรือไม่ กับการที่เขาทำให้เฉินผิงต้องขุ่นข้องหมองใจเพราะต้องการได้มาซึ่งแก่นมังกร

เมื่อพลังออร่าเข้าใกล้ต่งลี่ฉวิน เขาก็โบกมือของเขาเล็กน้อย ส่งผลให้เกิดระลอกคลื่นแสงกระจายออกไปโดยมีเขาเป็นจุดศูนย์กลาง

เสี้ยววินาทีนั้นเอง ออร่าอันทรงพลังที่ดูเหมือนเกิดจากการบรรจบกันของพลังแห่งสวรรค์และปฐพีได้ล้อมรอบต่งลี่ฉวิน

ความสามารถของต่งลี่ฉวินนั้นเป็นสิ่งที่ไม่อาจมองข้าม

มิฉะนั้น เขาคงไม่สามารถสร้างชื่อเสียงในจิงตูได้

เขาเชี่ยวชาญในการใช้เวทมนตร์และวิชาทุกแขนง

หมัดเซิ่งกวงของเฉินผิงดูไร้ผลโดยสิ้นเชิง เนื่องจากพลังมหาศาลนั้นได้ถูกออร่าดูดกลืนทันที ส่งผลให้การโจมตีของเฉินผิงนั้นไร้ผล

จากนั้นต่งลี่ฉวินโบกมือเบาๆ อีกครั้ง ก็เกิดลำแสงที่มองไม่เห็นจากพลังออร่าอย่างรวดเร็ว

ดูเหมือนว่าพลังออร่าของเขาไม่ได้ดูดซับพลังโจมตีของฉันเอาไว้ แต่กลับกักเก็บพลังงานเอาไว้แทน ก่อนที่จะเบนเข็มกลับมาที่ฉัน

ตู้ม!

ตู้ม!