ทุกคนต่างตกตะลึง เมื่อได้เห็นภาพการแยกร่างของเฉินผิงทั้งหมดจำนวนหกร่าง
มีเพียงต่งลี่ฉวินเพียงคนเดียวที่ไม่สะทกสะท้าน
“คุณกล้าดียังไงมาหลอกฉันด้วยภาพลวงตาเช่นนี้?”
ต่งลี่ฉวินไม่สนใจวิชากระบี่เก้าเงาของเฉินผิงเลยแม้แต่น้อย
เฉินผิงยังคงนิ่งเงียบ เขาคิดว่าการพูดคำใดออกมาในเวลานี้จะยิ่งทำให้เสียพลังงานไปโดยเปล่าประโยชน์
“ตายซะ!”
เฉินผิงกระโดดขึ้น ก่อนที่ร่างแยกของเขาจะกระโดดตามไป
ร่างแยกทั้งหกของเฉินผิงลอยอยู่กลางอากาศราวกับเทพเจ้า
จากนั้นพลังของกระบี่อันน่าอัศจรรย์สองสายก็ถูกปล่อยออกมา
พลังการโจมตีทั้งสองผสานเข้าด้วยกันเป็นหนึ่ง ก่อนจะพุ่งตรงเข้าหาต่งลี่ฉวิน
พลังกระบี่อันรุนแรงพุ่งผ่านอากาศ ราวกับว่ามันกำลังฉีกเนื้อผ้าออกจากกัน
พลังไฟแห่งวิญญาณลุกโชนปกคลุมกระบี่
พลังอันน่าสะพรึงกลัวของกระบี่ทำให้สมาชิกของตระกูลต่งจำนวนหนึ่งต้องวิ่งหนีไป พวกเขาส่วนใหญ่ไม่สามารถทนต่อความร้อนที่แผดเผามาจากพลังไฟแห่งวิญญาณบนกระบี่ได้
แต่เมื่อพลังงานดาบอันน่าสะพรึงกลัวนี้พุ่งเข้าใส่ออร่าพลังของต่งลี่ฉวิน ภาพที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง
ทันทีที่สัมผัสกับออร่า พลังของกระบี่ก็หายวับไปอย่างไร้ร่องรอย ราวกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ถ้าไม่ใช่เพราะความร้อนที่หลงเหลืออยู่ในชั้นบรรยากาศ คงไม่มีใครเชื่อว่าเฉินผิงได้ปล่อยพลังกระบี่อันน่าสะพรึงกลัวออกมาก่อนหน้านี้
“คุณเป็นเพียงแค่ปรมาจารย์ยุทธ์เท่านั้น ไม่ว่าคุณจะมีของวิเศษสักกี่ชิ้น พวกมันต่างก็ไร้ความหมายเมื่ออยู่ต่อหน้าฉันทั้งนั้น” ต่งลี่ฉวินพูดอย่างใจเย็น
เมื่อพูดจบ เขาโบกแขนของเขาชี้ไปที่เฉินผิง เขาใช้แขนของเขาแทนกระบี่
เกิดลำแสงตัดผ่านออร่าพลังของเขา
จากนั้น พลังดาบอันน่าสะพรึงกลัวแบบเดียวกันก็พุ่งกลับมายังทิศทางของเฉินผิง
แต่จากประสบการณ์ครั้งที่แล้ว ครั้งนี้เฉินผิงได้เตรียมความพร้อมมาเป็นอย่างดี
เขาก้าวเท้าไปด้านข้างก่อนจะหลบพลังดาบนั้นอย่างรวดเร็ว แต่ทว่าพลังของดาบส่วนหนึ่งยังเฉี่ยวหลังของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...