หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1182

ทุกคนต่างตกตะลึง เมื่อได้เห็นภาพการแยกร่างของเฉินผิงทั้งหมดจำนวนหกร่าง

มีเพียงต่งลี่ฉวินเพียงคนเดียวที่ไม่สะทกสะท้าน

“คุณกล้าดียังไงมาหลอกฉันด้วยภาพลวงตาเช่นนี้?”

ต่งลี่ฉวินไม่สนใจวิชากระบี่เก้าเงาของเฉินผิงเลยแม้แต่น้อย

เฉินผิงยังคงนิ่งเงียบ เขาคิดว่าการพูดคำใดออกมาในเวลานี้จะยิ่งทำให้เสียพลังงานไปโดยเปล่าประโยชน์

“ตายซะ!”

เฉินผิงกระโดดขึ้น ก่อนที่ร่างแยกของเขาจะกระโดดตามไป

ร่างแยกทั้งหกของเฉินผิงลอยอยู่กลางอากาศราวกับเทพเจ้า

จากนั้นพลังของกระบี่อันน่าอัศจรรย์สองสายก็ถูกปล่อยออกมา

พลังการโจมตีทั้งสองผสานเข้าด้วยกันเป็นหนึ่ง ก่อนจะพุ่งตรงเข้าหาต่งลี่ฉวิน

พลังกระบี่อันรุนแรงพุ่งผ่านอากาศ ราวกับว่ามันกำลังฉีกเนื้อผ้าออกจากกัน

พลังไฟแห่งวิญญาณลุกโชนปกคลุมกระบี่

พลังอันน่าสะพรึงกลัวของกระบี่ทำให้สมาชิกของตระกูลต่งจำนวนหนึ่งต้องวิ่งหนีไป พวกเขาส่วนใหญ่ไม่สามารถทนต่อความร้อนที่แผดเผามาจากพลังไฟแห่งวิญญาณบนกระบี่ได้

แต่เมื่อพลังงานดาบอันน่าสะพรึงกลัวนี้พุ่งเข้าใส่ออร่าพลังของต่งลี่ฉวิน ภาพที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

ทันทีที่สัมผัสกับออร่า พลังของกระบี่ก็หายวับไปอย่างไร้ร่องรอย ราวกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

ถ้าไม่ใช่เพราะความร้อนที่หลงเหลืออยู่ในชั้นบรรยากาศ คงไม่มีใครเชื่อว่าเฉินผิงได้ปล่อยพลังกระบี่อันน่าสะพรึงกลัวออกมาก่อนหน้านี้

“คุณเป็นเพียงแค่ปรมาจารย์ยุทธ์เท่านั้น ไม่ว่าคุณจะมีของวิเศษสักกี่ชิ้น พวกมันต่างก็ไร้ความหมายเมื่ออยู่ต่อหน้าฉันทั้งนั้น” ต่งลี่ฉวินพูดอย่างใจเย็น

เมื่อพูดจบ เขาโบกแขนของเขาชี้ไปที่เฉินผิง เขาใช้แขนของเขาแทนกระบี่

เกิดลำแสงตัดผ่านออร่าพลังของเขา

จากนั้น พลังดาบอันน่าสะพรึงกลัวแบบเดียวกันก็พุ่งกลับมายังทิศทางของเฉินผิง

แต่จากประสบการณ์ครั้งที่แล้ว ครั้งนี้เฉินผิงได้เตรียมความพร้อมมาเป็นอย่างดี

เขาก้าวเท้าไปด้านข้างก่อนจะหลบพลังดาบนั้นอย่างรวดเร็ว แต่ทว่าพลังของดาบส่วนหนึ่งยังเฉี่ยวหลังของเขา

ร่างเกราะทองคำของเขาเปราะบางราวกับแผ่นกระดาษ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีของต่งลี่ฉวิน

นั่นคือความแตกต่างระหว่างปรมาจารย์ยุทธ์และเจ้ายุทธ์

พรสวรรค์หรือเทคนิคอาจเพียงพอที่จะชดเชยความแตกต่างระหว่างระดับย่อย หรือทักษะระหว่างผู้ฝึกยุทธ์สองคนที่อยู่ระดับเดียวกัน

แต่ความต่างระหว่างระดับนั้น คือช่องว่างที่ไม่สามารถข้ามไปได้

มีเพียงระดับเจ้ายุทธ์เท่านั้นที่จะช่วยให้ผู้ฝึกยุทธ์เรียนรู้และสามารถทำความเข้าใจทักษะและเทคนิคใหม่ๆ ได้

เฉินผิงยังไม่บรรลุถึงขั้นกึ่งเจ้ายุทธ์ ถ้าเขาอยู่ในระดับกึ่งเจ้ายุทธ์แล้ว บางทีเขาอาจจะไม่ลงเอยในสภาพที่เลวร้ายเช่นนี้เมื่อต้องเผชิญหน้ากับต่งลี่ฉวิน

เขาลุกขึ้นจากพื้นด้วยความยากลำบาก แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บ แต่เฉินผิงยังคงมุ่งมั่นและไม่ยอมแพ้

เขาจะไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ตราบใดที่เขายังมีชีวิตอยู่

เมื่อเห็นเฉินผิงลุกขึ้นยืนขึ้นอีกครั้ง ต่งลี่ฉวินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจก่อนจะพูดขึ้น “คุณเต็มไปด้วยศักยภาพที่ยอดเยี่ยม แต่คุณก็มีหัวใจของราชสีห์ผู้เย่อหยิ่ง ในเมื่อคุณไม่ยอมก้มหัวให้กับผู้อื่น สิ่งเดียวที่รอคุณอยู่คือความตายเท่านั้น”

จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้น ทันใดนั้นดาบก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา ก่อนที่ต่งลี่ฉวินจะเหวี่ยงดาบไปที่ลำตัวของเฉินผิง