หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1184

แสงเรืองอ่อนๆ ส่องมาที่ร่างของเฉินผิง ทำให้พลังออร่าของเขาลดลงอย่างมาก พลังปราณสัมผัสของเขาสั่นคลอนทันทีที่แสงนั่นส่องเข้ามา

เจดีย์ตกลงมาจากท้องฟ้า ในขณะนั้น ดวงตาของเฉินผิงเต็มไปด้วยประกาย ปราณสัมผัสของเขาฟื้นตัวอีกครั้ง พลังออร่าของเขาเริ่มก่อตัวขึ้นภายในร่างกาย

“หยุดนะ!”

ขณะที่เจดีย์กำลังตกลงมาใส่เฉินผิง จู่ๆ ต่งเจียห่าวก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ก่อนที่เขาจะมายืนอยู่ข้างเฉินผิง

เมื่อเห็นดังนั้น ต่งลี่ฉวินก็โบกมือของเขาอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้เจดีย์ลอยกลับขึ้นไปบนฟ้าและหายไปทันที

“พ่อ พ่อกำลังทำอะไรน่ะ?”

ต่งเจียห่าวมองไปที่พ่อของเขาด้วยความสับสน

ผู้ที่เดินตามหลังต่งเจียห่าวอยู่ไม่ไกลคือผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่ง จากรูปพรรณสัณฐานแล้วเธอคือแม่ของต่งเจียห่าว

เธอมองไปที่ต่งลี่ฉวินด้วยสีหน้าที่งุนงงไม่แพ้กัน เธอมองดูบ้านตระกูลต่งที่ตอนนี้เหลือแค่เพียงเศษซากปรักหักพังเท่านั้น “นี่มันเกิดอะไรขึ้น ลี่ฉวิน?”

สีหน้าของต่งลี่ฉวินหมองลงทันที ก่อนที่เขาจะพูดด้วยความเคร่งขรึม “ไม่ต้องสนใจเหตุการณ์ที่นี่ รีบไปจากที่นี่ซะ”

“พ่อครับ ทำไมพ่อถึงทำร้ายเฉินผิง? ถ้าพ่อไม่อธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น ผมจะไม่ยอมไปไหนทั้งนั้น”

ต่งเจียห่าวต้องการรู้ว่าแท้ที่จริงแล้วเกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่ ต่งลี่ฉวินและเฉินผิงยังนั่งอยู่ด้วยกันก่อนที่เขาจากไป ต่งเจียห่าวจึงสงสัยว่าทำไมตอนนี้พวกเขาจึงต้องต่อสู้กัน

สีหน้าของต่งลี่ฉวินยิ่งมัวหมอง เขาไม่รู้จะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นให้ลูกชายของเขาฟังยังไง

ต่งลี่ฉวินคุ้นเคยกับนิสัยและพฤติกรรมของลูกชายเป็นอย่างดี

ไม่เช่นนั้น เขาคงไม่สร้างสถานการณ์เพื่อล่อให้ต่งเจียห่าวออกไป

“พ่อของคุณต้องการแก่นมังกรที่อยู่ในร่างกายของผม เพื่อที่จะมอบมันให้คุณ” เฉินผิงอธิบายเมื่อสังเกตเห็นว่าต่งลี่ฉวินเอาแต่นิ่งเงียบ

“ผมขอโทษจริงๆ เฉินผิง ให้โอกาสผมอีกสักหน่อยเถอะ ผมจะไปขอโทษคุณอย่างเป็นทางการในภายหลัง ตอนนี้คุณควรกลับไปก่อน” ต่งเจียห่าวพูดกับเฉินผิงอย่างรู้สึกผิด

เฉินผิงมองต่งเจียห่าวอย่างเงียบๆ เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเช่นกัน เขาจึงหันหลังและเตรียมที่จะเดินจากไป

“คุณยังไปไม่ได้!”

เมื่อเห็นเช่นนั้น ต่งลี่ฉวินยังคงขวางไม่ให้เฉินผิงเดินออกไป

“ถ้าพ่อกล้าขวางเขาละก็ ผมจะจบชีวิตตัวเองต่อหน้าพ่อตรงนี้เลย!”

ต่งเจียห่าวหยิบมีดสั้นและจ่อมันไปที่คอของเขาทันที

สีหน้าของผู้เป็นแม่หม่นหมองโดยพลัน เธอหวาดกลัวจนแทบเสียสติเมื่อได้เห็นการกระทำของต่งเจียห่าว เธอเกลี้ยกล่อมลูกชายของเธอด้วยร่างกายที่สั่นเทา “เจียห่าว ฟังแม่นะ วางมีดนั่นลงเถอะลูก ได้โปรดอย่าทำอะไรโง่ๆ เลยนะ”

“ปล่อยเฉินผิงไป ไม่อย่างงั้น ถ้าผมตายตระกูลต่งก็จะไร้ผู้สืบสกุล” ต่งเจียห่าวข่มขู่ต่งลี่ฉวิน