หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1189

การฝึกบำเพ็ญฌานอย่างสงบดูเหมือนจะเป็นเรื่องยากสำหรับเฉินผิง

ในเวลานี้ เขาคงทำได้เพียงใช้หมู่บ้านคนโฉดสำหรับเป็นที่พักชั่วคราวเท่านั้น

เฉินผิงบอกหลงอู่ถึงแผนที่เขาวางไว้

เมื่อหลงอู่ได้ยินว่าเฉินผิงตั้งใจที่จะช่วยแม่ของเขาจากพวกตระกูลหลง และช่วยซูอวี่ฉีจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ เขาส่ายศีรษะของเขาทันที

“มันคงไม่ง่ายแบบนั้น ไม่ว่าจะเป็นตระกูลหลงหรือพวกสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ พวกเขาไม่ได้เป็นอย่างที่เห็นในตอนนี้”

“ไม่มีใครรู้ว่าอำนาจของพวกเขาแผ่ขยายไปมากขนาดไหน”

“คุณเคยรู้บ้างไหมว่าทำไมคุณชี่ถึงได้กำลังปกป้องและไม่เอาผิดคุณ?”

“เขาต้องการให้คุณก่อความวุ่นวายในยุทธภพแห่งจิงตู”

“เมื่อนั้นความจริงจะปรากฏขึ้นจากความโกลาหล”

“เช่นเดียวกันกับทางการ คุณคิดว่าคุณจะสามารถรับมือกับตระกูลหลงและพวกสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เพียงลำพังอย่างนั้นหรือ?”

หลงอู่พยายามห้ามเฉินผิง เขาไม่ต้องการให้เฉินผิงมั่นใจจนเกินไป หากเฉินผิงทำอะไรบุ่มบ่าม ผลที่ตามมานั้นอาจยากเกินกว่าจะคาดเดาได้ ความเร่งรีบอาจจะทำให้เขาพบกับหายนะ

เฉินผิงครุ่นคิดอย่างหนักเมื่อได้ยินคำพูดของหลงอู่

เขาอาจจะรีบร้อนจนเกินไป แต่อย่างไรก็ตาม การนั่งมองแม่ของเขาและซูอวี่ฉีทนทุกข์ทรมานแบบนั้นยิ่งทำให้เขาร้อนใจ

เมื่อเห็นเฉินผิงนิ่งเงียบไม่พูดอะไร หลงอู่จึงตบที่ไหล่เขาเบาๆ “สิ่งที่คุณทำได้ในตอนนี้ก็คือเพิ่มพลังของคุณให้แข็งแกร่งกว่านี้ เมื่อคุณมีพลังที่มากพอคุณก็จะแก้ปัญหาทุกอย่างได้ อย่าไปใส่ใจกับสิ่งอื่น มิฉะนั้นจะส่งผลต่อความก้าวหน้าในการฝึกบำเพ็ญฌานของคุณ”

เฉินผิงพยักหน้าแล้วพูดว่า “คุณหลงครับ คุณช่วยพาผมไปที่หมู่บ้านคนโฉดได้ไหมครับ? ผู้คนมากมายกำลังจับตาดูผมอยู่ ทำให้ผมไม่สามารถจะหาสถานที่ที่เงียบสงบในหารฝึกได้เสียที แม้ว่าหุบเขายาจะเงียบสงบ แต่คนมากมายต่างรู้จักสถานที่แห่งนี้ ถ้าหากว่ามีใครสักคนค้นพบสถานที่แห่งนี้ คุณซูและคนอื่นๆ คงไม่สามารถรับมือไหว ผมต้องการจะใช้หมู่บ้านคนโฉดช่วยซื้อเวลาในการฝึกบำเพ็ญฌานของผมครับ”

“แต่ว่า..” เมื่อหลงอู่ได้ยินเช่นนั้น เขาก็จมอยู่ในห้วงแห่งความคิด

เขาต้องการช่วยเฉินผิง แต่ไม่สามารถขอความช่วยเหลือจากสี่วายร้ายได้ เนื่องจากพวกเขาได้ชดใช้หนี้บุญคุณความแค้นไปหมดแล้วในการช่วยเหลือเฉินผิง

“เฉินผิง คุณกำลังจะจากไปอีกแล้วใช่มั้ย?” กู่หลิงเอ๋อร์เอ่ยถาม

เมื่อใดที่เฉินผิงกลับมา เขามันจะจากไปภายในสองถึงสามวัน

เฉินผิงพยักหน้าและพูดว่า “ใช่ ผมอาจจะเดินทางพรุ่งนี้!”

สีหน้าของกู่หลิงเอ๋อร์ดูเศร้าหมองเล็กน้อยเมื่อเธอได้ยินว่าเขากำลังจะจากไปในเร็ววันนี้

“คราวนี้คุณจะไปที่ไหนเหรอ? มีผู้คนมากมายข้างนอกนั้นต่างจับตามองคุณอยู่ มันอันตรายนะที่จะเดินทางไปไหนมาไหนในตอนนี้”

กู่หลิงเอ๋อร์เองก็ทราบข่าวในสภาและสถานการณ์ในปัจจุบันของเฉินผิง

“หากผมอยู่ที่หุบเขายา เพียงไม่นานสถานที่แห่งนี้ก็จะพินาศลง ผมจะไปฝึกบำเพ็ญฌานในสถานที่ที่สงบและถูกซ่อนไว้เป็นอย่างดี จากนั้นผมจะตรงไปสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เพื่อช่วยซูอวี่ฉีออกมาทันทีผมแข็งแกร่งพอ ป่านนี้เธอคงเจ็บปวดและทรมานมากมายเป็นแน่...”

ขณะที่เขานึกถึงซูอวี่ฉี แววตาของเฉินผิงเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด