หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1190

ถ้าซูอวี่ฉีไม่ตามเขาไปวันนั้น เธอคงไม่ถูกจับตัวไปโดยสมาชิกของพวกสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้

“ถ้าอย่างนั้น ฉันขอไปกับคุณด้วยได้มั้ย? ไม่อย่างนั้น ฉันคงต้องเป็นกังวลตลอดเวลาแน่นอน!”

กู่หลิงเอ๋อร์ต้องการเดินทางไปพร้อมกับเฉินผิง

“ไม่ มันอันตรายเกินไปถ้าคุณมากับผม ผมไม่สามารถปกป้องคุณได้ คุณควรฝึกบำเพ็ญฌานถ้าหากคุณพอมีเวลา เมื่อคุณมีพละกำลังที่แข็งแกร่งมากพอ ผมอาจจะเป็นฝ่ายต้องการให้คุณมาปกป้องแทน” เฉินผิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ใช่ คุณซูจะต้องผลิตยามากมายเพื่อช่วยฉันในการฝึก ฉันจะต้องพยายามฝึกอย่างหนัก”

กู่หลิงเอ๋อร์พยักหน้ายืนยัน

ขณะนั้น เฉินผิงได้เปิดแหวนเก็บของของเขา ก่อนจะหยิบภาพทิวเขาเก้าหมื่นลี้ออกมา

“นี่ สิ่งนี้จะช่วยคุณในการฝึกบำเพ็ญฌาน คุณคงจะรู้วิธีใช้มันนะ”

เฉินผิงมอบภาพวาดให้กับกู่หลิงเอ๋อร์

“คุณเก็บมันไว้เถอะ คุณไม่จำเป็นต้องใช้มันฝึกบำเพ็ญฌานเหรอ?”

กู่หลิงเอ๋อร์รู้ดีว่า เฉินผิงจำเป็นต้องใช้ภาพวาดนั่นมากกว่าตัวของเธอเอง

“รับไว้เถอะ ฉันยังมีของวิเศษชิ้นอื่นที่จะช่วยฉันในการฝึกบำเพ็ญฌาน!” เฉินผิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ด้วยพลังของหอสะกดมาร เฉินผิงจึงไม่จำเป็นต้องใช้ภาพนั้นในตอนนี้ ดังนั้น นี่จึงเป็นเวลาที่เหมาะสมที่จะมอบมันให้กับกู่หลิงเอ๋อร์

กู่หลิงเอ๋อร์ไม่ปฏิเสธและรับเอาภาพทิวเขาเก้าหมื่นลี้มา

ขณะเดียวกันนั้นเอง หลงอู่ก็เดินเข้ามาพร้อมกับใบหน้าที่มีความสุข

“เฉินผิง เขาตอบตกลงมาแล้ว ติงปู้ต้ายินยอมให้คุณเข้าไปที่หมู่บ้านคนโฉดได้”

หลงอู่ไม่คาดคิดเลยว่าติงปู้ต้าจะยอมตกลงได้อย่างง่ายดายเพียงนี้

เฉินผิงยิ้มก่อนจะพูดขึ้น “ขอบคุณครับ คุณหลง”

“อย่าพูดถึงมันเลย แต่ก็แปลกนะผมไม่คิดมาก่อนเลยว่าติงปู้ต้าจะยอมตกลงง่ายดายแบบนี้” หลงอู่พูดด้วยความตื่นเต้น

หลังจากพูดคุยกันสักพัก หลงอู่และกู่หลิงเอ๋อร์ก็เดินออกไปจากห้องเพื่อให้เฉินผิงได้พักผ่อนก่อนที่จะเดินทางไปยังหมู่บ้านคนโฉดในวันรุ่งขึ้น

อีกทางด้านหนึ่ง ต้นไม้น้อยใหญ่ในป่าต่างถูกไฟเผาไหม้ล้มลงกับพื้น ฝุ่นและควันคละคลุ้งไปทั่วอากาศ

หนิงจื้อยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย เข้าได้วางแผนทุกอย่างเอาไว้หมดแล้ว

หลัวเสียงตกตะลึง เขาไม่คิดว่าหนิงจื้อจะมีจิตใจที่ชั่วช้าเช่นนี้

หากตระกูลหลัวออกตามหาเฉินผิงเพื่อแก้แค้นให้เขา ไม่ว่าพวกเขาจะชนะหรือพ่ายแพ้ หนิงจื้อล้วนได้ผลประโยชน์

“เจ้าคนสารเลวน่ารังเกียจ! ถึงฉันตายเป็นผีฉันก็จะตามหลอกหลอนแก!” หลัวเสียงกัดฟันกรอด

ทันทีที่เขาพูดจบ หนิงจื้อก็แทงดาบในมือลงไปที่กลางใจของหลัวเสียง

ในที่สุด หลัวเสียงก็สิ้นลมหายใจ ตายไปด้วยดวงตาที่ยังคงเบิกโพลง

“จัดการศพของพวกตระกูลหลัวซะ”

หลังจากสังหารหลัวเสียงแล้ว หนิงจื้อสั่งลูกน้องของเขาสามคนของตระกูลหนิงที่ยังรอดชีวิตอยู่

แม้ว่าพวกเขาบาดเจ็บสาหัส แต่พวกเขาก็ยังคงปฏิบัติตามคำสั่ง

พวกเขาทั้งสามเดินเข้าไปจัดการและอุ้มศพมากมายของตระกูลหลัว ทันใดนั้น หนิงจื้อได้กวัดแกว่งดาบของเขา ฟันไปที่คอของลูกน้องของเขาทั้งสาม