หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1192

“หลัวเสียง... หลัวเสียง!”

หลัวจินจั่วร้องไห้ขณะที่กำลังกอดศพของหลัวเสียง

หลัวเสียงนั้นเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูล ตอนนี้เขาได้เสียชีวิตลง นั่นถือเป็นจุดสิ้นสุดของสายเลือดตระกูลหลัว

ยิ่งไปกว่านั้น หลัวจินจั่วรู้ดีว่าหลัวจินโย่วจะต้องเสียสติเป็นแน่ หากว่าเขาได้เห็นศพของลูกชายหลังจากเสร็จสิ้นการเก็บตัวฝึกวิชา

หลังจากร้องไห้เป็นเวลานาน หลัวจินจั่วค่อยๆ ลุกขึ้นพร้อมกับเปล่งรัศมีพลังสังหารอันรุนแรง

เขามองที่หนิงจื้ออย่างเยือกเย็นด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

“ใครฆ่าหลัวเสียง?” หลัวจินจั่วกัดฟันถาม

หลังจากมองหลัวจินจั่ว หนิงจื้อก็ตัวสั่นเทาด้วยความกลัว ก่อนที่เขาจะตั้งสติแล้วพูดออกมา “คุณหลัวเสียงถูกฆ่าตายโดยเฉินผิงครับ”

“เฉินผิงเหรอ?”

หลัวจินจั่วไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าเฉินผิงคือใคร

ขณะนั้นพ่อบ้านได้เดินเข้ามากระซิบ “หลัวเสียงไม่ได้มีเรื่องบาดหมางกับเฉินผิง ทำไมเขาถึงต้องฆ่าหลัวเสียงด้วยล่ะครับ?”

หลัวจินจั่วเองก็รู้สึกกังขาอยู่ภายในใจเช่นกัน ว่าเพราะเหตุใดเฉินผิงจึงต้องฆ่าหลัวเสียง

หนิงจื้อรีบอธิบายทุกอย่างทันที

เขาบอกหลัวจินจั่วเกี่ยวกับหอคอยสะกดมาร ทั้งยังบอกอีกว่า หลัวเสียงต้องการตามหาเฉินผิง จึงมาหาเขาเพื่อขอยืมคนโดยไม่ได้บอกรายละเอียด

เขาบอกเรื่องทุกอย่างตามที่เกิดขึ้นจริง ยกเว้นเพียงอย่างเดียวที่ไม่ได้บอกคือเรื่องที่เขาเป็นคนฆ่าหลัวเสียง

หนิงจื้อรู้ดีว่าครอบครัวตระกูลหลัวนั้นจะต้องสอบสวนเรื่องนี้อย่างแน่นอน และจะไม่ถือเอาคำพูดของเขาเป็นหลัก

เขาคิดทุกอย่างเอาไว้ล่วงหน้าก่อนที่เขาจะมาที่นี่ และบอกหลัวจินจั่วในทุกสิ่งที่เกิดขึ้นตามความจริง

ด้วยการกระทำเช่นนี้ ไม่ว่าตระกูลหลัวจะสืบยังไง พวกเขาก็จะพบว่าสิ่งที่เขาเล่าไปนั้นเป็นความจริง

หลังจากฟังคำของหนิงจื้อ หลัวจินจั่วหันไปยังพ่อบ้าน

พ่อบ้านพยักหน้าและกล่าวว่า “คุณหลัวจินจั่วครับ เมื่อคุณหลัวเสียงออกจากบ้านไป เขาได้พูดเรื่องที่คล้ายกันนี้ เขาเคยเอ่ยถึงชื่อของเฉินผิงครับ พวกเขาไปที่จิงตู ผมเคยติดต่อกับคุณหลัวเสียงครั้งหนึ่ง และเขาก็บอกว่าอยากจะขออยู่ที่จิงตูอีกสักสองถึงสามวัน แต่ผมก็ไม่กล้าถามอะไรเขาไปมากกว่านี้ครับ!”

เมื่อหลัวจินจั่วได้ยินดังนั้น เขาถึงกับต้องตะลึงงัน เขานึกภาพไม่ออกเลยว่าทำไมเฉินผิงถึงได้มีความเกี่ยวข้องกับหมู่บ้านคนโฉดได้

“เฉินผิงมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับหมู่บ้านคนโฉดอย่างนั้นรึ?” หลัวจินจั่วเอ่ยถาม

“ผมเองก็ไม่ค่อยแน่ใจนัก แต่ผมเชื่อว่าพวกหมู่บ้านคนโฉดต้องไม่เป็นศัตรูกับตระกูลหลัวเพราะเห็นแก่เฉินผิงอย่างแน่นอนครับ”

หนิงจื้อกังวลว่าหลัวจินจั่วจะไม่กล้าล้างแค้นเฉินผิง หลังจากที่เขาได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับหมู่บ้านคนโฉด

นอกจากนี้ หมู่บ้านคนโฉดมีชื่อเสียงฉาวโฉ่ สำหรับสี่วายร้ายนั้นเป็นที่รู้กันดีว่าพวกเขามีพฤติกรรมและการกระทำที่คาดเดาได้ยาก

ด้วยเหตุนี้ จึงไม่มีใครกล้าไปมีเรื่องกับหมู่บ้านคนโฉด

“หึ แม้แต่หมู่บ้านคนโฉดยังปกป้องเฉินผิง ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้หลัวเสียงต้องตายเปล่า ฉันจะต้องถล่มหมู่บ้านคนโฉดให้ราบเป็นหน้ากลอง”

หลัวจินจั่วกำหมัดของเขาแน่นพร้อมกับแววตาที่เยือกเย็น

“คุณหลัวจินจั่วครับ ความแข็งแกร่งของหมู่บ้านคนโฉดนั้นไม่ธรรมดา หรือว่าเราควรปรึกษาหารือเรื่องนี้กับคุณหลัวจินโย่วหลังจากที่เขาฝึกวิชาเสร็จครับ?” พ่อบ้านกล่าวแนะนำหลัวจินจั่ว