หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1196

หลังจากเห็นติงปู้ต้า หลัวจินจั่วก็โค้งคำนับและทักทาย "ผมชื่อหลัวจินจั่วจากตระกูลหลัวแห่งโม่เป่ย เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบคุณ คุณติง"

ติงปู้ต้าโค้งรับการเคารพจากเขา และผายมือส่งสัญญาณให้หลัวจินจั่วนั่งลง จากนั้นก็ถามอาคันตุกะว่า “คุณหลัวจินจั่ว เหตุใดจึงมาไกลถึงหมู่บ้านคนโฉดได้? ผมจำได้ว่าตระกูลของเราทั้งคู่ไม่เคยติดต่อกันมาก่อน”

หลังจากเงียบไปสักพัก หลัวจินจั่วก็เอ่ยขึ้นว่า “คุณติง ผมมาวันนี้ก็เพื่อขอให้คุณมอบคนคนหนึ่งมาให้ผม”

“คนอย่างนั้นหรือ? ใครกัน?” ติงปู้ต้าขมวดคิ้ว

“เป็นชายที่ชื่อเฉินผิง” ดวงตาของหลัวจินจั่วเป็นประกายด้วยความโกรธหลังจากที่พูดชื่อนี้ “เขาฆ่าหลานชายของผม และหลบหนีมาที่หมู่บ้านคนโฉดแห่งนี้ คุณติง ผมหวังว่าคุณจะส่งตัวฆาตกรมาให้ผม เพื่อให้ผมได้ล้างแค้นให้หลานชาย”

ถ้อยคำของเขายิ่งทำให้ติงปู้ต้าขมวดคิ้วหนักยิ่งขึ้น ฉันไม่คิดว่าเฉินผิงจะมีเรื่องบาดหมางกับตระกูลหลัวแห่งโม่เป่ย ถึงขนาดเอาชีวิตคนของตระกูลนั้น!

ติงปู้ต้าบอกกล่าว “ผมไม่เคยได้ยินชื่อนี้เลย เขาไม่มีทางเข้ามาในหมู่บ้านคนโฉดของผมเด็ดขาด”

ท่าทีของหลัวจินจั่วเย็นยะเยือกลงหลายขุม เขาคำราม “แต่มีคนเห็นเฉินผิงหลบหนีเข้ามาในหมู่บ้านคนโฉดแห่งนี้ คุณติง คุณจะไม่เห็นเขาเลยได้อย่างไร? คุณคิดจะต่อต้านตระกูลหลัวเพื่อเฉินผิงอย่างนั้นหรือ? วันนี้ผมจะต้องออกจากหมู่บ้านคนโฉดไปพร้อมกับตัวเขาให้ได้ ไม่ว่าจะเป็นหรือตาย ถ้าหากคุณไม่ส่งตัวเขามา คุณติง คุณจะต้องชดใช้ในราคาที่สูงมากนะ”

คำขู่ของเขาทำให้ติงปู้ต้าและสี่วายร้ายทั้งสามคนที่เหลือโกรธ

ติงปู้ซานทนไม่ได้อีกต่อไปและตะโกนออกมาทันทีว่า "คุณคิดว่าตระกูลหลัวแห่งโม่เป่ยของคุณเป็นใครกัน กล้าดียังไงมาขู่หมู่บ้านคนโฉดของเรา คุณเฉินอยู่ที่หมู่บ้านคนโฉดของเราแล้วจะทำไม ชดใช้งั้นหรือ ราคาเท่าไหร่ล่ะ ถุย! คุณอยากตายหรือไง!”

ขณะเดียวกัน หลัวจินจั่วมีสีหน้าบูดบึ้งทันทีที่ติงปู้ซานโวยวาย

หลัวจินจั่วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุณยอมรับแล้วสินะว่าเฉินผิงอยู่ที่นี่ หมายความว่าคุณไม่คิดจะส่งตัวของเขามาให้ผมใช่ไหม?”

“แน่นอน เราไม่ส่งให้เด็ดขาด! คุณจะทำอะไรงั้นหรือ” ติงปู้ซานโต้กลับ

หลัวจินจั่วทุบฝ่ามือลงบนโต๊ะด้วยความโกรธก่อนที่จะตะโกนออกมาว่า “วอนซะแล้ว ติงปู้ซาน!”

โต๊ะไม้เนื้อแดงที่แข็งแรงแตกละเอียดทันที

สี่วายร้ายเดินตามเขาออกไป พร้อมกับสมาชิกของหมู่บ้านคนโฉดที่ตามมากันติดๆ

ทุกคนเดินออกมาจากหมู่บ้านคนโฉด ก่อนจะมาหยุดที่ผืนดินว่างเปล่าผืนหนึ่ง

“เข้ามาเลย!” ติงปู้ซานกวักมือท้าทายหลัวจินจั่วมาต่อสู้กันตัวต่อตัว

ติงปู้ต้ารีบยื่นมือออกมาขวางติงปู้ซาน และเตือนว่า “ถอยไป ติงปู้ซาน ฉันจะสู้กับเขาเอง เรายังไม่รู้ฝีมือของเขาเลย”

เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาสี่วายร้าย เนื่องจากยังไม่สามารถประเมินความสามารถของหลัวจินจั่วได้ ดังนั้น ติงปู้ต้าจึงตัดสินใจต่อสู้กับหลัวจินจั่วเองเพื่อความปลอดภัยที่มากกว่า

“ฉันไม่กลัวเขาหรอก ติงปู้ต้า” ติงปู้ซานผู้ซึ่งรอคอยการต่อสู้อย่างใจจดใจจ่อเอ่ยขึ้น

“ติงปู้ซาน นายต้องฟังติงปู้ต้า!” ติงปู้เอ้อร์พูดเตือนในขณะที่ดึงติงปู้ซานถอยออกมา