หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 12

“ฆ่ามันเลย เอาให้ตาย...”

ฟู่เหว่ยที่ถูกเฉินผิงตบกระเด็นยกมือขึ้นกุมหน้า พลางร้องคำรามอย่างเหี้ยมโหด!

เซียวเหล่ยที่อยู่บนเวทียกมุมปากขึ้นแสดงรอยยิ้มที่เลือดเย็น!

ทุกคนต่างมองเฉินผิงอย่างขบขัน ไม่มีใครสงสารหรือยื่นมือเข้ามาช่วยเขาเลย!

ใบหน้าของเฉินผิงที่กำลังถูกคนนับสิบรุมล้อมได้เผยรอยยิ้มเย้ยหยันขึ้น เขายกเท้ามาด้านหน้าและกระทืบลงไปทันที

ตูม...

แรงกระทืบหนักหน่วงราวพสุธากัมปนาท สะเทือนเลือนลั่นไปทั่วทั้งห้องจัดเลี้ยง

เสียงร้องของพวกลิ่วล้อทั้งสิบกว่าคนดังขึ้น จากนั้นต่างก็กระเด็นลอยไปคนละทิศละทาง โต๊ะเก้าอี้โดยรอบถูกกระแทกจนแตกกระจัดกระจาย สภาพในงานตอนนี้เละเทะไปหมด!

เวลานี้ แขกเหรื่อในงานต่างตกตะลึง!

เมื่อชายหัวล้านเห็นลูกน้องนอนเรียงรายอยู่บนพื้น ความรู้สึกเย็นวาบขึ้นผุดไล่ขึ้นมาจากเท้า!

ที่ข้างเวทีเวลานี้ ชายวัยกลางคนแต่งตัวภูมิฐานผู้หนึ่งได้ขมวดคิ้วแน่นแล้ว

เขาผู้นี้ก็คือเซียวเหยียน ผู้นำแห่งตระกูลเซียว ซึ่งก็คือบิดาของเซียวเหล่ย วันนี้เป็นวันมงคลของบุตรชาย แน่นอนว่า เขาจะต้องอยู่ด้วย!

เหตุการณ์เมื่อสักครู่ที่เฉินผิงจัดการกับลิ่วล้อทั้งสิบกว่านาย ได้ตกอยู่ในสายตาของเซียวเหยียนแล้ว

เขาเองก็เป็นผู้ฝึกยุทธ์คนหนึ่ง จึงดูออกว่าฝีมือของเฉินผิงนั้นไม่ธรรมดา

เซียวเหล่ยบนเวทีขมวดคิ้วขึ้นเมื่อได้เห็นเหตุการณ์ “บัดซบ ไม่ได้เรื่องทั้งนั้น”

สิ้นเสียงคำราม เซียวเหล่ยก้าวลงจากเวที

“ที่รักคะ...”

เกิ่งซานซานรีบวิ่งตามลงไปด้วย

“เหล่ยเอ๋อร์ อย่าหุนหันพลันแล่น...”

เวลานี้ เซียวเหยียนที่นั่งเงียบอยู่ข้างเวทีมาโดยตลอดก็รีบวิ่งเข้าไป เขากลัวว่าลูกชายจะเสียเปรียบ

“เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้น...”

พนักงานรักษาความปลอดภัยของโรงแรมนับสิบถือไม้กระบองเข้ามา

โรงแรมฟู่เหาดำเนินกิจการมาห้าหกปีแล้ว ยังไม่เคยเห็นใครกล้าก่อเรื่องวุ่นวายที่นี่ โรงแรมฟู่เหาแห่งนี้เป็นทรัพย์สินของตระกูลซู ซึ่งอภิมหาเศรษฐีอันดับต้นๆ ในหงเฉิงเชียวนะ

ยิ่งไปกว่านั้น นี่เป็นงานแต่งงานของคุณชายใหญ่แห่งตระกูลเซียว ว่ากันถึงความแข็งแกร่งของตระกูลเซียวก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าตระกูลซูเท่าใดนัก ในช่วงเวลาสำคัญนี้ ใครกันที่กล้ามาก่อเรื่องวุ่นวายที่นี่ เบื่อชีวิตแล้วหรืออย่างไรกัน

…………

ณ ห้องวีไอพีชั้นสาม ซูเหวินจงขมวดคิ้วขึ้นหลังจากได้ยินเสียงโครมครามที่ชั้นล่าง

ผู้จัดการโรงแรมรีบร้อนเข้ามาพร้อมด้วยใบหน้าชุ่มเหงื่อ

“ข้างล่างเกิดอะไรขึ้น”

ซูเหวินจงถามอย่างหงุดหงิด

“ประธานซูครับ มีคนมาก่อความวุ่นวายในงานแต่งงานของตระกูลเซียวครับ ทั้งทำร้ายคน แล้วยังทำลายข้าวของด้วยครับ”

ผู้จัดการโรงแรมรีบรายงาน

เซียวเหยียนมองออกว่าผู้จัดการกำลังคิดอะไร เขายิ้มเยาะ “เรื่องนี้ตระกูลเซียวจะจัดการเอง พวกแกไสหัวออกไปได้แล้ว”

“ได้ครับ ได้ๆ พวกเราจะรีบไปเดี๋ยวนี้”

เมื่อไม่ต้องรับผิดชอบอะไร ผู้จัดการโรงแรมรีบพยักหน้าด้วยความยินดี

“พ่อ ผมไม่เอาแขนขามัน ผมจะเอาชีวิตมัน กล้ามาก่อกวนงานแต่งของผม ผมต้องการให้มันตาย...”

เซียวเหล่ยพูดจบก็มองเฉินผิงด้วยสายตาโกรธแค้น “เฉินผิง วันนี้ฉันจะต้องฆ่าแกให้ได้ ฉันจะให้แกได้รู้ว่า คนที่ทำให้ฉันโกรธจะมีจุดจบยังไง”

“ฉันก็บอกไปแล้วไง ถ้าให้ฉันมาร่วมงานแต่งงานแล้วละก็ งานแต่งของพวกนายจะไม่มีทางลุล่วงอย่างแน่นอน นายไม่เชื่อเอง ตอนนี้ยอมเชื่อหรือยังล่ะ”

เฉินผิงมองเซียวเหล่ย และยิ้มออกมาอย่างไม่เกรงกลัวเลยสักนิด

“เชื่อบ้านแกสิ...”

เซียวเหล่ยชูกำปั้นพุ่งไปที่เฉินผิงอย่างดุดัน!

ตูมมม!

กร๊อบบบ!

เพียงเสียงกระดูกลั่นที่ดังขึ้น แขนของเซียวเหล่ยก็คดงอผิดรูปทันที เห็นได้ชัดว่ามันหักเสียแล้ว

“โอ๊ย...”

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้เซียวเหล่ยร้องออกมาจนแทบขาดใจ

ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างตื่นตะลึง เฉินผิงคนนี้กล้าลงมือกับเซียวเหล่ยเชียว เกรงว่าจะเป็นการรนหาที่ตายจริงๆ