หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 13

“เหล่ยเอ๋อร์!” เซียวเหยียนรีบเข้าไปประคองเซียวเหล่ย และเมื่อตรวจดูอาการจึงพบว่าแขนของเซียวเหล่ยได้ไปหักแล้ว และไม่มีทางรักษาให้หายเป็นปกติได้ภายในเวลาเพียงไม่กี่เดือน

“ไอ้สารเลว แกกล้าทำร้ายลูกชายฉัน แกต้องตาย...”

ในตอนแรก เซียวเหยียนเพียงต้องการสั่งสอนให้เฉินผิงหลาบจำเพราะงานแต่งงานยังต้องดำเนินต่อ แต่เวลานี้ ในสมองของเขามีแต่เพียงความคิดที่จะฆ่าเฉินผิงให้ตาย ไม่เช่นนั้นแล้ว เขาจะต้องเสียหน้าให้บรรดานักธุรกิจแห่งหงเฉิงจำนวนมากมายขนาดนี้เป็นแน่

เซียวเหยียนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อระดมเหล่าบอดี้การ์ดของตระกูล บอดี้การ์ดเหล่านี้ได้รับการว่าจ้างด้วยเงินจำนวนมาก แต่ละคนล้วนเป็นผู้เชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้ด้วยกันทั้งสิ้น!

อีกทั้งยังเก่งกาจกว่าพวกชายหัวล้านหลายเท่าตัว พวกชายหัวล้านก็แค่อันธพาลข้างถนนที่คอยเดินตามก้นและคอยประจบสอพลอเซียวเหล่ยผู้ซึ่งเป็นทายาทเศรษฐีไปวันๆ!

เฉินผิงไม่ได้รู้สึกร้อนใจเมื่อเห็นเซียวเหยียนโทรศัพท์เรียกพ่ายพลมา เขานั่งลงอีกครั้งและค่อยๆ ยกถ้วยชาขึ้นดื่ม การกระทำของเฉินผิงถือเป็นการยั่วโมโหเซียวเหยียนอย่างที่สุด ชัดเจนว่าเขากำลังดูถูกตระกูลเซียว!”

“พ่อ ฆ่ามันเลย ผมต้องการจะฆ่ามัน...”

เซียวเหล่ยที่แขนหักคำรามด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม

“เหล่ยเอ๋อร์ วางใจเถอะ วันนี้พ่อจะต้องเอาไอ้หมอนี่โยนลงแม่น้ำเป็นอาหารปลาให้ได้!”

เซียวเหยียนมองลูกชายด้วยความรักและสงสาร พลางให้คำมั่น!”

เซียวเหยียนดูออกว่าเฉินผิงมีฝีมือพอตัว เขาจึงยังไม่ลงมือทันที แต่รอให้บอดี้การ์ดของตระกูลมาถึงก่อน!

และในเวลานี้เอง ประตูห้องจัดเลี้ยงชั้นสองก็ถูกเปิดออก ซูอวี่ฉีเดินเข้ามาด้านในอย่างรวดเร็ว เธอต้องการมาดูว่าใครกันที่เป็นผู้มาก่อกวน

“ลุงเซียว เกิดอะไรขึ้นคะ”

เมื่อเข้ามาถึง ซูอวี่ฉีเดินตรงไปสอบถามเซียวเหยียน

“ไอ้หมอนี่กล้ามาก่อความวุ่นวายในงานแต่งของลูกชายลุง ซ้ำยังทำร้ายลูกชายลุงด้วย วันนี้ลุงต้องขอใช้โรงแรมของหลานเป็นโรงเชือดเสียแล้ว...”

เซียวเหยียนชี้ไปที่เฉินผิงที่กำลังนั่งดื่มชาอยู่ที่โต๊ะ

เมื่อซูอวี่ฉีมองตามไป คนทั้งคนอยู่ในอาการตกตะลึง

เธอไม่คาดคิดว่าคนที่ก่อความวุ่นวายก็คือเฉินผิง เฉินผิงยังไม่กลับไปอีกหรือ!

“คุณเฉิน?” ซูอวี่ฉีถามด้วยสีหน้างงงวย “ทำไมถึงเป็นคุณล่ะคะ”

“คุณหนูซู แปลกใจมากหรือ” เฉินผิงฉีกยิ้มน้อยๆ ให้ซูอวี่ฉี

“หลานอวี่ฉี หลานรู้จักคนนี้ด้วยหรือ”

เซียวเหยียนขมวดคิ้ว!

“ลุงเซียวคะ อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันน่ะค่ะ คุณเฉินคนนี้ได้รับเชิญมารักษาคุณพ่อ เรื่องนี้ต้องเข้าใจผิดกันแน่ๆ ค่ะ”

ซูอวี่ฉีอธิบาย

เซียวเหยียนสีหน้าเย็นชา “หลานอวี่ฉี นี่หลานบังคับให้ลุงต้องลงมือใช่ไหม”

แววตาของเซียวเหยียนฉายรังสีอำมหิต ทันทีที่พูดจบ บอดี้การ์ดตระกูลเซียวที่ดูขึงขังหลายสิบนายก็กรูกันเข้ามา เมื่อเห็นบอดี้การ์ดมาถึงแล้ว สายตาของเซียวเหยียนที่จ้องมองเฉินผิงก็ยิ่งทวีความเยือกเย็นขึ้น

“คุณลุงเซียวคะ จะยังไงก็ตาม ฉันไม่ยอมให้ลุงทำอะไรคุณเฉินค่ะ”

สิ้นคำพูดของซูอวี่ฉี พนักงานรักษาความปลอดภัยของโรงแรมสิบกว่านายก็วิ่งเข้ามาปกป้องซูอวี่ฉีอย่างแน่นหนา

บรรยากาศภายในห้องจัดเลี้ยงอึมครึมขึ้นทันที แขกเหรื่อต่างเริ่มทยอยถอยไปข้างหลัง เพราะกลัวว่าหากมีการต่อสู้ขึ้นมา จะถูกลูกหลงไปด้วย!

“นังหนู ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าพ่อของเธอ ลุงจะขยี้เธอให้ตายเมื่อไรก็ได้ ตอนนี้รีบไสหัวไปซะ อาศัย รปภ. กระจอกๆ ไม่กี่คน คิดว่าจะหยุดลุงได้หรือ”

เซียวเหยียนเดือดดาลแล้ว เขาไม่หลงเหลือความเกรงใจให้ซูอวี่ฉีอีกต่อไป!

แต่ในทันทีที่คำพูดของเซียวเหยียนสิ้นสุด บอดี้การ์ดหลายสิบนายของตระกูลเซียวต่างแสดงท่าทางขึงขัง ลำพังแค่ท่าทางเหล่านี้ก็ทำเอาพนักงานรักษาความปลอดภัยสิบกว่านายตกใจกลัวจนหน้าซีดแล้ว!

สีหน้าของซูอวี่ฉีเองก็ไม่สู้ดีนัก แต่เธอยังคงขวางเฉินผิงเอาไว้ไม่ไปไหน ความเด็ดเดี่ยวปรากฏขึ้นในแววตาของเธอ!

“เฒ่าเซียว อายุก็ปูนนี้แล้ว ยังข่มขู่เด็กอีก แบบนี้มันเกินไปหน่อยหรือเปล่า!”

เวลานี้ ประตูห้องจัดเลี้ยงถูกผลักเปิดออกอีกครั้ง ซูเหวินจงเดินเข้ามาด้วยสีหน้าไม่พอใจ!