หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 14

เซียวเหยียนแสยะยิ้มเยือกเย็นออกมาเมื่อเห็นซูเหวินจงเดินเข้ามา “เฒ่าซู มาพอดีเลย รีบพาลูกสาวคุณออกไป วันนี้ผมจะต้องฆ่าไอ้หมอนี่ให้ได้!”

ซูเหวินจงหาได้แยแสต่อเซียวเหยียนแม้สักนิด แต่กลับหันไปพูดกับเฉินผิงแทน “คุณเฉิน ทำให้คุณตกใจแล้ว!”

ท่าทางนอบน้อมของซูเหวินจงทำให้ทุกคนประหลาดใจ!

“ไม่เป็นไรครับ ลำพังแค่ตระกูลเซียวทำอะไรผมไม่ได้หรอก!”

เฉินผิงยิ้มอย่างไม่สะทกสะท้าน!

คำพูดของเฉินผิงยั่วให้โทสะของเซียวเหยียนปะทุขึ้นมาอีกครั้ง “ไอ้หนุ่ม วันนี้ไม่ฆ่าแก ตระกูลเซียวจะยืนหยัดอยู่ในหงเฉิงนี้ได้อย่างไรกัน!”

พูดจบ เซียวเหยียนมองไปที่บอดี้การ์ดจำนวนหลายสิบคนของตน “ใครฆ่าไอ้หมอนี่ได้ เอาค่าหัวไปหนึ่งล้าน!”

เมื่อได้ยินคำว่าค่าหัวหนึ่งล้าน ดวงตาของบอดี้การ์ดทั้งหลายแดงก่ำ ต่างก็ต่างคันไม้คันมือกันเต็มแก่แล้ว

“ก็อยากรู้ว่าใครจะกล้า!”

ซูเหวินจงตะโกนเสียงดัง “อย่าลืมสิว่านี่เป็นอาณาเขตของฉัน ที่นี่คือโรงแรมของฉัน!”

เมื่อสิ้นเสียงของซูเหวินจง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบนายก็วิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน แม้แต่พ่อบ้านเฒ่าของตระกูลซูก็วิ่งเข้ามาพร้อมใบหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ

“นายท่าน คำสั่งของคุณผมได้สั่งการลงไปเรียบร้อยแล้วครับ พนักงานรักษาความปลอดภัยทั้งหมดของซูซื่อกรุ๊ปและบอดี้การ์ดของตระกูลซูกำลังจะมาถึงที่นี่แล้วครับ!”

พ่อบ้านเฒ่ารายงานซูเหวินจง

เมื่อซูเหวินจงพยักหน้ารับทราบ พ่อบ้านจึงถอยออกไป!

เซียวเหยียนขมวดคิ้วเข้าหากันหลังจากได้ยินรายงานของพ่อบ้านเฒ่าของตระกูลซู “ซูเหวินจง เพื่อไอ้หมอนี่ คุณจะแตกหักกับผมเลยหรือ!”

“เซียวเหยียน หากคุณยืนกรานที่จะเอาชีวิตคุณเฉินให้ได้ สู้กับพวกคุณตระกูลเซียวสักยกจะเป็นอะไรไป คิดว่าผมกลัวคุณหรือไง”

ซูเหวินจงไม่มีความหวาดกลัวเลยสักนิด

ความแข็งแกร่งของตระกูลเซียวและตระกูลซูไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน หากเปิดศึกกันจริง ทั้งสองฝ่ายจะต้องเกิดการสูญเสียอย่างแน่นอน

เวลานี้ แขกเหรื่อทุกคนในงานต่างถอยออกมาหลบอยู่ที่ไกลๆ และคิดไตร่ตรองในใจ ถ้าหากตระกูลเซียวและตระกูลซูสู้รบกัน ผู้ที่ได้รับผลประโยชน์ก็จะเป็นกลุ่มตระกูลอื่นอย่างแน่นอน

สีหน้าของเซียวเหยียนแดงก่ำ สายตาอาฆาตยิ่งชัดเจนขึ้น!

“ซูเหวินจง คุณบังคับผมเองนะ อย่าหาว่าผมไม่เกรงใจก็แล้วกัน แต่...คุณลืมอะไรไปอย่าง ท่านหู่ติดหนี้บุญคุณตระกูลเซียวของเราอยู่นะ!”

เมื่อได้ยินเซียวเหยียนพูดเช่นนั้น สีหน้าของซูเหวินจงเปลี่ยนทันที ความตื่นตระหนกปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

เมื่อได้ยินคำว่า ‘ท่านหู่’ แม้แต่แขกเหรื่อที่ยืนอยู่โดยรอบก็ยังสั่นสะท้าน ความรู้สึกเย็นวาบผุดขึ้นในใจ

ท่านหู่คนนี้เป็นผู้นำแห่งสำนักจวี้อี้ มีนามว่าหลินเทียนหู่ และหลินเทียนหู่คนนี้ก็คือจักรพรรดิโลกใต้ดินแห่งหงเฉิง!

ในหงเฉิงมีคำกล่าวกันว่า “ยุแหย่พญายม ดีกว่ายุ่งกับสำนักจวี้อี้” คำกล่าวนี้แสดงให้เห็นถึงพลานุภาพของสำนักจวี้อี้ในเมืองหงเฉิง!

และในฐานะของเจ้าสำนักจวี้อี้ เพียงแค่หลินเทียนหู่กระทืบเท้า หงเฉิงก็สะเทือนเลือนลั่นไปทั่ว

เมื่อเห็นท่าทีตื่นกลัวของซูเหวินจง เซียวเหยียนก็หัวเราะเสียงดัง “ซูเหวินจง ถ้าคุณพาคนออกไปตอนนี้ ผมจะทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น อย่าบังคับให้ผมต้องโทรหาท่านหู่เลย!”

กล้ามเนื้อที่หัวตาของซูเหวินจงกระตุกไม่หยุด เขาเริ่มลังเล เพราะชื่อเสียงของหลินเทียนหู่เป็นที่เลื่องลือมาก ตระกูลซูไม่กล้ายุ่มย่ามด้วย

“ประธานซู เรื่องของผมให้ผมจัดการดีกว่า คุณพาคนออกไปเถอะครับ!”

เฉินผิงดูออกว่าซูเหวินจงกำลังลังเล จึงกล่าวออกไป

ซูเหวินจงกัดฟันกรอด “คุณเฉิน คุณช่วยชีวิตผมเอาไว้ คุณพูดแบบนี้ไม่เป็นการตบหน้าผมหรอกหรือ หากต้องสู้กันขึ้นมาจริงๆ ผมจะให้อวี่ฉีหาโอกาสพาคุณเฉินหนีไป ถึงตอนนั้นไม่ว่าจะเป็นหลินเทียนหู่หรือเป็นเซียวเหยียน พวกเขาก็ไม่กล้าฆ่าผมหรอก”

“พ่อคะ...” ซูอวี่ฉีจับแขนเสื้อของซูเหวินจงไว้แน่น!

“อวี่ฉี หลังจากที่ลูกพาคุณเฉินหนีออกไปได้แล้วก็ให้ไปที่ห้องลับของตระกูลซู ลูกรู้ตำแหน่งอยู่แล้ว รอให้เหตุการณ์สงบแล้วค่อยออกมานะ!”

แอ๊ดดด...