หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 15

“ท่านหู่ อย่าเพิ่งฆ่ามันให้ตายทันทีนะ ต้องค่อยๆ ทรมานจนกว่ามันจนตาย...”

เมื่อเห็นหลินเทียนหู่มาถึงแล้ว เซียวเหล่ยร้องตะโกนขึ้นอย่างอวดดี

“แกกำลังสอนงานฉันหรือ”

หลินเทียนหู่ขมวดคิ้วขึ้นพลางมองไปที่เซียวเหล่ย!

สายตานี้ ทำให้เซียวเหล่ยตกใจกลัวจนปัสสาวะแทบเล็ด “ไม่กล้าครับ ไม่กล้า...”

“ไอ้สารเลว แกพูดแบบนี้กับท่านหู่ได้ยังไง” เซียวเหยียนตบหน้าเซียวเหล่ยอย่างแรง จากนั้นจึงปั้นหน้ายิ้มและพูดขึ้นว่า “ท่านหู่ สุนัขตัวนี้โง่เขลา หวังว่าท่านหู่จะไม่ถือสา!”

“เซียวเหยียน ผมบอกให้คุณรู้ไว้นะ ผมหลินเทียนหู่ติดหนี้บุญคุณพวกคุณตระกูลเซียว แต่ผมไม่ใช่ลูกน้องของตระกูลเซียว ได้โปรดเข้าใจไว้ด้วย!”

หลินเทียนหู่น้ำเสียงเย็นเยียบ!

“ครับๆ เข้าใจครับ ท่านหู่เป็นแขกผู้มีเกียรติของตระกูลเซียว จะเป็นลูกน้องได้ยังไงกันครับ!”

เซียวเหยียนตกใจกลัวจนเหงื่อซึม ดวงตาจ้องเขม็งไปที่ลูกชายของตน!

เดิมทีแขนที่หักก็เจ็บปวดอยู่แล้ว ตอนนี้โดนเซียวเหยียนตบหน้าเข้าอีก เซียวเหล่ยถึงกับก้มหน้านิ่ง และไม่กล้าพูดอะไรอีกเลย!

เมื่อเห็นว่าท่าทีของเซียวเหยียนเป็นที่น่าพอใจแล้ว หลินเทียนหู่จึงเบนสายตาไปที่เฉินผิงอีกครั้ง!

“ท่านหู่ คุณเฉินเพียงหุนหันพลันแล่นไปชั่วครู่เท่านั้นเองครับ เจ้าสาวนั่นเป็นแฟนสาวของคุณเฉิน แต่กลับถูกเซียวเหล่ยแย่งไป คุณเฉินจึงรู้สึกโกรธแค้นครับ!”

ซูเหวินจงรีบรุดเข้ามา พยายามอธิบายให้หลินเทียนหู่เข้าใจด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆ!

“อ้อ!” หลินเทียนหู่ผงกศีรษะ ในที่สุดก็เข้าใจว่าเพราะอะไรชายหนุ่มที่ดูธรรมดามาก ถึงกล้ามาก่อกวนในงานมงคลของตระกูลเซียว ที่แท้ก็เพราะแฟนสาวถูกแย่งไปนั่นเอง

แต่ทว่า ไม่นานนัก หลินเทียนหู่ก็ได้สติ และรู้สึกตกใจ เขาหันไปถามซูเหวินจงว่า “คุณเรียกเขาว่าอะไรนะ”